Παραλήπτης Άγνωστος (Address Unknown) της Kathrine Kressmann Taylor
σε σκηνοθεσία της Νάντιας Φώσκολου
παράταση για 6 ακόμα παραστάσεις
από τις 22 Απριλίου μέχρι τις 27 Μαΐου 2015, κάθε Τετάρτη,
@ Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων
Μετά από έναν ωραίο κύκλο οχτώ παραστάσεων το Μάιο του 2014 και τη φετινή ανταπόκριση του κοινού, το αριστούργημα της Kathrine Kressmann Taylor που παίζεται στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων σε σκηνοθεσία και μετάφραση της Νάντιας Φώσκολου θα συνεχιστεί για 6 επιπλέον παραστάσεις: από τις 22 Απριλίου μέχρι τις 27 Μαΐου 2015, κάθε Τετάρτη, στις 21:00.
Γραμμένο το 1938, το αφήγημα δι’ αλληλογραφίας Address Unknown είναι, κατά το «New York Times Book Review», «το πιο αποτελεσματικό κατηγορώ εναντίον του ναζισμού που έχει γίνει ποτέ σε έργο μυθοπλασίας». Έχει διασκευαστεί για τον κινηματογράφο και έχει ανέβει σε κεντρικά θέατρα των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γαλλίας. Στην Ελλάδα, παρουσιάζεται για πρώτη φορά επί σκηνής.
«Ποιος είναι αυτός ο Αδόλφος Χίτλερ που δείχνει να αναρριχάται προς την εξουσία στη Γερμανία;»
Μέσα από την αλληλογραφία δύο αδελφικών φίλων, επιτυχημένων μεταναστών στην Αμερική, ο ένας εκ των οποίων αποφασίζει να επιστρέψει στη Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του ‘30, το έργο αιχμαλωτίζει μια φιλία — και την ανθρωπότητα ολόκληρη — σε μια στιγμή ιστορικής μεταμόρφωσης.
Καθώς ο Χίτλερ αναρριχάται στην εξουσία, η σχέση των δύο φίλων φθίνει ανεπανόρθωτα και καταλήγει στην προδοσία.
Βασισμένη σε μια κλασική ιστορία εκδίκησης δομημένη με κινηματογραφικό σασπένς, η παράσταση διερευνά το ζήτημα της προσωπικής ευθύνης σε περιόδους κρίσεων.
μετάφραση, σκηνοθεσία: Νάντια Φώσκολου || σκηνογραφία, video design: Μικαέλα Λιακατά || σχεδιασμός φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας || κοστούμια: Βασιλική Σύρμα || χειρισμός ήχων, φωτισμών & βίντεο: Δάφνη Καφετζή, Λευτέρης Δασκαλαντωνάκης || παίζουν: Δημήτρης Αγαρτζίδης, Αλμπέρτο Φάις
από τις 22 Απριλίου μέχρι τις 27 Μαΐου 2015 | κάθε Τετάρτη, στις 21:00 | γενική είσοδος: 10 ευρώ - φοιτητικό εισιτήριο: 8 ευρώ - κάρτα ανεργίας & κάρτα ΣΕΗ: 5 ευρώ
Διάρκεια: 60 λεπτά
Έγραψαν για την παράσταση
«Οι δύο ηθοποιοί (Δημήτρης Αγαρτζίδης, Αλμπέρτο Φάις) με τον τόνο της φωνής και τη συνολική ερμηνεία τους καταφέρνουν να αποδώσουν εύστοχα, παραστατικά και με μεγάλη ακρίβεια όλες τις παραπάνω εξελίξεις. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο χρωματισμός της φωνής και η έκφραση του προσώπου τους συμβαδίζουν με τις ποικίλες συναισθηματικές διακυμάνσεις και μεταπτώσεις που παρουσιάζει η πλοκή. Η συγγραφέας μέσα από μια απλή ιστορία που θα μπορούσε να είναι και αληθινή, (είχε εξάλλου εμπνευστεί από αληθινές επιστολές μεταξύ φίλων) κατορθώνει να μας μεταδώσει με διεισδυτική ματιά όλο το πνεύμα του φασισμού. Η καταγωγή των προσώπων (ένας εβραίος απέναντι από ένα γερμανό φιλοναζιστή) που επιλέγει δεν είναι τυχαία αλλά μεστή από συμβολισμούς και σημασίες, λαμβάνοντας υπόψη και το συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο αναφοράς, τις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.»
