Ο ΚΑΦΚΑ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΓΚΟΥΝΤΡΟΥΝ ΕΝΣΛΙΝ

ΠΕΝΤΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

ΑΠΟ THN ΤΡΙΤΗ 26 ΜΑΡΤΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΤΡΙΤΗ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

Στην Πειραματική Σκηνή του Θεάτρου Πρόβα το έργο - μαρτυρία «Ο Κάφκα συνομιλεί με την Γκούντρουν ‘Ενσλιν» θα παρουσιάζεται από την Τρίτη 26 Μαρτίου μόνο κάθε Τρίτη, μέχρι τις 23 Απριλίου.

ΘΕΑΤΡΟ ΠΡΟΒΑ
ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΚΗΝΗ «ΟΙ ΜΥΣΤΕΣ»


«Ο Κάφκα συνομιλεί με την Γκούντρουν ‘Ενσλιν»
(«Χωρίς Επιστροφή»)
Βασισμένο σε κείμενα του Φραντς Κάφκα και της Κριστίνε Μπρύκνερ


Στην Πειραματική Σκηνή του Θεάτρου Πρόβα συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία για δεύτερη χρονιά το έργο-μαρτυρία «Ο Κάφκα συνομιλεί με την Γκούντρουν ‘Ενσλιν».

Η ανηλεής μάχη των Νηστευτών με την πείνα και την δίψα μέσα σε κλουβιά, και ο απεγνωσμένος αγώνας (με έσχατο μέσο πάλης την απεργία πείνας) των ηγετών της R.A.F. (Ομάδα Μπάαντερ-Μάϊνχοφ) για να μην εκμηδενιστεί η προσωπικότητά τους μέσα στα Λευκά Κελλιά των φυλακών του Στάμχάϊμ ήταν αφορμή γι’αυτήν την παράσταση-ντοκουμέντο, που είναι στηριγμένη και στο διήγημα του Κάφκα «Ο καλλιτέχνης της πείνας» και σ’ένα κείμενο της Μπρύκνερ για την Γκούντρουν Ένσλιν, ηγετικό στέλεχος της R.A.F.
Πρόκειται για δύο συγκλονιστικές μαρτυρίες για την πάλη του ανθρώπου με τις ιδέες του, τα πάθη του και τη μοίρα του. Δύο συναρπαστικές δια-μαρτυρίες, που αποκαλύπτουν την άβυσσο της ψυχής του ανθρώπου και το τραγικό του μεγαλείο.
Ένας νηστευτής και μια τρομοκράτης, ερωτευμένοι μέχρι θανάτου με τις ιδέες τους, τολμούν να εναντιωθούν σε ΟΛΟΥΣ και σε ΟΛΑ. Και πληρώνουν με την ζωή τους το τίμημα της ανταρσίας τους. Δύο άνθρωποι που δεν τα «βρήκαν» με την ζωή και τον κόσμο, που επιμένουν να ΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ, να ΚΡΙΝΟΥΝ και να ΔΡΟΥΝ, όταν γύρω τους στοιβάζονται τα σκουπίδια του «πολιτισμού» της κατανάλωσης - της βίας και της εκμετάλλευσης. Δύο μάρτυρες, που δεν ανέχονται να τρώνε και να κοιμούνται καλά οι άνθρωποι, με ήσυχη την νεκρή συνείδησή τους, όταν ο κόσμος γύρω στάζει αίμα και τρόμο!
Μια καταγγελία –σοκ για την βαρβαρότητα και την εξαθλίωση της κοινωνίας των ανθρώπων. Ένα θέαμα, που αποκαθαίρει από την λάσπη της τηλεοπτικής καθημερινότητας.
Σήμερα έχουμε όλοι στριμώξει τις ζωές μας μέσα σε «κελλιά» πάσης φύσεως «φυλακών», σαν τους ήρωες της παράστασης. Γι’αυτό  και η μαρτυρία τους μας αφορά ΟΛΟΥΣ. Γιατί όλοι μας «σωπαίνουμε αντί να κραυγάσουμε»! Ελάχιστοι έχουν το κουράγιο να φτάσουν στα άκρα.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σύνθεση-σκηνοθεσία: Σωτήρη Τσόγκα
Απόδοση: Αντώνη Σαντοριναίου και Σωτήρη Τσόγκα
Μουσική: Νίκου Χαριζάνου-Πέτρου Φραγκίστα- Κώστα Μαντζώρου
Εικαστική Επιμέλεια: Εύης Μητσοπούλου
Video art: Παναγιώτη Τσάγκα
Φωτισμοί: Αχιλλέα Κουτσούρη
Βοηθοί σκηνοθέτη: Εύη Μητσοπούλου, Ειρήνη Αντωνίου.
Στην διανομή συμμετέχουν: Αντώνης Ταμβακάς, Δανάη Καλαχώρα, Αντώνης Ζιώγας, Ειρήνη Αντωνίου.


ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:

Τρίτη: 21:15

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
Γενική είσοδος: 15 ευρώ
Φοιτητικό: 12 ευρώ
Ανέργων – συνταξιούχων: 10 ευρώ

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 90 λεπτά


ΚΡΙΤΙΚΕΣ
«Μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα και απρόβλεπτη σύνθεση κειμένων με τον τίτλο "Ο Κάφκα συνομιλεί με την Γκούντρουν Ένσλιν" δίνεται στην πειραματική σκηνή "Οι μύστες", του θεάτρου "Πρόβα". Ο σκηνοθέτης Σωτήρης Τσόγκας συνδυάζει ένα καίριο και προφητικό αλληγορικό κείμενο του Κάφκα ("Ο καλλιτέχνης της πείνας"), με τον μονόλογο της Κριστίνε Μπρύκνερ επάνω στις τελευταίες στιγμές της Γκούντρουν Ένσλιν, εκεί στα "λευκά κελιά" της ομόσπονδης δημοκρατίας της Γερμανίας, για όποιους διαθέτουν μνήμη, στη δεκαετία του '70. Ωστόσο το πράγμα πηγαίνει πολύ πιο πέρα από μια παράσταση - ντοκουμέντο, είναι μια πολιτική πρόταση και μια τολμηρή πολιτική πράξη. Πόσο μάλλον, που διαθέτει τα εχέγγυα μιας αισθητικής πληρότητας. Η ωραία μουσική είναι των Νίκου Χαριζάνου, Πέτρου Φραγκίστα, Κώστα Μαντζώρου, η εικαστική επιμέλεια της Εύης Μητσοπούλου, βίντεο του Παναγιώτη Τσάγκα και άρτιοι φωτισμοί του Αχιλλέα Κουτσούρη. Ο Αντώνης Ταμβακάς ενσαρκώνει καίρια τον "νηστευτή" μαζί με τους Αντώνη Ζιώγα και Ειρήνη Αντωνίου, ενώ η Δανάη Καλαχώρα δίνει αισθαντικά, με σπαρακτική λιτότητα, την Γκούντρουν Ένσλιν. Μια ιδιαίτερη παράσταση, που πρέπει να προσεχθεί.»

Λέανδρος Πολενάκης

«Το κείμενο της Μπρύκνερ για την Γκούντρουν Ενσλιν - ηγετικό στέλεχος της RAF - και το διήγημα του Κάφκα " ο καλλιτέχνης της πείνας " αποτελούν τον κορμό της παράστασης. Δυο συγκλονιστικοί μονόλογοι ντοκουμέντα με φιλοσοφικό πνεύμα ο ένας και επαναστατικό, ασυμβίβαστο  με την κοινωνική αδικία ο άλλος. Η πείνα που μαστίζει τον κόσμο, προξενεί στον Νηστευτή καλλιτέχνη, απεργό πείνας, το δικό της ηλεκτροσόκ, πηγαίνοντας την αδρεναλίνη των θεατών στα ύψη.
Αισθάνεσαι δέος, συμπάσχεις με το πάσχον σώμα του Αντώνη Ταμβακά σ' ένα ρόλο άθλο σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσόγκα.
Η Δανάη Καλοχώρα στον ρόλο της 'Εσλιν, υποβλητική τραγωδός, με φοβερή σκηνική ενέργεια στο λευκό κελί της και λόγο Δωρικό, αποπνέει την αγωνιστική δύναμη της γυναίκας που υποδύεται.
Η εξαιρετική σκηνοθεσία, η μουσική υπόκρουση - βηματοδότης στο σώμα της παράστασης - ο υπέροχος φωτισμός, το λιτότατο σκηνικό, συνετέλεσαν στο άψογο αποτέλεσμα. Πολύ καλοί στον ρόλο τους και οι άλλοι δυο ηθοποιοί.
Αν θέλετε να δείτε πραγματική τέχνη, σας προτείνω να δείτε την παράσταση. Θα μείνει στην μνήμη σας»

