Η «Αγαπητή Ελένα» της ρωσίδας θεατρικής συγγραφέως Λ. Ραζουμόβσκαγια, είναι έργο γραμμένο στην Σοβιετική Ένωση του ’80, την περίοδο δηλαδή της αποσύνθεσής της, όπου ο μεγάλος κύκλος του σοσιαλιστικού πειράματος υπό το βάρος των αδιεξόδων και της διαφθοράς πλησίαζε στην ολοκλήρωσή του, ενώ το άγνωστο μέλλον μιας μετά-εποχής ήταν προ των πυλών. Πρόκειται για ένα έργο που είναι άκρως επίκαιρο στην Ελλάδα του σήμερα, που εν μέσω κρίσης, αναζητά να προσδιορίσει τη μετά τη μεταπολίτευση εποχή, όντας στη δίνη γρήγορων εξελίξεων, πρωτόγνωρων συνθηκών, προσωπικών αδιεξόδων για το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας και ενός απίστευτου μωσαϊκού προτεινόμενων λύσεων.
Όπως τώρα στη χώρα μας έτσι και στο κόσμο του έργου, τον κόσμο της καταρρέουσας Σοβιετικής Ένωσης, η ούτως ή άλλως διαχρονική σύγκρουση μεταξύ των γενεών -βασική συνιστώσα στην υπόθεση του έργου- εγγράφεται στο ρευστό πλαίσιο που συνθέτουν το τελματωμένο παρόν και το άγνωστο μέλλον. Οι γενιές στο έργο της Λ. Ραζουμόβσκαγια παίρνουν θέση σύγκρουσης, με τους μεν νέους να αναζητούν λύσεις στις προσδοκίες τους και τους δε μεγαλύτερους να προβληματίζονται με γνώμονα την εμπειρία της ζωής τους. Μια σύγκρουση τέτοια όπου τα πρόσωπα, εκπροσωπώντας στη δεδομένη συγκυρία δύο εχθρικούς κόσμους, δεν θα καταφέρουν παρά να βιώσουν τις συνέπειες από τη σφοδρότητά της.
Η «Αγαπητή Ελένα» είναι ένα ρεαλιστικό έργο κοινωνικού, πολιτικού και υπαρξιακού προβληματισμού, που με εύστοχο χειρισμό των δυνατοτήτων του ψυχολογικού θεάτρου, με βασική συνθήκη της υπόθεσης του έργου το χάσμα γενεών και τη συνεχή ανατροπή των ισορροπιών στη σύγκρουση των ηρώων, συνεγείρει το συναίσθημα και τη λογική του θεατή για να τον ωθήσει να σκεφτεί ο ίδιος σε ένα ειδικό επίπεδο τι κάνουμε όταν οι κοινωνικές αξίες αντιπαρατίθενται με τις ανάγκες της προσωπικής μας επιβίωσης και σε ένα γενικότερο, πως διαχειριζόμαστε το συγκρουσιακό στοιχείο μέσα μας που μας εμποδίζει να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο και απλά να συνεννοηθούμε χωρίς να χρειαστεί να φτάσουμε στα άκρα!
Η «Αγαπητή Ελένα», χωρίς να αντίκειται στα βασικά ιδεώδη του σοσιαλισμού, στην αρχή κρίθηκε από τη σοβιετική λογοκρισία απαγορευμένο έργο αφού η Λ. Ραζουμόβσκαγια, ανήκε στους λεγόμενους διαφωνούντες διανοούμενους. Στη φάση της περεστρόικα έγινε άρση της απαγόρευσης.
Το έργο είχε ξανά ανέβει από την Ομάδα Νάμα πριν από 14 χρόνια και μάλιστα με την Αριέττα Μουτούση στο ρόλο της δασκάλας, ανοίγοντας για πρώτη φορά την αυλαία του Επί Κολωνώ το 2000.
Συντελεστές
Μετάφραση: Βικτώρια Χαραλαμπίδου, Ειρήνη Χαραλαμπίδου
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη
Σκηνικά/Κοστούμια: Γιώργος Χατζηνικολάου
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Φωτογραφίες: Δημήτρης Στουπάκης
Βοηθοί σκηνοθέτη: Χρυσόθεμις Αμανατίδη, Βάλεια Τζανέτου
Παίζουν:
Ελένα Σεργκέγεβνα: Αριέττα Μουτούση
Βαλόντια: Γιάνης Λεάκος
Πάβελ: Δημήτρης Σαμόλης
Βίτια: Χρήστος Κοντογεώργης
Λιάλια: Ηρώ Πεκτέση
Πληροφορίες εκδήλωσης
Θέατρο Επί Κολωνώ
Ναυπλίου 12, Κολωνός , +302105138067 , http://www.epikolono.gr/
http://www.epikolono.gr/
Είσοδος 10 - 16 ευρώ
