Του Ροζέ Βιτράκ
Πρεμιέρα: Σάββατο 9 Φεβρουαρίου
Το θεατρικό εργαστήρι Σπερχειάδας – Μακρακώμης, ένα από τα πιο δραστήρια θεατρικά εργαστήρια, δημιουργήθηκε απ' τη συνένωση δύο θεατρικών ομάδων, από τα Πνευματικά Κέντρα των πρώην δήμων Σπερχειάδος και Μακρακώμης. Δραστηριοποιούνται εδώ και δύο δεκαετίες και έχουν ανεβάσει έργα από το ελληνικό, αλλά και το παγκόσμιο ρεπερτόριο ενώ έχουν διακριθεί και κερδίσει πολλά βραβεία σε φεστιβάλ ερασιτεχνικού θεάτρου στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Για τη φετινή θεατρική περίοδο η Κεντρική Σκηνή του Θ.Ε.Σ.ΜΑ (θεατρικό εργαστήρι Σπερχειάδας – Μακρακώμης) παρουσιάζει το έργο του Ροζέ Βιτράκ, «Bικτόρ ή Τα παιδιά στην εξουσία», σε μετάφραση Αλέξανδρου Κοέν και σκηνοθεσία Ευθύμη Μπαλαγιάννη. Η παράσταση θα παρουσιαστεί το Σάββατο 9 και την Κυριακή 10 Φεβρουαρίου στην Σπερχειάδα, τη Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου στη Λαμία και το Σάββατο 16 και την Κυριακή 17 Φεβρουαρίου στη Μακρακώμη, απ’ όπου και θα ξεκινήσει περιοδεία.
Λίγα λόγια για το έργο :
Την ημέρα των γενεθλίων του Ο Βικτόρ Πομέλ, ένα εννιάχρονο πρώιμα ανεπτυγμένο, πανέξυπνο και παμπόνηρο παιδί, επιστρατεύει αυτά του τα χαρίσματα και με σύμμαχο την φίλη του Εστέρ αποκαλύπτουν την υποκρισία και την ψευτιά των μεγάλων.
Με δυο λόγια η εξουσία περνάει στα χέρια των παιδιών, όπως φανερώνει και ο δεύτερος τίτλος του έργου.
Αλήθειες και πάθη κρυμμένα καλά εδώ και χρόνια φανερώνονται. Οι γονείς των παιδιών, οι φίλοι του σπιτιού, το υπηρετικό προσωπικό, και ένας παράξενος επισκέπτης… οδηγούνται σε υστερικές αντιδράσεις, παραληρήματα, η μια ανατροπή διαδέχεται την άλλη φλερτάρουν με την τρέλα.
Αυτή ακριβώς την μέρα την μέρα των γενεθλίων του ο Βικτόρ προσπαθεί να ανακαλύψει τα πάντα γύρω από τον κόσμο, από τη γέννηση την ίδια τη ζωή έως τον θάνατο.
Σ’ αυτό το έργο του Βιτράκ , το πραγματικό και ο συμβολισμός, η αμεσότητα και ο λυρισμός , ζευγαρώνουν και γεννούν το παράλογο, κατατάσσοντας τον, σαν έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Μετάφραση: Αλέξανδρος Κοέν
Σκηνοθεσία: Ευθύμης Μπαλαγιάννης
Σκηνικό – Κοστούμια: Αμαλία Θεοδωροπούλου
Μουσική Επιμέλεια: Χρήστος Μπαλαγιάννης
Φωτισμοί: : Ευθύμης Μπαλαγιάννης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Πένυ Μαγκλάρα
Artwork: Αλέξανδρος Ντζούνας
Δημόσιες Σχέσεις: Αντώνης Κοκολάκης
Παραγωγή: Θ.Ε.Σ.ΜΑ
ΠΑΙΖΟΥΝ:
Βιβή Ζαφείρη, Γιώτα Κατσίκα, Πένυ Μαγκλάρα, Ανδρέας Ροδίτης, Ελισσάβετ Παπαλέξη, Βάσω Καρανίκα, Μπάμπης Χαμπίπης, , Aνδρέας Γιαννέλος, Πάνος Ζιάκας, Ιουλία Ευθυμιάδη, Κούλα Μπούσιου, Νίτσα Γεωργοπούλου
Λίγα λόγια για το συγγραφέα Ροζέ Βιτράκ:
Ο Ροζέ Βιτράκ γεννήθηκε το 1899 στο Πενσάκ, κωμόπολη κοντά στο Σουγιάκ, από γονείς μεγαλοκτηματίες. Πέρασε ευτυχισμένα παιδικά χρόνια και βασανισμένη εφηβεία μέσα σε μια οικογένεια διχασμένη από τις επιπολαιότητες του επαρχιώτη δονζουανίσκου πατέρα. Σπούδασε στο κολέγιο Σαπτάλ. Το πρώτο του θεατρικό έργο είναι "La fenetre vorace". Το 1921 έχει γνωριστεί με το ντανταϊστικό κίνημα, γίνεται φίλος με τον Αραγκόν, ενώ το 1924 είναι κιόλας βασικό στέλεχος της Ομάδας των Υπερρεαλιστών. Όμως το 1925 η υπογραφή του δεν φαίνεται πια στα έντυπα της Ομάδας. Ο Μπρετόν τον κατηγορεί για αριβισμό και τον διαγράφει, καθώς και τον Αρτό. Στα επόμενα χρόνια, ο Βιτράκ συνεργάζεται σαν τεχνοκριτικός σε λογοτεχνικά περιοδικά. Από το 1932 ως τα 1938, ταξιδεύει στην Μεσόγειο και την Ελλάδα, καρπός αυτών των ταξιδιών του είναι το έργο "Les Demoiselles du large". Ο Βιτράκ έχει κοινή μοίρα με τον Μποντλέρ, τον Λοτρεαμόν, τον Ρεμπό. Οι μετοχές του αρχίζουν ν' ανεβαίνουν μετά τον θάνατό του. Το Πανεπιστήμιο του Θεάτρου των Εθνών οργανώνει εργαστήριο για το σουρεαλιστικό θέατρο, και ειδικά για τον Βιτράκ. Στα πανεπιστήμια όλου του κόσμου γράφονται "θέσεις" με θέμα τον Βιτράκ.
Ο «Βικτόρ», ύστερα από μια αμφίβολη επιτυχία σε επανάληψη του 1946 με σκηνοθεσία του Μισέλ ντε Ρε (στη διανομή η Ζιλιέτ Γκρεκό), κερδίζει θριαμβευτικά τη μάχη το 1963, με σκηνοθεσία του Ανούιγ. Το έργο χαρακτηρίζεται σαν το "σημαντικότερο θεατρικό γεγονός της τριετίας" και αρχίζει παγκόσμια καριέρα. Ο Βικτόρ και τα άπαντα του Βιτράκ μεταφράζονται στα ιταλικά, γερμανικά, αγγλικά, ολλανδικά. Πέθανε 53 χρόνων, στις 23 Ιανουαρίου 1952, στα χέρια της γυναίκας του και του Ζαν Ανούιγ. Κύρια αιτία του θανάτου του ήταν το αλκοόλ. Αναπαύεται στο νεκροταφείο του Πενσάκ.