(Δήμητρα Γιαννακού, popaganda, 2 Απριλίου 2015)
http://popaganda.gr/idame-tin-parastasi-paraliptis-agnostos/
«Σπεύδω να γράψω κι εγώ για μια από τις ευχάριστες φετινές εκπλήξεις, για ένα από τα μικρά εκείνα διαμάντια που βρίσκονται σκορπισμένα στη χαοτική σκηνή μας και που συλλέγει κάποιος τυχερός, στις πιο μακρινές βόλτες του. Μιλώ για τον «Παραλήπτη άγνωστο», τη διασκευή του προπολεμικού επιστολικού μυθιστορήματος της Κάθριν Κρέσμαν Τέιλορ, που ανέβηκε στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, με τη διασκευή και σκηνοθετική μεταφορά της Νάντιας Φώσκολου.»
(Γρηγόρης Ιωαννίδης, «Εφημερίδα των Συντακτών», 23 Μαρτίου 2015)
http://www.efsyn.gr/arthro/grammata-apo-nazi-filo
«... μια παράσταση την οποία θα μπορούσαμε εύκολα να χαρακτηρίσουμε ως μια από τις πιο αξιόλογες παραστάσεις της χρονιάς.
(Μάνια Βορεάκου, Artic.gr, 20 Μαρτίου 2015)
http://www.artic.gr/kritikes-theatro/8363-paraliptis-agnwstos-kritiki-tis-parastasis
«Εξαιρετική ερμηνεία από τους δύο πρωταγωνιστές, από τους οποίους δεν μπορείς να αποσπάσεις την προσοχή σου με τίποτα. Στιβαρή και δεμένη απόδοση ενός έργου που διαπραγματεύεται την μεταβολή του ανθρώπου σε κτήνος.»
(Έφη Χρυσού, deBóp)
http://www.debop.gr/events/paraliptis-agnostos-kentro-eleghou-thleorasewn
«Για άλλη μια φορά ο θεατής επιβεβαιώνεται. Καλό θέατρο, λίγα μέσα. Το Α και το Ω ο λόγος.»
(Ελένη Πούλου, Περί λογοτεχνίας και άλλων δαιμονίων, 5 Μαρτίου 2015)
http://odaimontislogotexnias.blogspot.gr/2015/03/blog-post_5.html?spref=fb
«[...] η ιστορία των δύo φίλων βασίζεται στο στοιχείο της μεταμόρφωσης, της προδοσίας και της εκδίκησης, ενώ αντικατοπτρίζει την μετάλλαξη ολόκληρης της κοινωνίας προς την ηθική κατάπτωση και παρακμή. Το τέλος είναι ανατρεπτικό και αποκαλύπτει την ανθρώπινη διάσταση του προβλήματος.»
(Νικολέττα Μαρκοπούλου, Culture Now, 1η Μαρτίου 2015)
http://www.culturenow.gr/35818/paralhpths-agnwstos-address-unknown-eidame-thn-parastash-sto-kentro-elegxoy-thleorasewn
«Παραλήπτης Άγνωστος / δολοφονία μέσω ταχυδρομείου»
«Σε μια εποχή αναζωπύρωσης της μισαλλοδοξίας, ο «Παραλήπτης Άγνωστος», που σκηνοθετεί ικανότατα η Νάντια Φώσκολου, φέρνει στο φως μια έγκαιρη προειδοποίηση από την Ιστορία ως προς το πόσο γρήγορα μια φιλία μπορεί να μετατραπεί σε εχθρότητα. Ένα δραματοποιημένο μάθημα πολιτικής, ηθικής και ανθρωπιάς σε χαμηλές νότες, που αποδεικνύει ότι η πένα είναι ισχυρότερη από το ξίφος. Το καθαρό και αιχμηρό του ύφος, από το οποίο αναδύεται η κρυμμένη τρυφερότητα και ο πόνος μιας νοσταλγικής θλίψης, δίνει σ’ αυτό το προφητικό κείμενο μια δαιμονική δύναμη. Τελειώνοντας η παράσταση, μία μόνο επιθυμία διακατέχει το θεατή. Να μοιραστεί την ανακάλυψη αυτή με άλλους. Με πολλούς. Με όλους. Και γρήγορα.»
