"Εσύ (απεθυνόμενος στην Μελίνα) με τον Ντασέν κάνατε
το Ποτέ την Κυριακή. Πριν μπω εγώ στο παιχνίδι σας είχαν τελειώσει τα χρήματα και με φωνάζετε να κάνω τη μουσική. Εγώ ανταποκρίνομαι και κάνω τη μουσική για το έργο... Κάναμε ένα τραγούδι για την σκηνή εκείνη που έπρεπε. Τώρα όλα αυτά με τη μεγάλη επιτυχία και με τα διαφορετικά λόγια με το ένα καράβι έρχεται στα γερμανικά, η ερμηνεία του στα αγγλικά κλπ. ούτε μου ανήκει ούτε θέλω να έχω καμία σχέση. Είναι κάτι πέρα από τις προθέσεις μου και μάλιστα πιστεύω ότι η επιτυχία του στις Κάννες το 1961, αν δεν απατώμαι, και αυτό έγινε ένα τραγούδι τουριστικής ατραξιόν, ένα τραγούδι με χαβάγιες, με αυτά που έχουν στη Χαβάη, ένα τραγούδι πέρα από το περιεχόμενο, πέρα από τη συγκίνηση που μπορούσε να το λέει ο καθένας στο οποιοδήποτε καμπαρέ... Δεν είναι η αξία του αυτή. Μου στέρησε την δυνατότητα να έχω τη σωστή επαφή με τον κόσμο και ο κόσμος εισέπραττε κάτι που ήταν απέξω από το τραγούδι και όχι από μέσα."
Είναι δε γνωστό το περιστατικό πως και το ίδιο το Όσκαρ δεν το είχε και σε εκτίμηση. Λέγεται πως στα μέσα της δεκαετίας του '70 το πέταξε στα σκουπίδια και το βρήκε εντελώς τυχαία η οικιακή βοηθός του μαζί με την αδερφή του συνθέτη.
