Μια συμπαραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης και του Ωδείου Δημήτρη Δημόπουλου.
Φέτος συμπληρώνονται 200 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου μουσουργού. Με αφορμή αυτή την επέτειο παρουσιάζουμε ένα μικτό θέαμα αφιερωμένο στον Βέρντι. Πρόκειται για μια πρωτότυπη ανίχνευση της ζωής και του δημιουργικού έργου που σημάδεψε την εξέλιξη της όπερας. Στη παράσταση συμμετέχουν οι σολίστες της Λυρικής Σκηνής :
Τενόροι : Σταμάτης Μπερής & Αντώνης Κορωναίος
Βαρύτονος : Χάρης Αδριανός
Σοπράνο : Μαρίνα Βουλογιάννη & Μαρία Μαυρομάτη
Μέτζο σοπράνο : Ελένη Λιώνα
Στο πιάνο συνοδεύει ο Δημήτρης Δημόπουλος
Τη μικτή χορωδία του Ωδείου διευθύνει η Έμη Τσιούρα
Τα βίντεο επιμελήθηκε ο Θοδωρής Χλιάπας
Αφήγηση και σκηνοθετική επιμέλεια Γιάννης Καραχισαρίδης
Με ποιο τρόπο η παράσταση αποκρυπτογραφεί τη ζωή και τη δημιουργία του μεγάλου μουσουργού
Η δύναμη του πεπρωμένου είναι ο τίτλος μιας όπερας του Βέρντι. Όταν την εμπνεύστηκε δεν υποψιαζόταν με ποιο θαυμαστό τρόπο το δικό του πεπρωμένο ξετυλίχτηκε στο πέρασμα του χρόνου. Η ιστορία του μεγάλου μουσουργού, που άφησε το αποτύπωμα του στην εξέλιξη της όπερας, μοιάζει με παραμύθι. Γεμάτο απρόοπτα, συμπτώσεις και ανατροπές. Όταν όλα έδειχναν ότι ο δρόμος της ζωής του θα άλλαζε κατεύθυνση, ερχόταν το πεπρωμένο να του κτυπήσει τη πόρτα και επεμβαίνοντας στις εξελίξεις, να τον οδηγήσει στη μοίρα που τελικά του αναλογούσε. Η πρώτη του όπερα στη Σκάλα του Μιλάνο γνώρισε τον θρίαμβο. Αμέσως όμως ακολούθησε ο θάνατος της γυναίκας του και των δύο παιδιών του. Κλείστηκε στον εαυτό του. Παρακινήθηκε να συνθέσει μια κωμωδία για να ξεχαστεί. Παταγώδης αποτυχία, αλλά και ένα κρυφό στοίχημα της μοίρας. Η επόμενη κωμωδία που συνέθεσε ήταν η τελευταία του όπερα, πριν αποχαιρετήσει το μάταιο ετούτο κόσμο. Ο «Φάλσταφ» ήταν ο τελευταίος του θρίαμβος που άνοιξε νέους δρόμους για τη μουσική του 20ου αιώνα. Στη δοξασμένη δεκαετία του – τη δεκαετία του ΄50 καθώς κυλούσε ο 19ος αιώνας – το πεπρωμένο έστηνε περίεργα παιχνίδια στον Βέρντι. Ο «Ριγκολέτο», ένας απ’ τους θριάμβους του, ήταν αποτέλεσμα σκληρών απαγορεύσεων. Ποτέ δεν θα είχε υπάρξει, δε θα είχε ακουστεί απ’ το κοινό, αν η αυστηρή λογοκρισία της εποχής δεν του απαγόρευε την αρχική του ιδέα. Μέσα από ελιγμούς και υποχωρήσεις έφτασε σε ένα αριστούργημα. Τον επικήδειο του (ρέκβιεμ) τον συνθέτει 30 χρόνια πριν τον θάνατο του, με αφορμή την απώλεια του μέντορα του. Και αμέσως μετά, στην ακμή της δόξας του, επέλεξε τη «μεταθανάτια» σιωπή. Θα σιωπήσει για χρόνια, αφού πρώτα παρουσίασε στην Αίγυπτο την ένδοξη «Αίντα» κατόπιν παραγγελίας, με αφορμή τα εγκαίνια της διώρυγας του Σουέζ. Στη μακρόχρονη περίοδο της σιωπής του, με τη βοήθεια του ποιητή Μπόιτο ενδοσκοπεί με οδηγό τον Σαίξπηρ. Σε αναμονή του επιλόγου που ήρθε αργότερα, με τον «Οθέλο» και τον «Φάλσταφ». Μέσα από περίεργα και απρόσμενα μονοπάτια ξετυλίχτηκε το πεπρωμένο του Βέρντι. Και το δρόμο πάντα άνοιγε η επιμονή του, με αρωγό το ταλέντο του.
Θα δοθούν δύο παραστάσεις το Σάββατο 23 και την Κυριακή 24 Νοεμβρίου στις 9 το βράδυ στην αίθουσα τέχνης. Γενική είσοδος 10 € και για όσους έχουν κάρτα φίλων η είσοδος είναι 5 €.