Χαρά Κιούση


«Ένα εξαίσιο δείγμα σύγχρονου πολιτικού θεάτρου παίζεται τον καιρό αυτό στο ''Πρόβα'', που θυμίζει εξομολογητήριο σε Καθολική εκκλησία της Ρώμης! Ένα μεγάλο δισκοπότηρο στη μέση και στο βάθος μια οθόνη προβολής, ένα video – art λίγων λεπτών, ένας ασθενικός στα όρια του νοσηρού φωτισμός και ο φασίστας Ιμπρεσάριος που μαζί με την ανεγκέφαλη Ωραία Κυρία μας συστήνουν τον Καλλιτέχνη της Πείνας. Ο ήρωας του Κάφκα που θα μπορούσε να είναι ο μέσος Έλληνας Καλλιτέχνης, αυτός που βλέπει τον Πολιτισμό στη χώρα του να θεωρείται σκουπίδι και παρ' όλα αυτά τολμάει να εναντιωθεί.
 Πόσο οδυνηρός είναι ο πρώτος μονόλογος, του Καλλιτέχνη της Πείνας, για όποιον ασκεί τέχνη αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα και νιώθει πιο ξένος κι απ' τους ξένους; Αν νομίζετε πως θα περάσετε καλά στο θέατρο ''Πρόβα'', στην παράσταση ''Ο Κάφκα συνομιλεί με την Γκούντρουν Ένσλιν (χωρίς επιστροφή)'', γελιέστε! Αν ανήκετε ειδικά σ' αυτούς που κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου με απονεκρωμένη τη συνείδηση τους ενόσω κάπου δίπλα τους η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι και αίμα! Στην ουσία δεν πρόκειται για παράσταση, αλλά για την παρουσίαση δύο καταγγελιών – σοκ από ανθρώπους που ζουν σε κλουβιά, όπως σε κλουβιά ζούμε κι όλοι μας τα τελευταία χρόνια.
Συγκλονιστικοί με τις ερμηνείες τους να είναι στα άκρα καθ' όλη τη διάρκεια του έργου ο Αντώνης Ταμβακάς (Καλλιτέχνης της Πείνας) και η Δανάη Καλαχώρα (Γκούντρουν Ένσλιν). Στο ύψος των περιστάσεων, ο Αντώνης Ζιώγας (Ιμπρεσάριος) και η Ειρήνη Αντωνίου (Ωραία Κυρία). Πολύ καλό και το μουσικό – ηχητικό μέρος, φτιαγμένο από το τρίο των Νίκου Χαριζάνου, Πέτρου Φραγκίστα και Κώστα Μαντζώρου. Αποχωρώντας από το θέατρο, ομολογουμένως σα νά'χα φάει μπουνιά στο στομάχι, αλλά και σα να είχα εκπληρώσει το προσωπικό επαναστατικό μου καθήκον, έπεσα πάνω στον σκηνοθέτη Σωτήρη Τσόγκα. Ήθελα να του πω ότι αυτός, ως καλλιτέχνης τουλάχιστον, να έχει απόλυτα ήσυχη τη συνείδηση του μέσα στο γενικό μαύρο χάλι. Δεν του το είπα. Αρκέστηκα σ' ένα ''συγχαρητήρια'' και σε μια συμβουλή ''να ξυπνάνε όπως μπορούν τον κόσμο που ακόμη κοιμάται στον τόπο μας''.
Εν κατακλείδι, το να δεις τον ''Κάφκα'' που ''συνομιλεί με την Γκούντρουν Ένσλιν'' ισοδυναμεί με το νά'χεις κατέβει σε μια διαδήλωση!»

Αντώνης Μποσκοΐτης