Το έργο «Post Hamlet ή μετά-Άμλετ» - μια νέα εκδοχή, παρουσιάζεται στο Βρυσάκι, για 2 παραστάσεις τη Δευτέρα 9 και την Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013, στις 21.30. Η παράσταση «Post Hamlet ή μετά-Άμλετ» είναι βασισμένη στον «Άμλετ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά και στο Σονέτο Νο 92 του Σαίξπηρ. Παρουσιάζεται σε δραματουργική σύνθεση και σκηνοθεσία της Στέλλας Μαρή και πολυμελή θίασο ηθοποιών, από την ομάδα Minus[two], η οποία συνεχίζει και φέτος την ερευνητική της προσέγγισηπάνω στο έργο.
«Ο Άμλετ αυτοκτόνησε» αντιμετωπίστηκε από την αρχή ως έργο εν εξελίξει.
Φέτος η ομάδα συνεχίζει δουλεύοντας στην ουσία ένα νέο έργο, με νέο τίτλο, «Post Hamlet ή μετά-Άμλετ», και νέο στοίχημα. Δεν είναι πια μια performance μισής ώρας, αλλά μια παράσταση περίπου 90 λεπτών- και επιπλέον προέκυψε η ανάγκη να στεγαστεί σε συγκεκριμένο χώρο, αφού η χρήση τεχνολογίας ήταν επιτακτική. Επιπλέον, το έργο δεν περιορίζεται πια στον πολιτικο/κοινωνικό στόχο που είχε πέρυσι, αλλά τον ξεπερνά, καθώς επικεντρώνεται ακόμα πιο άμεσα στον αγώνα για (αυτο)κριτική. Στη φράση «ο κόσμος γέρνει, γκρεμίζεται, γιατί να γεννηθώ εγώ για να τον στερεώσω;», που είχε οριστεί ως «μότο» της παράστασης «Ο Άμλετ αυτοκτόνησε», συμπληρώνουμε πλέον φέτος και άλλη μια φράση από τον Άμλετ-σε μτφρ. Γιώργου Χειμωνά: «Σώπα. Αρχινά και φαίνεται η ψυχή μου».
Από το Σημείωμα Σκηνοθέτη
«Ονομάσαμε φέτος την παράσταση «Post Hamletή μετά-Άμλετ», γνωρίζοντας ότι παραπέμπουμε αναπόφευκτα στον μεταμοντερνισμό. Αντιδρώντας στην κριτική, που θέλει τον μεταμοντερνισμό συνώνυμο της ασάφειας και της σύγχυσης, του κιτς και της παρωδίας, επιλέγουμε να εμπνευστούμε από το ευγενές κομμάτι του, που αντέδρασε στον ελιτισμό και επιχείρησε να μικρύνει την απόσταση μεταξύ «υψηλής» και μαζικής κουλτούρας. Τα κλασικά έργα γράφτηκαν για τους τότε συγχρόνους τους. Αυτή τη σχέση με το σύγχρονο πρέπει να ξαναβρούμε, για να τιμήσουμε πραγματικά το «κλασικό» του τίτλου. Αυτή τη σμίκρυνση της πολιτισμικής ψαλίδας και την ποίηση, που αυτό μπορεί να εμπεριέχει και να προτείνει, επιζητάμε».
Η παράσταση στο Βρυσάκι
Πιστοί στην έμπρακτη δήλωσή μας, ως ομάδα, ότι αντιμετωπίζουμε το όλο έργο σαν έργο εν εξελίξει, κάτι που το καθιστά έντονα ερευνητικής φύσης, τώρα προτείνουμε την «ανάγνωσή» μας σε έναν εντελώς διαφορετικό χώρο, το Βρυσάκι, γνωρίζοντας ότι αυτό οδηγεί σε μια νέα δοκιμασία της φόρμας. Προχωρήσαμε σε μια νέα πύκνωση του Σαιξπηρικού λόγου, με ό,τι ποιητικό ρίσκο αυτή εμπεριέχει.
Προς αυτή την κατεύθυνση, αποδεχτήκαμε την πρόκληση να στεγάσουμε τη δράση του κατ' επιλογήν άχρονου και άτοπου έργου μας, στην Αθηναϊκή αυτή οικία του 19ου αιώνα, ένα χώρο γεμάτο μνήμες και δικό του προσωπικό στίγμα. Το κτίριο και η αρχιτεκτονική του, αποτελεί και το σκηνικό της παράστασης.
Ταυτόχρονα, παραπέμπουμε στη σύνδεση του έργου με τον πρότερο «Post Hamletή μετά Άμλετ», καθώς και με το έργο «Ο Άμλετ Αυτοκτόνησε», με την έκθεση φωτογραφιών 7 διαφορετικών καλλιτεχνών, που κάλυψαν το έργο στη διαδρομή του μέχρι τώρα.
