Ο Κάρολος Κουν ιδρύει το 1942 το Θέατρο Τέχνης, στο οποίο
δίδαξε τον στανισλαφσκικό τρόπο. Χάρη σ' εκείνον το ελληνικό κοινό γνώρισε τους μεγάλους ξένους και σύγχρονους συγγραφείς, όπως τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Μπέρτολντ Μπρεχτ, Άρθουρ Μίλλερ, Τένεσι Ουίλιαμς, Σάμιουελ Μπέκετ, Ζαν Ζενέ, τον Ντάριο Φο κ.α. και μέσα από την πορεία του ανέδειξε νέους Έλληνες συγγραφείς, όπως τους Ιάκωβο Καμπανέλη, Π. Χορν, Γιώργο Σκούρτη, Λούλα Αναγνωστάκη, Μ. Λαϊνά, Γ. Σεβαστίκογλου, Νότη Περγιάλη, Δ. Κεχαΐδη, Α. Σολωμό κ.ά.
Από τη δεκαετία του '70 ανέβασε κυρίως Νεοελληνικό Θέατρο, γι' αυτό και λέγεται πως ήταν ο πατέρας του Νεοελληνικού Θεάτρου.
Από το 1942 το Θέατρο Τέχνης περιπλανήθηκε σε διάφορες φιλικές στέγες έως το 1954, όπου στεγάστηκε μόνιμα στο κυκλικό θεατράκι του Ορφέα (230 θέσεων).
Το 1942 ανοίγει τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, έχοντας ως στόχο την ανάδειξη νέων θεατρικών συγγραφέων και ηθοποιών, που να είναι πιο κοντά στα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας και του κάθε τόπου, παράλληλα με τα αισθητικά ρεύματα των άλλων χωρών καθώς και την ερμηνεία του αρχαίου δράματος. Το 1952 ξεκίνησαν τα "Επιδαύρια" με πρώτο έργο τον Ιππόλυτο: μόνο το Εθνικό Θέατρο είχε το δικαίωμα να ανεβάζει παραστάσεις στην Επίδαυρο.
Το 1956 δημιουργεί το Θερινό Θεατράκι Κήπου στη Θεσσαλονίκη, όπου και παρουσιάζει το χειμερινό του ρεπερτόριο και περιοδεύει στις πόλεις της Βορείου Ελλάδος για δέκα χρόνια.
Το 1957 μπαίνει με αργά και σταθερά βήματα στο χώρο του αρχαίου δράματος με τα έργα Πλούτος, Βάτραχοι, Λυσιστράτη, Αχαρνής, Πέρσες, Ειρήνη, Προμηθέας Δεσμώτης, Ηλέκτρα, Οιδίπους Τύραννος κ.α. Σιγά - σιγά το ξεχωριστό ύφος της ερμηνείας του στο αρχαίο δράμα του δίνει την παγκόσμια αναγνώριση μέσα από τα διεθνή φεστιβάλ και οδοιπορικά καθώς και τις αξιομνημόνευτες τέσσερις διακρίσεις του στο Θέατρο των Εθνών με τα έργα Όρνιθες το 1962 παίρνοντας το Α' βραβείο, Πέρσες το 1965, Ειρήνη και Οιδίποδα Τύραννο το 1979 και με τους Αχαρνής το 1982.
Το 1962, ανεβάζει τους Όρνιθες στην Αγγλία.
Το 1975 η ανάγκη για μια δεύτερη Σκηνή για το κοινό, οδηγεί το Θέατρο Τέχνης στη δημιουργία Λαϊκής Σκηνής, όπου και στεγάζεται στο Θέατρο Βεάκη για δέκα χρόνια.
Το 1985 η ελληνική πολιτεία, θέλοντας να τιμήσει τον Κάρολο Κουν για την ανεκτίμητη συμβολή του στην ιστορία του Ελληνικού Θεάτρου, τον βοηθά στη δημιουργία μιας δεύτερης μόνιμης Σκηνής και ανοίγει το Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν στην οδό Φρυνίχου στην Πλάκα.
Το 1987 μετά το θάνατο του Δασκάλου Κάρολου Κουν, το Θέατρο Τέχνης συνέχισε να λειτουργεί και στις δυο Σκηνές, με Διευθύνοντα Σύμβουλο τον Γιώργο Λαζάνη και Αναπληρωτή Διευθύνοντα Σύμβουλο τον Μίμη Κουγιουμτζή.
Από το 2005 Καλλιτεχνικός Διευθυντής είναι ο Διαγόρας Χρονόπουλος, ο οποίος είναι και ο Διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης.
Από το 2007 Διευθύνων Σύμβουλος είναι ο Κωστής Καπελώνης.
