Στο Δώμα του Νέου Κόσμου η Θεοδώρα Τζήμου για δεύτερη χρονιά συνεχίζει την αφοπλιστική έκθεσή της
μπροστά σε θεατές που στην πλειοψηφία τους φεύγουν στο τέλος της παράστασης καταγοητευμένοι. Μια αεικίνητη και περήφανη παρουσία αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο τη ζωή της. Μια ζωή που σαν σημείο αναφοράς έχει μια απλή, παιδική κίνηση: την ανάταση του χεριού. Μια κίνηση που αυτόματα κατέταξε την ηρωίδα στην κατηγορία των ανθρώπων με «ιδιαιτερότητες». Μια «ιδιαιτερότητα» που άλλοτε ήταν αιτία για παραγκωνισμό και άλλοτε η έμπνευση του καλλιτέχνη. «Μέσα στο αυτοκίνητο είχα το χέρι μου ψηλά έξω από το παράθυρο και ένιωθα σαν super hero. ‘Ενιωσα πως θα ήταν μεγαλύτερη η προσπάθεια που θα έπρεπε να καταβάλω για να ζήσω με το μπράτσο μου κάτω από ό,τι πάνω.» Όσο η ηθοποιός ψάχνει την ανάσα τόσο ο θεατής ψάχνει τη δική του. Μένει άφωνος μπροστά στη σωματική πλαστικότητα, την εύκολη προσαρμογή στις δεκάδες διαθέσεις, το εύρος των φωνών και το υγρό και υπερθετικά εκφραστικό βλέμμα (τόσο δυνατό όσο η γλώσσα) της πρωταγωνίστριας! Σπεύσατε!
"Το Χέρι'' : Μονόλογος του Τιμ Κράουτς
ΧΡΥΣΑ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
