Στο ασπρόμαυρο των '60ς, δε φαινόταν το χρώμα των ματιών της. Στα κοντινά, έβλεπες ένα ξέθωρο γκρι που παρέπεμπε σε απαλό μπλε. Μύτη, στόμα απ' το μολυβάκι του Μίλο Μανάρα. Η γυναίκα δεν παιζόταν. Πόσων χρόνων θα γινόταν σήμερα, 12 Γενάρη, αν ζούσε; 83, 84, 85; Καμία σημασία. Εξάλλου, το μπλε παραμένει μπλε.
Τζένη Καρέζη, ετών: Όσο η Λίλα Βασιλείου, η πολιτικός μηχανικός, που της ρίχτηκε ο Σαμιωτάκης, στην πίσω μεριά του κήπου.
Παιδί της Θεώνης και του Κωνσταντίνου. Αργότερα, παιδί επιλεκτικών πατεράδων μιας και ο κανονικός την άφησε. Γυμνασιάρχης πατέρας και θεατρίνα κόρη..δεν κολλούσαν στο στενόμακρο μυαλό του.
Στα εξώφυλλα των περιοδικών, αποσπασματικοί τίτλοι από τη ζωή της. Και το πρόσωπό της με φόντο κάθε εποχή. Σ' ένα από αυτά, ο αριστερός της ώμος ακουμπά τον δεξιό ώμο του Αλέν Ντελόν. Παίζει τίποτα;
Ψάχνω τους παλιούς δίσκους. Να τη, εδώ στο "Μεγάλο μας Τσίρκο", εδώ στο "Νησί των γενναίων", "Τα κόκκινα φανάρια", στον "Εχθρό λαό". Στο internet, τρίλεπτες στιγμές από τα μεγάλα, αρχαία θέατρα ξαναθυμίζουν τη διάρκεια της φωνής της, τη σπουδαιότητα του χαρίσματός της, το "γαμώτο", που "έφυγε" νωρίς, ενώ υπήρχαν τόσοι ρόλοι στην αναμονή.
Και μιας και μιλάμε για συγκλονιστικές ομορφιές, σ' ένα παλαιοπωλείο, στο μοναστηράκι, ένας τουρίστας αγόρασε ένα υπέροχο κάδρο με την Καρέζη (γυρισμένα προς τα έξω μαλλιά και μια μαύρη, ψεύτικη ελιά κάτω από το αριστερό μάτι) δίνοντας 200 ευρώ. "So beautiful", είπε και έφυγε ευχαριστημένος.
Γενέθλια σήμερα.
*Η Τζένη Καρέζη γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 12 Ιανουαρίου του 1932 και πέθανε στις 27 Ιουλίου 1992, μετά από τετραετή μάχη με τον καρκίνο, από το 1988.
