Αυτή τη φράση θα την θυμάμαι για πάντα. Μαζί με τον συγκεκριμένο ήχο της φωνής του Γιάννη Μπέζου και το ύφος του καθώς την προφέρει έχοντας στην αγκαλιά, την "κόρη" του. "Όλο και κάποιος καλός άνθρωπος θα βρεθεί να χτυπήσει την πόρτα των καλών ανθρώπων".
«Αν κάθε θεατρικό έργο που προκαλεί γέλιο λέγεται κωμωδία, τότε είναι κωμωδία», θα πει ο Σακελλάριος το 1980 για τον «Ήρωα».
Το έργο των Σακελλάριου και Γιαννακόπουλου "Ένας ήρωας με παντόφλες" δεν είναι απλώς μια κωμωδία με την οποία θα γελάσουμε γιατί οι ήρωές της είναι πολύ γήινοι για τόσο παρατραβηγμένες πράξεις.
Είναι η αλήθεια έτσι όπως φαίνεται, αν σταθούμε πάνω από έναν μεγεθυντικό φακό. Με όλους και όλα. Τους καλούς και τους κακούς, τους έντιμους και αυτούς που δεν ντρέπονται για τίποτα. Ούτε καν για την ίδια τους την κατρακύλα.
Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν στο Θέατρο Βρετάνια, στην Πανεπιστημίου. Ο Λάμπρος Δεκαβάλλας είναι ψηλός και με χιούμορ. Εκτός σκηνής, ακούει στο Γιάννης Μπέζος, αλλά μπορεί μέχρι να τελειώσει ο Οκτώβρης ν' ακούει και στο "Στρατηγέ μου.."
*"Ένας ήρωας με παντόφλες" σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου, στο Θέατρο Βρετάνια.
Χρύσα Φ.
