«Tι είναι καλό, τι είναι κακό και τι το ανάμεσό τους;» αναρωτιέσαι, παραφράζοντας τους στίχους του ποιητή, όταν βγαίνεις από το «Αρμαντέιλ» του Κ. Ασπιώτη που φέτος μετά την μεγάλη επιτυχία που γνώρισε θα επαναληφτεί για έξι παραστάσεις στο Θέατρο Rex.
Διασκευάζοντας ένα βικτωριανό μυθιστόρημα, γεμάτο έρωτες, ίντριγκες και σασπένς, ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης καταφέρνει να κρατάει το ενδιαφέρον το θεατή αμείωτο παρά τη μεγάλη διάρκεια της παράστασης. Θέλεις πάντα να δεις τι θα γίνει παρακάτω…
Αλλά το μεγάλο στοίχημα που κερδίζει η παράσταση είναι πως ενώ εμπλέκει συγκινησιακά το θεατή, ταυτόχρονα του αφήνει χώρο μέσα από την αφήγηση να σκεφτεί και να αναρωτηθεί σε σχέση με την ηθική τάξη των πραγμάτων και τα όριά της.
Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα μίξη ψυχολογικού θεάτρου- εφόσον οι ήρωες δε στερούνται παρελθόντος και «πληγών»- αλλά ταυτόχρονα και κοινωνικής κριτικής, μπορείς ως θεατής ταυτόχρονα να συμπονάς, αλλά και να σκέφτεσαι τις δράσεις και τις πράξεις των προσώπων.
Οι ηθοποιοί στις αφηγήσεις τους μιλούν σε τρίτο πρόσωπο, όμως φέρουν την ενέργεια και τον ρεαλισμό του ήρωα που την ιστορία του μεταφέρουν. Ατμόσφαιρα εποχής και μάλιστα πολύ υψηλής αισθητικής, συνταιριάζεται με μικρόφωνα και μοντέρνους κώδικες, δίνοντας μια απάντηση στο τι είναι τελικά σύγχρονο και διαχρονικό.
Η παράσταση αυτή λέει μια ιστορία, αλλά ταυτόχρονα εκφράζει και θέτει ένα βασικό ερώτημα που σε βασανίζει για μέρες. Και γι’ αυτό εγγράφεται μέσα σου.
Α.Κ
