Δυο θεατρικά έργα σε ενιαία παράσταση, που αφουγκράζονται το σήμερα και ανοίγουν ένα παράθυρο στην ανθρωπιά, ανεβάζει το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών.
Πρόκειται για «Το κίτρινο σκυλί» του Μισέλ Φάις και «Ιδρώνει η καρδιά μου» του Παναγιώτη Γκούβερη. Η πρεμιέρα θα δοθεί την Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου, στις 9.15 το βράδυ. Επόμενες Παραστάσεις θα δοθούν στις 7,8 και 13,14,15 Δεκεμβρίου.
Σε σταθμό του Μετρό της Αθήνας μετατράπηκε η Μικρή Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου «Αστέρια», για τις ανάγκες της παράστασης του έργου «Το κίτρινο σκυλί» του Μισέλ Φάις.
Ενώ σε ένα χώρο για συνανθρώπους μας με ειδικές ανάγκες, που βιώνουν την καθημερινότητά τους ιδρυματοποιημένοι, μεταφερόμαστε στο δεύτερο έργο της ίδιας παράστασης με τίτλο «Ιδρώνει η καρδιά μου» του Παναγιώτη Γκούβερη. Πρόσωπα σε παράλληλες ζωές με τη δική μας, πρόσωπα που προσφέρουν δημόσια αγάπη, ή έχουν την ανάγκη της δικής μας συμπαράστασης, είναι οι ήρωες των δύο έργων που ανεβαίνουν σε ενιαία παράσταση.
Δυο γυναίκες ενσαρκώνουν τον χαρακτήρα της ηρωίδας του Μισέλ Φάις. Η Ρούσκα και η συνάδελφός της η Χαρίκλεια. Δυο γυναίκες που εργάζονται στον τομέα καθαριότητας του Μετρό, ή στον οποιοδήποτε τομέα καθαριότητας, όπου από τη φύση της δουλειάς τους μαθαίνουν από πρώτο χέρι τις βρωμιές που αφήνει μια κοινωνία υποκριτικά τακτοποιημένη. Δυο γυναίκες που οι οικονομικές συνθήκες τις οδήγησαν στο να γίνουν η σύγχρονη εκδοχή του πέμπτου άθλου του Ηρακλή. Δυο γυναίκες που αναμετριούνται καθημερινά με την κόπρο όχι του Αυγεία, αλλά μιας κοινωνίας που τσαλαβουτά στη λάσπη και το βόρβορό της εθελοτυφλώντας.
Πολιτική και κοινωνική παρέμβαση, ή παραβολή, το έργο «Το κίτρινο σκυλί», μας συναντά στα υπόγεια του Μετρό και μας βγάζει καθαρότερους αν το αφουγκραστούμε στη λεωφόρο της πραγματικότητας που είναι στο χέρι μας να γίνει καλύτερη. Στο δεύτερο έργο ο Παναγιώτης Γκούβερης, με την εμπειρία χρόνων διδασκαλίας σε παιδιά με ειδικές ανάγκες, μας συστήνει τον ψυχισμό ενός νέου αυτιστικού άνδρα που μεγαλώνει αφημένος σε ένα ίδρυμα. «Ιδρώνει η καρδιά μου», θα εξομολογηθεί σε κάποια στιγμή της ανάγκης του για επαφή με τον όποιο ακροατή του. Ιδρώνει η καρδιά του, από την υγρασία ενός εσωτερικού βουβού και αξιοπρεπούς κλάματος. Γνωρίζει τον ηρωισμό που χρειάζονται όσοι μπορούν να ανεχτούν το βάρος του προβλήματός του, γι’ αυτό και συγχωρεί εκείνους που δεν άντεξαν. Βλέπει, ξέρει, αλλά δεν φταίει. Προσπαθεί αλλά δεν τα καταφέρνει. Το άγγιγμα για να εκφράσει την αγάπη του, είναι λαβή θανάτου και απελπισίας για τους άλλους. Πέτρινες γυναίκες τα αντικείμενα του πόθου του. Πέτρινη ζωή που ασφυκτιά μέσα στις συμπληγάδες μια παιδικότητας χωρίς έλεος και χάδι παρηγοριάς.
Σε δύσκολους καιρούς προτείνουμε μια ματιά στο διαφορετικό που υπάρχει δίπλα μας. Ίσως στους δύσκολους καιρούς είναι ακόμα μεγαλύτερη η ανάγκη για να ξανακοιτάξουμε τα ανθρώπινα και να αναμετρηθούμε με την ανθρωπιά μας.
Παναγιώτης Μέντης
Συντελεστές
Σκηνοθεσία- μουσική επιμέλεια: Παναγιώτης Μέντης
Επιμέλεια-ζωγραφική σκηνικού : Νίκος Ευστρατόπουλος
Φωτισμοί : Νίκος Παπαδόπουλος
Παίζουν οι: Αστερόπη Χαριτίδου, Ευαγγελία Δαμιανίδου, Στέλιος Σταυρίδης.