Στα δωμάτια στο Βρυσάκι, μια ομάδα ηθοποιών «μονολογούν» με κείμενα από τον Άμλετ, στοιχειώνοντας το χώρο ως σωματικές εγκαταστάσεις, φλερτάροντας με την ιδιάζουσα τρέλα του ρόλου.
Στην προηγούμενη εκδοχή της παράστασης, οι ηθοποιοί περίμεναν με αγωνία την εξέτασή τους στο ρόλο του Άμλετ, από τον καταξιωμένο σκηνοθέτη που θαύμαζαν. Όσοι στην προηγούμενη εκδοχή απορρίφθηκαν στην οντισιόν, τώρα επιλέγουν και συνεχίζουν την εμμονή τους με το ρόλο του Άμλετ. Τελικά εγκλωβίζονται στην έρευνά τους και καταλήγουν να μονολογούν, παγιδευμένοι στα δωμάτια, παγιδευμένοι στην "τρέλα" του Άμλετ, δηλαδή ενός προσώπου αναποφάσιστου και μπερδεμένου, στα όρια του μύθου και της ιστορίας.
Από την άλλη, η ομάδα των ηθοποιών που είχε κερδίσει στην οντισιόν, σχεδόν ψυχρά καθοδηγεί… Οι Πέντε Άμλετ επί σκηνής έχουν τώρα περισσότερα να πουν για την κρίση που βιώνουν.
Οι Πέντε Άμλετ είναι αυτή τη φορά όλες γυναίκες, αρχικά με διάθεση αστεϊσμού, απαντώντας στην πρακτική του Σαίξπηρ που ήθελε τους ηθοποιούς μόνον άντρες, αλλά και στοχεύοντας στην πρόκληση να παίξουμε πέρα από τα κλισέ του φύλου μας και να πλησιάσουμε το πανανθρώπινο αρχέτυπο του συνεχώς ανικανοποίητου και αναποφάσιστου Άμλετ. Επίσης, ελπίζοντας να ακουστεί και μια γυναικεία κραυγή διαμαρτυρίας, σε έναν κόσμο που ακόμα αναζητά τη θέση του θηλυκού στοιχείου του ανθρώπου, καθώς αυτό ζει ακόμα κατ’ ουσίαν εξόριστο.
Συντελεστές
Κείμενα: Από τον «Άμλετ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά. Επίσης, το Σονέτο Νο 92 του Σαίξπηρ.
Σύλληψη, Δραματουργική Σύνθεση, Σκηνοθεσία, Σχεδιασμός κίνησης: Στέλλα Μαρή
Επιμέλεια Κίνησης: Ιωάννα Πάραλη
Σκηνογραφική επιμέλεια: Γιώργος Σταματάκης
Ενδυματολογική επιμέλεια: Χαρά Κονταξάκη
Σχεδιασμός φωτισμού: Εβίνα Βασιλακοπούλου
Μουσική επιμέλεια: Στέλλα Μαρή
Τραγουδά ζωντανά η Γεωργία Αχιλλεοπούλου
Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά): Γεωργία Αχιλλεοπούλου, Κατερίνα Γκατζόγια, Χαρά Κονταξάκη, Στέλλα Μαρή, Αγγελική Μπίνη
Παίζουν οι εκπαιδευόμενοι ηθοποιοί (αλφαβητικά, σε διδασκαλία Στέλλας Μαρή): Μπέτυ Γιαννούλη, Αλίκη Κανέλη, Χριστίνα Πανταζή, Δημήτρης Σπυρόπουλος, Μιχάλης Χατίρης
Επεξεργασία ήχου, slide show φωτογραφιών: Δημήτρης Σπυρόπουλος
Δημιουργικό αφίσας: Κώστας Σταματάκης, Γιώργος Σταματάκης
Banner designer: Έλενα Αχιλλεοπούλου
Φωτογράφηση παράστασης: Κώστας Δρίμτζιας
Βοηθοί σκηνοθέτη και παραγωγής: Η Ομάδα
Εκτίθενται φωτογραφίες των: Κυριάκος Αζαδέλης, Κώστας Δρίμτζιας, Νίκος Κατσαρός, Νίκος Κουτσόπουλος, Μάνος Μεγαλούδης, Άρτεμις Τσίπη, Φίλιππος Φραγκούλης
Πληροφορίες εισιτηρίων
Εισιτήρια: 10€ (ενιαίο), 5€ (μειωμένο: άνεργοι και ατέλεια)
Χώρος Τέχνης και Δράσης Βρυσάκι
Βρυσακίου 17, στάση Μετρό Μοναστηράκι, +302103390447, http://www.vryssaki.gr/main.php
Δευτέρα 9 & Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013, στις 21.30
Είσοδος 5 - 10 ευρώ
