Ταξίδι στην άκρη της νύχτας
Του Λουί Φερντινάντ Σελίν
Στη μετάφραση της Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου
Γιατί το Ταξίδι στην άκρη της νύχτας του Σελίν, ένα γαλλικό μυθιστόρημα του 1932, στο θέατρο; Και γιατί στην Ελλάδα του 2014;
Διότι η γλώσσα του είναι τροχισμένη στο ακόνι της πιο σκληρής προφορικότητας και «μιλιέται» σαν αιχμηρός θεατρικός μονόλογος. Διότι οι λέξεις του, που σφαγιάζουν τις αυταπάτες μας, λιανίζουν την πίστη μας στον εαυτό και τον άλλο, απογυμνώνουν το σκοτεινό παράλογο του δήθεν ορθού μας λόγου, είναι θεατρικές ατάκες σαν ορατά, αστραφτερά λεπίδια: «Δεν φυλαγόμαστε απ’ τις λέξεις, κι έτσι έρχεται η συμφορά».
Διότι ο ήρωάς του, ο τραγικός και φαιδρός Φερδινάνδος, είναι η προσωποποίηση του πλανόδιου θεατρίνου, που υποδύεται όλους τους ρόλους, του Ληρ και του γελωτοποιού, του Πρόσπερου και του Κάλιμπαν, αλλά παραμένει μια ανυπόστατη σκιά, ένας «κανένας», στο πάλκο όπως και στη ζωή.
Διότι αυτός –ο κυνικός και αφελής, ο ανθρωπιστής και μισάνθρωπος, ο θύτης και το θύμα–, μας «μιλάει» σήμερα στον πρώτο ενικό, που είναι μαζί ο πρώτος πληθυντικός του «εμείς». Ένα «εμείς» που σκότωσε και σκοτώθηκε στην υπηρεσία της πατρίδας, που πρόδωσε και προδόθηκε στο όνομα της μιας ή της άλλης ιδεολογίας, που πούλησε και ξεπουλήθηκε στο παρανόμι της βολής και της λήθης. Που γδερνόταν ενώ έγδερνε και χασκογελούσε ενώ γελιόταν. Που περιμένει στην κουίντα, πάλι και πάντα, για το μπιζάρισμα. Ένα «εμείς» καμποτίνικο, απολύτως τωρινό και αναγνωρίσιμο.
Ας ακούσουμε λοιπόν.
Δραματουργία: Άκις Βλουτής, Σεσίλ Ιγγλέση Μαργέλλου Σκηνοθεσία-Ερμηνεία:Άκις Βλουτής Δημιουργία Εικαστικού περιβάλλοντος: Νίκος Αναγνωστόπουλος
Παραστάσεις: Από τις 3 Μαΐου 2014 για 10 παραστάσεις