(Ειρήνη Αϊβαλιώτου, Cat is art, 1η Μαρτίου 2015)
http://www.catisart.gr/index.php/2010-03-28-10-49-51/3028-2015-02-28-23-49-14.html
«Αυτή την τέχνη χρειαζόμαστε»
«Στην Κυψέλη, στην οδό Κύπρου για την ακρίβεια, στην καρδιά της πόλης που μετράει χιλιάδες ψήφους της Χρυσής Αυγής, παίζεται μια σπουδαία θεατρική παράσταση για την άνοδο του ναζισμού. [ ...] Το κείμενο περιγράφει την εξέλιξη ενός φιλελεύθερου αστού σε φανατικό υπερασπιστή του ναζιστικού κινήματος. [...] Το σπουδαίο αυτό κείμενο, που μιλά επιπρόσθετα για τη δύναμη των λέξεων, καθώς οι επιστολές μετατρέπονται σε όπλο για τους δύο επιστολογράφους, είχε την τύχη να συναντήσει τη σκηνοθετική ματιά της Νάντιας Φώσκολου και την εικαστική αντίληψη της Μικαέλας Λιακατά [...] Πολύ καλοί είναι και οι δύο πρωταγωνιστές, ο Δημήτρης Αγαρτζίδης και ο Αλμπέρτο Φάις. Κρατούν το βλέμμα του θεατή επάνω τους και διαμορφώνουν την αγωνία του. [...] Κάπως έτσι η τέχνη στο κέντρο της Αθήνας σε πείσμα των καιρών μπορεί να αφηγείται την ιστορία των ανθρώπων. Αυτή την τέχνη χρειαζόμαστε.»
(Παναγιώτης Φραντζής, UNFOLLOW, 23 Μαΐου 2014)
http://unfollow.com.gr/web-only/12990-adr
___________________________________________
Σύντομη ιστορία του κειμένου
Κλασική νουβέλα δι’ αλληλογραφίας, αιχμηρό, λιτό και προφητικό κείμενο για τις απαρχές του Τρίτου Ράιχ, την άνοδο του ναζισμού, τη διείσδυση της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας στις συνειδήσεις, η νουβέλα Παραλήπτης Άγνωστος (Address Unknown), πρώτο βιβλίο της αμερικανίδας Kathrine Kressmann Taylor, γράφτηκε και δημοσιεύτηκε το 1938 στις Ηνωμένες Πολιτείες ένα χρόνο πριν από το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Κυκλοφόρησε πρώτα ως short story σε ένα αμερικάνικο περιοδικό και αναδημοσιεύτηκε γρήγορα από το Reader's Digest σε μορφή βιβλίου. Το κείμενο απαγορεύτηκε αμέσως στη Γερμανία.
Η νουβέλα έπεσε ύστερα σε μια σχετική λήθη, μέχρι τη δεύτερή της αναδημοσίευση, το 1995, με αφορμή την 50η επέτειο της απελευθέρωσης των στρατοπέδων συγκέντρωσης, ένα χρόνο πριν από το θάνατο της Kathrine Kressmann Taylor.
Έχει διασκευαστεί για τον κινηματογράφο (ΗΠΑ, 1941), για το ραδιόφωνο (BBC Radio 4, 2008) και έχει ανέβει, με μεγάλη επιτυχία, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Γαλλία.
___________________________________________
Η συγγραφέας Kathrine Kressmann Taylor (1903-1996)
Η Kathrine Kressmann γεννήθηκε το 1903 στο Πόρτλαντ της Πολιτείας Όρεγκον. Αφού αποφοίτησε από το University of Oregon, μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο όπου εργάστηκε στο χώρο της διαφήμισης. Το 1928, η Kathrine Kressmann παντρεύτηκε τον Elliott Taylor, ιδιοκτήτη διαφημιστικής εταιρείας. Δέκα χρόνια αργότερα, το ζευγάρι μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου δημοσιεύτηκε το Address Unknown. Τόσο ο εκδότης όσο και ο σύζυγός της έκριναν πως η νουβέλα ήταν «πολύ δυνατή για να εμφανιστεί ως υπογεγραμμένη από γυναίκα» και δημοσίευσαν το έργο με την υπογραφή Kressmann Taylor, αφαιρώντας το μικρό όνομα της Kathrine — η οποία επρόκειτο να κρατήσει σε όλη της την καριέρα το νέο αυτό ονοματεπώνυμο. Η στηλίτευση του ναζισμού αποτελεί το θέμα και του επόμενου βιβλίου της, Until That Day (1942). Το 1947, άρχισε να διδάσκει δημοσιογραφία και δημιουργική γραφή στο Gettysburg College. Το 1995, όταν η Taylor ήταν 91 ετών, το Address Unknown επανεκδόθηκε και έγινε πλέον διεθνές best-seller, χαρίζοντάς της έναν νέο γύρο αναγνώρισης. Πέθανε το 1996, έχοντας περάσει τον τελευταίο χρόνο της ζωής της δίνοντας συνεντεύξεις και υπογράφοντας αντίτυπα του βιβλίου της.
