ΒΑΣΙΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΕ, Σ' ΑΓΑΠΩ

Της Σεμίνας Διγενή

Θέλω να δηλώσω, πως χθες τα μεσάνυχτα στην Πανεπιστημίου, εγώ που τρέμω τα Φαντάσματα, εντελώς ξαφνικά, τα λάτρεψα! (Μια φορά παλιά, που νόμισα πως είδα ένα, τρέμοντας, έκαψα φασκόμηλο, περπατώντας με τη φορά του ρολογιού γύρω από το δωμάτιο, μήπως εξαγνίσω το χώρο. 'Αλλη φορά πάλι, μετά από μια ..μεταφυσικού περιεχομένου εκπομπή που είχα διαπράξει, έκανα νύχτες να κοιμηθώ από φόβο.)

Χθες βράδυ όμως, επειδή παρασύρομαι κι εύκολα, απ όσους θαυμάζω πολύ, έκανα ό,τι μου ζήτησε ο Βασίλης (ή Πασκουάλε). Ήταν κι εκείνος ο απατεωνίσκος ο Ραφαέλε (ή Αλ. Λογοθέτης) που επέμενε και τελικά υπέκυψα. Μάλλον και οι τρεις, υποκύψαμε σε  ό,τι ήθελε ο Εντουάρντο ντε Φιλίππο. Τρελλός και ιδιόμορφος Ναπολιτάνος, θα μου πείτε, ο συγγραφέας. Ναι αλλά, είχε φέρει μαζί του και το γοητευτικότατο φάντασμα Αλφρέντο (ή Αρη Σερβετάλη), του οποίου όλα τα -τρόπος του λέγειν- κύτταρα, έπαιζαν για μας. Μαζί τους κι όλο του το  φρικουλοσόι, μακρινοί συγγενείς της οικογένειας Άνταμς. (Ξεσαλώσαμε στο στοιχειωμένο ''Βρετάνια''. (μπροστα στο δικό μας γλέντι, τα γλέντια του Πάτινσον και της Στιούαρτ, ξενέρωτες χοροεσπερίδες...Για να μη μιλήσω για τις δικές μας απιστίες με στυλ, έτσι όπως τις δίδαξε η σινιόρα Μαρία (ή Φ. Ξυλά.) Κέρατο μεν, με άποψη δε, χαριτωμένο, σικάτο, αρωματισμένο, σχεδόν χορογραφημένο..
( Πώς το έλεγε ο Σασά Γκιτρύ; ''Δεν υπάρχει τίποτε πιο ωραίο από την αγάπη μιας παντρεμένης γυναίκας. Είναι κάτι που κανένας σύζυγος, δεν θα μπορέσει ποτέ να φανταστεί'')

Φεύγοντας, μια ζεστή αγκαλιά με τον Γιάννη Κακλέα που σκηνοθετεί για 3η φορά, ντε Φιλίππο. ''Έδωσε πλήρως την τρελλή ιδιομορφία του Ναπολιτάνου, ενός αρχετυπικού μοντέλου, που ζει επικίνδυνα, ακροβατώντας ανάμεσα στην ψευδαίσθηση και στην πραγματικότητα, την απόγνωση και την αναζήτηση του απόλυτου. Σ ευχαριστούμε Εντουάρτο''
Λίγο πριν την έξοδο, τα Φαντάσματα, μου σφίγγουν το χέρι και αποφαίνονται:
1.''Ό έρωτας είναι σαν τη θάλασσα. Χίλιοι την χαίρονται, ένας την πληρώνει''.
2.''Το να απατηθείς, είναι κι αυτό μια ιστορία αγάπης''.
3.''Μοιχεία είναι η εφαρμογή της δημοκρατίας στον έρωτα''.

Βασίλη, απέδειξες άλλη μια φορά, στο ''Αχ αυτά τα Φαντάσματα'', ότι το θέατρο είναι είδος πρώτης -και ζωτικής- ανάγκης.