Είναι κάτι στιγμές που θες να ξαναγυρίσεις σε ό,τι είδες, άκουσες και διάβασες, όταν ήσουν μικρός. Στα βιβλία με τα σκληρά εξώφυλλα και τις ιστορίες που μπορούσες να αναμορφώσεις ανά πάσα στιγμή.
Η "Μπετονένια παραλία" θα μπορούσε να είναι σύλληψη ενός ανεξάρτητου παιδιού ή ενός μεγάλου παιδιού. Από εκείνα που κρατούν ασκούριαστους τους μηχανισμούς απώθησης του κακού, τους μηχανισμούς της αυτόματης διόρθωσης.
«Και φτιάξανε μέσα στη μέση της πόλης αυτήν εδώ την μπετονένια παραλία. Και αναρωτιέμαι… εφόσον καναν τον κόπο και έφτιαξαν μια ολόκληρη παραλία μέσα στη μέση της πόλης, τι διάολο την έφτιαξαν από μπετόν; Θέλω να πω, χάθηκε η άμμος; Και την νύχτα είναι εντάξει. Δεν τη βλέπεις. Την αισθάνεσαι βεβαία κάπως σκληρή από κάτω σου αλλά το αντέχεις. Είναι και ο ήχος της θάλασσας που σε ξεγελά…»
Όλα τα απίθανα είναι πιθανά για το μέλλον. Η "Μπετονένια παραλία" μπορεί να είναι η φυσική κατάληξη μιας πόλης που ακόμη και στη νεότητά της έμαθε, συνήθισε στο σάτρα πάτρα.
Το κείμενο και η σκηνοθεσία είναι του Βασίλη Μαυρογεωργίου. Για να 'χετε εικόνα για το τι πράγμα λέμε, πηγαίντε μια βόλτα από το Skrow Theater, στο Παγκράτι.
* "Η Μπετονένια παραλία" στο Skrow Theater κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:00.
Χρύσα Φωτοπούλου