___________________________________________
Η νουβέλα Παραλήπτης Άγνωστος
Η νουβέλα Παραλήπτης Άγνωστος αποτελείται από 19 επιστολές που ανταλλάσσουν δύο φίλοι, ο Martin Schulse, 40 ετών, Γερμανός, παντρεμένος, πατέρας τριών παιδιών και ο Max Eisenstein, 40 ετών, εργένης, πολιτογραφημένος Αμερικάνος εβραϊκής καταγωγής.
Χρόνια συνέταιροι, έχοντας ιδρύσει και διευθύνει μαζί μια γκαλερί έργων τέχνης στο San Francisco, ο Max και ο Martin χωρίζουν εν μέρει όταν, το 1932, ο Martin αποφασίζει να επιστρέψει στο Μόναχο με την οικογένειά του.
Από τις 12 Νοεμβρίου του 1932 μέχρι τις 18 Μαρτίου του 1934, οι δύο φίλοι, χωρισμένοι από έναν ωκεανό, αλληλογραφούν τακτικά. Ο Max μιλάει για τη μοναξιά του, για τις δουλειές της γκαλερί και πληροφορείται από τον φίλο του για τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Ο Martin, με τη σειρά του, διηγείται την εγκατάσταση και την καινούργια του ζωή σε μια Γερμανία διαλυμένη από την οικονομική κρίση, μια Γερμανία που δυσκολεύτηκε να αναγνωρίσει κατά την επιστροφή του.
Είναι οι τελευταίοι μήνες της πρωθυπουργίας του Hindenburg ˙ η Δημοκρατία της Βαϊμάρης ρίχνει τα τελευταία της φώτα αλλά κανείς δεν παίρνει ακόμη στα σοβαρά τους λόγους ενός άσημου φανατικού ονόματι Hitler.
Καθώς η μια επιστολή διαδέχεται την άλλη, ένα απειλητικό βουητό αρχίζει να σκιάζει την αλληλογραφία των δύο φίλων.
Οι πολιτικές ισορροπίες αλλάζουν ξαφνικά το Μάρτιο του 1933 και ο Eisenstein διαπιστώνει πως ο καρδιακός του φίλος, υπό την επιρροή μιας ναζιστικής ιδεολογίας που κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος, έχει αρχίσει να υιοθετεί τις αντιλήψεις του καινούργιου καθεστώτος.
Μήπως πρόκειται όμως για μια προσποίηση, στην οποία προβαίνει ο Martin με στόχο να ξεγελάσει τη λογοκρισία του Τρίτου Ράιχ;
Η απορία αυτή λύνεται όταν ο Max ζητάει από τον Martin να παράσχει άσυλο και προστασία στη μικρή του αδερφή, τη Griselle, ανερχόμενη ηθοποιό στη Βιέννη, η οποία βρίσκεται, μετά από τη θέσπιση των νόμων που απαγορεύουν στους Εβραίους την άσκηση ορισμένων επαγγελμάτων, υπό τη διαρκή απειλή μιας σύλληψης.
