Πριν από τέσσερα χρόνια "'έφυγε" ο σκληρός του ελληνικού κινηματογράφου Γιώργος Φούντας, που όμως στην προσωπική του ήταν ένας πολύ γλυκός και ευαίσθητος άνθρωπος, όπως λένε όσοι τον γνώρισαν.
Ο Γιώργος Φούντας γεννήθηκε το 1924 στο Μαυρολιθάρι της Παρνασσίδας στην Φωκίδα Επειδή στην Καστριώτισσα ζουν πολλοί με το όνομα Φούντας, το παρατσούκλι της οικογένειας ήταν "Καμάρας". Ο θάνατος ενός πολύ στενού του φίλου έγινε η αφορμή να ασχοληθεί με την υποκριτική. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Ωδείου Αθηνών, ενώ έπαιξε για κάποια χρόνια ποδόσφαιρο στην ΑΕΚ.
Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο στο "Νυφιάτικο τραγούδι" και στον κινηματογράφο στην ταινία "Τα Χειροκροτήματα" το 1944. Βραβεύτηκε από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τις χρονιές 1966 και 1967 για την ερμηνεία του στις ταινίες "Με τη λάμψη στα μάτια" και "Πυρετός στην άσφαλτο".
Έμεινε ιδιαίτερα γνωστή στον κόσμο η τελευταία σκηνή από την ταινία Στέλλα με τη Μελίνα Μερκούρη, όταν εκφωνούσε την περίφημη ατάκα: "Φύγε, Στέλλα, κρατάω μαχαίρι!" (σκηνή που σατιρίστηκε στην ταινία Straight Story του 2006), ενώ συμμετείχε και στο "Ποτέ την Κυριακή", αλλά και στα " Κόκκινα Φανάρια".
Εμφανίστηκε και στην τηλεόραση το 1975, στην τηλεοπτική μεταφορά του μυθιστορήματος του Ν. Καζαντζάκη "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται".
Διετέλεσε Αντιδήμαρχος Πειραιά δύο τετραετίες.ν Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπασχε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Παρά τις ανακρίβειες που ειπώθηκαν μετά το θάνατό του, ο Γιώργος Φούντας έζησε αξιοπρεπώς μέχρι τέλους.
