Η Μαρίζα Ρίζου φέτος γράφει μουσική για το «Σταγόνες πάνω σε καυτές πέτρες», ένα πρώιμο και αυτοβιογραφικό έργο του Φασμπίντερ, που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Μιχάλη Πανάδη στη Baumstrasse. Ένα έργο που μιλάει για την πιο απλή και την πιο σύνθετη ιστορία του κόσμου: δύο άνθρωποι που γνωρίζονται, ερωτεύονται και χωρίζουν.
Ποιο είναι το βασικό θέμα του έργου του Φασμπίντερ;
Εξουσιαστές και εξουσιαζόμενοι.
Γιατί αυτός ό έρωτας των δυο πρωταγωνιστών εξελίσσεται τόσο τραγικά;
Γιατί ίσως όλοι οι μεγάλοι έρωτες εξελίσσονται τραγικά. Απ΄ την άλλη μπορεί αυτό να είναι απλώς μια καλλιτεχνική διαστροφή και να υπάρχουν έρωτες που εξελίσσονται και αρμονικά. Στην πραγματικότητα, δεν έχω ιδέα.
Πώς εμπνευστήκατε τη μουσική;
Ο Μιχάλης (Πανάδης) μού έδωσε εξαιρετικές οδηγίες σε σχέση με το τι σκέφτεται και τι ζητάει. Διαβάζοντας το έργο, βλέποντας φωτογραφίες, παρακολουθώντας πρόβες και κατανοώντας την εξαιρετική αισθητική του σκηνοθέτη, έφτιαξα τη μουσική για την παράσταση.
Λέει ο Μπανταλαμέντι ότι καλή μουσική για ένα έργο είναι αυτή που δεν ακούγεται...
Εξαρτάται από τις ανάγκες του έργου. Αυτό γνωρίζω ότι ισχύει τις περισσότερες φορές στη διαφήμιση. Στο θέατρο η μουσική μάλλον συμπληρώνει το έργο και σίγουρα το εξυπηρετεί. Το αδειάζει ή το γεμίζει ανάλογα με τις ανάγκες, οπότε βρίσκω την κάθε περίπτωση διαφορετική.
Ποια η διαφορά του να γράφει κανείς μουσική γενικά και να γράφει μουσική για ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, όπως μια παράσταση;
Τεράστια. Και οι δύο διαδικασίες όμως είναι εξίσου ενδιαφέρουσες και γοητευτικές η καθεμία με τον τρόπο της.
Τι άλλο ετοιμάζετε;
Live σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, Αθήνα πάλι το Μάιο στο Passport. Κι έρχεται single για τον δεύτερο δίσκο μέσα στον Απρίλιο και ολόκληρος ο δίσκος το Σεπτέμβρη του 2015.
Ένα μεγάλο σας όνειρο;
Δεν έχω ένα μεγάλο όνειρο. Έχω πολλά μικρά.
Σας ευχαριστώ.
Κι εγώ.
Α.Κ
Πέμπτη 26 Μαρτίου 2016