___________________________________________
Έγραψαν για το κείμενο:
«Το σύγχρονο αυτό διήγημα είναι κυριολεκτικά τέλειο. Πρόκειται για το πιο αποτελεσματικό κατηγορώ εναντίον του ναζισμού που έχει γίνει ποτέ σε έργο μυθοπλασίας.» («The New York Times Book Review»)
«Καθώς εξαπλώνεται η ναζιστική ιδεολογία και μαζί της ο ενθουσιασμός του Martin γι’ αυτήν, η φιλία διαβρώνεται και η ίδια η αλληλογραφία απειλείται. Δεν μπορώ να αποκαλύψω αυτό που ακολουθεί, παρά μόνο λέγοντας ότι η ανατροπή (coup de théâtre) στην οποία προβαίνει η Taylor στο τέλος δεν είναι μόνο λαμπρή — εγγράφοντας τις ίδιες τις επιστολές μέσα στην πλοκή — αλλά φέρνει την απόδειξη, κατά μια διττή έννοια, του τρόπου με τον οποίο οι γραμμένες λέξεις μπόρεσαν να αποτελέσουν ένα αποτελεσματικό όπλο κατά της εξουσίας των Ναζί.» (Anne Karpf, «The Guardian», 13 Ιουνίου 2002)
«Έργο μυθοπλασίας, Παραλήπτης Άγνωστος αποτελείται από την αλληλογραφία που ανταλλάσσουν ανάμεσα στο 1932 και το 1934 δύο φίλοι, συνέταιροι σε μια γκαλερί έργων τέχνης του San Francisco: ο Max Eisenstein, Εβραίος του οποίου η αδερφή προσπαθεί να κάνει καριέρα ως ηθοποιός στη Βιέννη και ο Martin Schulse, γερμανικής καταγωγής, που επιλέγει να επιστρέψει στο Μόναχο της Γερμανίας. Φαίνεται πως η συγγραφέας εμπνεύστηκε την αρχική ιδέα του διηγήματος από κάποιες αυθεντικές επιστολές. Το διήγημα γνώρισε από τη δημοσίευση του στο «Story Magazine» εξαιρετική επιτυχία. Το «Reader's Digest» το αναδημοσίευσε υπό μια συμπυκνωμένη μορφή. Έγινε από τότε ένα είδος ανεξακρίβωτου λογοτεχνικού ιπτάμενου αντικείμενου, ένα είδος κρυφού αριστουργήματος.» (Frédéric Vitoux, «Le Nouvel Observateur»)
«Το καθαρό και αιχμηρό του ύφος, από το οποίο αναδύεται μια κρυμμένη τρυφερότητα, δίνει σ’ αυτό το προφητικό κείμενο μια δαιμονική δύναμη. Τελειώνοντας την ανάγνωσή του, μία μόνο επιθυμία διακατέχει τον αναγνώστη: να μοιραστεί την ανακάλυψη αυτή με άλλους. Με όλους. Γρήγορα.» (Martine Laval, «Télérama»)
___________________________________________
Βιογραφικά των συντελεστών
Νάντια Φώσκολου
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στη Νέα Υόρκη. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Columbia όπου έκανε τριετές επαγγελματικό μεταπτυχιακό στη Σκηνοθεσία Θεάτρου με υποτροφία του Κληροδοτήματος Μινωτή και του Ιδρύματος Fulbright. Είναι αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχος Μεταπτυχιακού Τίτλου (DEA) Θεατρολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης και απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Florent (Παρίσι).
Από το Δεκέμβριο του 2014 παίζεται με επιτυχία σε δική της σκηνοθεσία η παράσταση Ελευθερία στη Βρέμη του Φασμπίντερ στο Θέατρο Μεταξουργείο.
Το καλοκαίρι του 2014 σκηνοθέτησε στο Φεστιβάλ Between the Seas της Νέας Υόρκης την παγκόσμια πρεμιέρα του έργου του κορυφαίου αβάν-γκαρντ Αμερικανού συγγραφέα Charles Mee Hôtel Méditerranée.
Το 2013 είχε σκηνοθετήσει το έργο Peninsula του Nathan Wright στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Fringe της Νέας Υόρκης. Η παράσταση τιμήθηκε με το βραβείο Παράστασης Συνόλου (Outstanding Ensemble) και επελέγη για τα Fringe Encores.
Στη Νέα Υόρκη έχει επίσης σκηνοθετήσει τις παραστάσεις Ψύλλοι στ’ Αυτιά του Φεντώ, Οι Καλύτερες Προθέσεις του Μπέργκμαν, Protest του Χάβελ, Τρεις Αδελφές του Τσέχωφ, καθώς και τα σύγχρονα έργα After της Erin Browne, Naked Fish, Mission, Lake Full of Iron; Sky Full of Hope του Nathan Wright, και Opus D’Amour της Anna Forsythe σε sold-out πρεμιέρα στο Baryshnikov Arts Center.
