Ο Γιώργος Χρονάς θυμάται ότι ο ζωγράφος «μισούσε τη στεντόρεια φωνή της Επιδαύρου, όπως είχε γίνει γνωστή από τις παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου-μίμησις του γερμανικού τρόπου ανεβάσματος της τραγωδίας. Διαβάζει τον Ευριπίδη όπως διαβάζουν οι μεγάλοι Κινέζοι και Γιαπωνέζοι ηθοποιοί τα έργα τους, χαμηλά, ώστε να υπερισχύει ο αρχαίος λόγος».
Γι αυτό αποφάσισε να σκηνοθετήσει ο ίδιος Ευριπίδη:
...Το θάρρος το πήρα ως παραπονούμενος ερασιτέχνης θεατής. Προσπάθησα πάντα, με τα μέσα που μου έδωσε η φύσις και η μελέτη, να δείξω τι θα 'θελα να κάνουν οι άλλοι καλλιτέχνες, που πιστεύω πως έχουν περισσότερη επιμέλεια και εργατικότητα από μένα. Είμαι λοιπόν μάλλον κριτικός στο τέλος, που κάνει πάντα όμως την κριτική δια παραδειγμάτων, εμπράκτως. Αυτό νομίζω είναι απαραίτητο για να μη ζητάει κανείς από τους άλλους πράγματα που δεν γίνονται, αλλά και για να πεισθεί και ο ίδιος πως έχει δίκιο...
Γιάννης Τσαρούχης
(Πηγή: Ως 3)
*Ο Γιάννης Τσαρούχης, του Αθανασίου, (Πειραιάς 13 Ιανουαρίου 1910 - Αθήνα 20 Ιουλίου 1989) ήταν ζωγράφος και σκηνογράφος. Τα πρώτα του έργα τα εξέθεσε το 1929 στο "Άσυλο Τέχνης". Η επιτυχία που σημείωσε τον οδήγησε στη συνέχεια να φοιτήσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1929 - 1935) με καθηγητές τους Ιακωβίδη, Βικάτο και Παρθένη. Παράλληλα μαθήτευσε κοντά στον Κόντογλου (1931 - 1934), ο οποίος τον μύησε στη βυζαντινή αγιογραφία, ενώ μελέτησε την λαϊκή αρχιτεκτονική και ενδυμασία. Μαζί με τους Πικιώνη, Κόντογλου και Αγγ. Χατζημιχάλη πρωτοστάτησε στο αίτημα της εποχής για την ελληνικότητα της τέχνης.
