Το χάραμα επήρα
του ήλιου το δρόμο
κρεμώντας τη λύρα
τη δίκαιη στον ώμο.
Ο Σολωμός είναι από τους αγαπημένους μου. Με συγκινεί και κάθε φορά μου προσθέτει φως, πολύ φως. Μέσα μου.
Δε χρειάζομαι σχεδόν ποτέ επιπρόσθετες σημειώσεις για να προχωρήσω σε πιο άβατες ερμηνείες. Με τα γραπτά του Σολωμού έχω σχέση ανεξήγητη, αλλά και λογική. Τα αντιλαμβάνομαι με τη λογική αυτού που συμμερίζεται τον πόθο για ομορφιά και κάθαρση. Η "Γυναίκα της Ζάκυθος" εχθρεύεται τις Μεσολογγίτισσες. Τι κακό και αυτό; Μίσος για την Επανάσταση. Μοχθηρία. Ο ποιητής κάνει ένα ακριβές σχεδιάγραμμα του κακού. Του κακού που αποστρέφεται ο ίδιος και το οποίο είναι η πηγή μιας αλυσιδωτής καταστροφής.
Ο Δήμος Αβδελιώδης, στην πρώτη του συμμετοχή στο Φεστιβάλ Αθηνών, καταπιάνεται με ένα από τα πιο αινιγματικά κείμενα του Σολωμού. Ο ποιητής αφήνει το φως και ανιχνεύει το σκοτάδι με την παράσταση «Η γυναίκα της Ζάκυθος». Ενδύεται το προσωπείο του ιερομόναχου και κοιτάζει στα μάτια το Κακό, χωρίς να το φοβάται. Το Κακό εδώ δεν είναι ο απέναντι, είναι ανάμεσά μας, μέσα μας. Η παράσταση με την ανάδειξη του Λόγου του ποιητή, όπως ενσαρκώνεται από την ερμηνεία της Όλιας Λαζαρίδου, ανασύρει στην επιφάνεια κρυμμένες πτυχές του έργου.
Πειραιώς 260, Ταύρος, 2103272000,
27-28 Ιουνίου στις 21:00
Χρύσα Φωτοπούλου