Στην Αθήνα: Καλοκαίρι στα Σώματα με τη Γιασεμί Κηλαηδόνη σε κείμενα Σωτήρη Δημητρίου (Θέατρο Μεταξουργείο), Ρωμαίος και Ιουλιέττα του Σαίξπηρ (Θέατρο Θησείον), Πώς ο Προυστ μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου του Αλαίν Ντε Μποττόν (Άδειος Χώρος – Πειραματική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου), Ταξίδι στις Κάτω Χώρες του Ζαν-Λυκ Λαγκάρς (Ομάδα Κινηματο-θέατρον), το αφήγημα του Βενεντίκτ Εροφέεφ Μόσχα-Πετουσκί σε θεατρική διασκευή με τίτλο Black Russian (Θέατρο Μεταξουργείο) και το έργο Γείτονας του Μάριους Ιβασκεβίσιους σε μορφή αναλογίου για το Εθνικό Θέατρο.
Έχει εργαστεί ως συντονίστρια χώρων στον καλλιτεχνικό οργανισμό Chashama της Νέας Υόρκης, ως ερευνήτρια στο Κέντρο Αρχαίου Δράματος «Δεσμοί», και ως βοηθός σκηνοθέτη του Γιάννη Χουβαρδά (Ιδιωτικές Ζωές του Νόελ Κάουαρντ, Αμόρε – Θέατρο του Νότου). Μεταφράζει για το θέατρο από τα αγγλικά και τα γαλλικά.
Φωτογραφίες παραστάσεων: www.flickr.com
Μικαέλα Λιακατά
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Δουλεύει ως σκηνογράφος και video designer σε παραστάσεις θεάτρου, χορού και ταινίες μικρού μήκους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αποφοίτησε με άριστα από τη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ, το Μεταπτυχιακό τμήμα της Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ «Χώρος-Σχεδιασμός-Πολιτισμός» και από το τριετές πρόγραμμα Master of Fine Arts «Design for Stage and Film» της Tisch School of the Arts, NYU (Νέα Υόρκη). Είναι υπότροφος των ιδρυμάτων Ωνάση, Fulbright και Αττική Παράδοση.
Έχει δουλέψει ως βοηθός video designer δίπλα στον video artist Tal Yarden σε παραστάσεις όπερας, σε σκηνοθεσία Ivo Van Hove, στο Άμστερνταμ (Der Schatzgräber), στην όπερα της Λυόν (Macbeth), στη La Monnaie των Βρυξελλών (La Clemenza di Tito), στο Theatro Real της Μαδρίτης (Brokeback Mountain) (2012-2014). Στη Νέα Υόρκη, έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες Shana Cooper (Camino Real, 2012), Janet Zarish (Major Barbara, 2011), Jimmy Maize (Hypochondria, 2011), Νelson Eusebio (Yield, 2012) και Daniel Sullivan (King Lear, 2014) και με τον Lou Jacob ως guest lecturer στην Parsons, New School (2013-2014).
Στην Ελλάδα, έχει σχεδιάσει σκηνικά και video για τις παραστάσεις Η Τελευταία Μαύρη Γάτα σε σκηνοθεσία των Κ. Γάκη, Κ. Μπιμπή, Α. Μουστάκα (2014), Ελευθερία στη Βρέμη (2014) και Παραλήπτης Άγνωστος (2013), σε σκηνοθεσία της Ν. Φώσκολου, O Υμπύ και η Επιτροπή της Αλήθειας σε σκηνοθεσία της Ε. Γεωργοπούλου (2009).
Σχεδίασε το κουστούμι για την παράσταση χορού Beauty and the Beast σε χορογραφία της Ό. Σπυράκη (2014) και τα σκηνικά για τις ταινίες μικρού μήκους Εξυγίανση (Νύχτες Πρεμιέρας, 2014) και Συντήρηση (Νύχτες Πρεμιέρας, 2013) σε σκηνοθεσία της Ι. Δημητρίου.
Έχει συμμετάσχει στις ομαδικές εικαστικές εκθέσεις Libby Sacer, διαβατήριο παρακαλώ και GhostSongs. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας performance ΝΙΚΕΝΙΤΕΤ (Cheap Art 2013 - 2014).
