Η πρώτη εβδομάδα του Νοεμβρίου φτάνει στο τέλος, τα περισσότερα θέατρα πλέον έχουν σηκώσει αυλαία και σε ένα πρώτο απολογισμό θα έλεγε κανείς ότι οι καλλιτέχνες επιχειρούν μέσα από το έργο τους να υψώσουν μια φωνή διαμαρτυρίας για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Το θέατρο είναι πάντα μια πολιτική πράξη και μπορεί να μην αρκεί για την αλλαγή, είναι όμως μια " μεγάλη πρόβα" που μας προετοιμάζει γι' αυτή, όπως έλεγε και ο Αουγκόστο Μποάλ, ο μεγάλος σκηνοθέτης και νομπελίστας.
Αν δεν προλάβατε λοιπόν πέρσι το "Γράμματα στον Στάλιν" του Χουάν Μαγίορκα, μπορείτε να το απολαύσετε φέτος στο θέατρο Επί Κολωνώ αυτή τη φορά. Ένα έργο ισπανικό έργο που ακροβατεί ανάμεσα στο φανταστικό και το πραγματικό, καταδεικνύει τον ολοκληρωτισμό, τις σχέσεις εξουσίας, το πόσο μπορεί κανείς να παραμείνει πιστός στα ιδανικά στις αρχές του σε μια ευφάνταστη παράσταση από τον Δημήτρη Μυλωνά, με τον Ηλία Μελέτη στο ρόλο του Μπουλγκάκοφ.
Αν πάλι σας ενδιαφέρουν οι μακρινοί πολιτισμοί, δεν έχετε παρά να επισκεφτείτε τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και να παρακαλουθήσε το " Grimson house" του Lemi Ponifasio, από την Πολυνησία, μια παράσταση-τελετουργία που διερευνά τα όρια της ελευθέριας μέσα σε μια κοινωνία όπου η ιδιωτικότητα έχει χαθεί. οι υπνωτιστικές εικόνες του ιδιαίτερου αυτού δημιουργού θα σας συναρπάσουν!
Στο κέντρο της Αθήνας και συγκεκριμένα στο θέατρο Βρετάνια ο Γιάννης Μπέζος με τη Δάφνη Λαμπρόγιαννη στο πλευρό του ντύνεται " Ένας ήρωας με παντόφλες" και ορθώνει γενναία το ανάστημά του σε ένα σύστημα σαθρό και σάπιο, διαφυλάσσοντας την αξιοπρέπειά του με αντίτιμο το να μείνει μόνος του.
Για τους μικρούς μας φίλους πάλι ο Βασίλης Κουκαλάνι στο θέατρο Πορεία με το "Τζέλα, Λέλά, Κόρνα και ο Κλεομένης" μιλάει για τη διαφορετικότητα με "σύμμαχό" του τις εξαιρετικές μουσικές του Φοίβου Δεληβορία, ενώ Σταύρος Στάγκος και η Έρση Νιαώτη στο Μικρό Παλλάς με το " Χάνσελ και Γκρέτελ: το μυστικό του σοκολατόδεντρου" δείχνουν πως δρόμος είναι πιο εύκολος μέσα από τη συνεργασία και ότι η λύση στους " γρίφους" που μας βασανίζουν είναι το " όλοι μαζί".