Έχει αποσπάσει το πρώτο βραβείο σε έναν πανελλήνιο επαγγελματικό και έναν πανελλήνιο φοιτητικό αρχιτεκτονικό διαγωνισμό. Ιστοσελίδα: www.mikaelaliakata.com
Δημήτρης Αγαρτζίδης
Γεννήθηκε στους Φιλιάτες Θεσπρωτίας. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Ανωτέρα Σχολή Δραματικής Τέχνης του Γιώργου Κιμούλη “Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας”. Διδάσκει υποκριτική και φωνητική — αναπνευστική αγωγή. Ιδρυτικό μέλος της ομάδας Elephas tiliensis. Σκηνοθέτησε με τη Δέσποινα Αναστάσογλου τις παραστάσεις Περσινή αρραβωνιαστικιά της Ζυράννας Ζατέλη στο Θέατρο του Νέου Κόσμου και Αλεξάνδρεια — Υπάρχουν αλήθεια και ψεύδος άρα γε; στο Θέατρο Τέχνης καθώς και τις παραστάσεις Τρεις αδελφές à Moscou, στη Μόσχα, to Moscow, nach Moskau!, βασισμένη στο έργο του Άντον Πάβλοβιτς Τσέχωφ και Παγκόσμια ιστορία της αϋπνίας πάνω σε κείμενα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Έχει συνεργαστεί, στο Εθνικό και στο ελεύθερο θέατρο, με σκηνοθέτες όπως ο Λευτέρης Βογιατζής, ο Σωτήρης Χατζάκης, η Άντζελα Μπρούσκου, ο Γιάννης Λεοντάρης, η Ιώ Βουλγαράκη, η Νάντια Φώσκολου, η Έλλη Παπακωνσταντίνου, ο Αντώνης Καλογρίδης, ο Κοσμάς Φοντούκης, ο Γιώργος Κιμούλης κ.α. σε έργα των Ευριπίδη, Σοφοκλή, Τσέχωφ, Σαίξπηρ, Πούσκιν, Καζαντζάκη, Τ. Ουίλιαμς, Μαριβό, Πετρουσέφσκαγια, Σιμελπφένιχ κ.α. Στον κινηματογράφο έπαιξε στην ταινία του Δημήτρη Αθανίτη Τρεις μέρες ευτυχίας και στην τηλεόραση στη σειρά Μίλα μου βρώμικα της Μυρτώς Κοντοβά.
Αλμπέρτο Φάις
Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών και το τμήμα Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στο θέατρο έχει λάβει μέρος στις παραστάσεις: Ένας ήρωας με παντόφλες (σκην. Γ. Μπέζος), Μια Ελλάδα θέατρο (σκην. Δ. Μαλλισόβας), Ωχ Ηλέκτρα! (σκην. Π. Φιλιππίδης), Οι δαιμονισμένοι (σκην. Σ. Τσακίρης), Μελίνα-όπου και να ταξιδέψω (σκην. Σ. Σπυράτου), Θησέας και Αριάδνη (σκην. Σ. Σπυράτου), Η μέλισσα (σκην. Α. Ρεβή), Οιδίπους Τύραννος (σκην. Τσ. Γκραουζίνις), Άμλετ (σκην. Θ. Μουμουλίδης), Ιππείς (σκην. Β. Νικολαϊδης), Κατά φαντασίαν ασθενής (σκην. Γ. Μπέζος), Παρακαλώ ας μείνει μεταξύ μας (σκην. Α. Ρήγας), Πέρσες (σκην. Σ. Τσακίρης), Ξενοδοχείον ο Παράδεισος (σκην. Γ. Μπέζος), Πολύ κακό και τίποτα (σκην. Κ. Ρήγος), Όρνιθες (σκην. Θ. Μουμουλίδης), Οιδίπους – ΑντιΟιδίπους (σκην. Θ. Μουμουλίδης), Γυάλινος Κόσμος (σκην. Ν. Μπράντιτς), Ο κύκλος με την κιμωλία (σκην. Κ. Τσιάνος), Το ημέρωμα της στρίγγλας (σκην. Γ. Μπέζος), Ιφιγένεια εν Αυλίδι (σκην. Κ. Τσιάνος), Μιζερέρε (σκην. Κ. Τσιάνος), Νεφέλες (σκην. Γ. Ιορδανίδης), Φοιτηταί (σκην. Κ. Τσιάνος). Έχει εμφανιστεί στις τηλεοπτικές σειρές Ονειροπαγίδα, Αν μ’ αγαπάς, Ήρθε κι έδεσε, Η αδερφή της αδερφής της αδερφής μου, Τα χαϊδεμένα παιδιά, Γοργόνες, Ευτυχισμένοι μαζί, Τα μαχαιρώματα, Το κόκκινο δωμάτιο και στο ντοκιμαντέρ Σπύρος Λούης του Γ. Σμαραγδή.
Παρασκευή 17 Απριλίου 2015
