Γραφείο Λογοκρισίας. Ο ΛΟΓΟΚΡΙΤΗΣ στο γραφείο του διαγράφει
στις σελίδες ενός βιβλίου. Στη γωνιά του δωματίου, όρθιοι, σαν τιμωρημένοι, περιμένουν ο ΑΙΣΧΥΛΟΣ, ο ΣΟΦΟΚΛΗΣ, ο ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ. Χτύπημα στην πόρτα.
* ΛΟΓΟΚΡΙΤΗΣ: Εμπρός!
(Μπαίνει ο Αριστοφάνης.)
ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ: Καλημέρα σας!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Περίμενε τη σειρά σου.
ΑΡΙΣΤ.: Αριστοφάνης.
* ΛΟΓΟΚΡ.: Είπα να περιμένεις.
ΑΡΙΣΤ.: Είμαι ο Αριστοφάνης!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Είπα να περιμένεις, καταλαβαίνεις ή όχι;
ΑΡΙΣΤ.: Μα είμαι ο Αριστοφάνης!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Δεν πάει να 'σαι κι ο Γιώργος Οικονομίδης! Θα περιμένεις τη σειρά σου, όπως κι οι άλλοι! Πήγαινε στη γωνία!
(Ο Αριστοφάνης κοιτάζει προς τη γωνία. Βλέπει ξαφνιασμένος τους άλλους τρεις. Αυτοί του κάνουν νόημα να μην αντιλέγει και να πάει κοντά τους. Ο Αριστοφάνης ξεκινά για κει, αλλά στα μισά του δρόμου μετανιώνει, γυρίζει προς τον Λογοκριτή και λέει...)
ΑΡΙΣΤ.: Ποιος είναι προϊστάμενος εδώ πέρα;
(Ο Λογοκριτής βάζει τα χέρια στη μέση και τον κοιτάζει μετρώντας τον απ' την κορφή ώς τα νύχια.)
* ΛΟΓΟΚΡ.: Ακουσε, αγαπητέ μου, αυτά τα παλαιοκομματικά να τα ξεχάσεις!
ΑΡΙΣΤ.: Πρόσεχε πώς μου μιλάς! Πρόσεχε πώς μου μιλάς!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Εσύ να προσέχεις! Ακούς τι σου λέω; Μετά την 21η Απριλίου, τα λόγια σου μετρημένα!
ΑΡΙΣΤ.: Τι σχέση έχω εγώ με την 21η Απριλίου;
* ΛΟΓΟΚΡ.: Ετσι νομίζεις; Οτι δεν έχεις σχέση;
ΑΡΙΣΤ.: Απολύτως καμία!
Από το πρώτο ανέβασμα του έργου «Η αυλή των θαυμάτων» στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, το 1957 Από το πρώτο ανέβασμα του έργου «Η αυλή των θαυμάτων» στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, το 1957 * ΛΟΓΟΚΡ.: Κι εγώ θα σου αποδείξω ότι έχεις και παραέχεις!
ΑΡΙΣΤ.: Να μου το αποδείξεις!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Είσαι υπέρ της Εθνικής Κυβερνήσεως ή εναντίον;
ΑΡΙΣΤ.: Τι ερώτηση είν' αυτή;
* ΛΟΓΟΚΡ.: Είσαι υπέρ ή εναντίον;
ΑΡΙΣΤ.: Δεν απαντώ!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Δεν απαντάς, ε; Μα εσύ είπες πως δεν έχεις καμία σχέση με την 21η Απριλίου. Αφού δεν έχεις καμία σχέση, γιατί φοβάσαι να απαντήσεις;
ΑΡΙΣΤ.: Ανάκριση θα μου κάνεις;
* ΛΟΓΟΚΡ.: Ο,τι θέλω θα κάνω! Θα μπει τάξη σ' αυτό τον τόπο! Τάξη! (Γυρίζει προς τους τρεις που στέκονται στη γωνία.) Ποιος είν' ο Αισχύλος;
ΑΙΣΧΥΛΟΣ: Εγώ!
Η δικτατορία των συνταγματαρχών χρησιμοποιούσε για τους αντιδημοκρατικούς σκοπούς της όχι μόνο τα όπλα αλλά και τη λογοκρισία Η δικτατορία των συνταγματαρχών χρησιμοποιούσε για τους αντιδημοκρατικούς σκοπούς της όχι μόνο τα όπλα αλλά και τη λογοκρισία * ΛΟΓΟΚΡ.: Ελα δω!
(Ο Αισχύλος πηγαίνει κοντά στον Λογοκριτή.)
* ΛΟΓΟΚΡ.: Αυτόν τον «Προμηθέα Δεσμώτη» εσύ τον έχεις γράψει;
ΑΙΣΧ.: Μάλιστα. Τον έγραψα στα 479 προ Χριστού, βραβεύτηκε στον κρατικό θεατρικό διαγωνισμό και όταν παίχτηκε είχε μεγάλη επιτυχία.
* ΛΟΓΟΚΡ.: Είχε περάσει το έργο σου από λογοκρισία;
ΑΙΣΧ.: Τότε δεν είχαμε τέτοια πράγματα!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Το βλέπω πως δεν είχατε. Αλλιώς δεν θα γράφατε τέτοια αναρχικά έργα!
ΑΙΣΧ.: Αναρχικά...;
* ΛΟΓΟΚΡ.: Τι καθεστώς είχατε, Δημοκρατία ή Τυραννία;
ΑΙΣΧ.: Δημοκρατία!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Ασυδοσία είχατε, όχι Δημοκρατία! Από δω και μπρος, ό,τι γράφεις θα λογοκρίνεται.
ΑΙΣΧ.: Μα δεν γράφω πια...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Γράφεις δεν γράφεις, όλα θα λογοκρίνονται!
ΑΙΣΧ.: Μάλιστα!
ΑΡΙΣΤΟΦ.: (Στον Αισχύλο) Δάσκαλε, θα δεχτείς να λογοκριθούν τα έργα σου;
ΑΙΣΧ.: Μήπως με ρωτάνε; Τα λογοκρίνουν με το έτσι θέλω!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Αυτό μας έλειψε, να σας ρωτήσουμε, λες και δεν ξέρουμε τι κουμάσια είστε όλοι εσείς οι λεγόμενοι «πνευματική ηγεσία»! Και γιατί τον έγραψες αυτόν τον «Προμηθέα», τι ήθελες να πεις;
ΑΙΣΧ.: Αφού τον διαβάσατε, θα καταλάβατε τι ήθελα να πω...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Εγώ είμαι ειδικός γι' αυτή τη δουλειά και κατάλαβα! Αλλά εσείς που με τα στιχάκια σας έχετε ξεπατώσει την Ελλάδα, εσείς οι διανοούμενοι, ξέρετε τι γράφετε; Εσύ, ας πούμε, με τον «Προμηθέα» σου, ξέρεις τι διδάσκεις στη νεολαία;
ΑΙΣΧ.: Νομίζω...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Θα σου πω εγώ τι διδάσκεις! «Μη σέβεστε τίποτα», αυτό διδάσκεις!
ΑΙΣΧ.: Οχι δα!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Ακου δω, είμαι πιο έξυπνος απ' ό,τι φαντάζεσαι! Είναι επαναστάτης ο Προμηθέας σου ή δεν είναι; Βρίζει τις αρχές ή όχι; Παίρνει τη φωτιά από την ολιγαρχία και τη μοιράζει στο λαό ή όχι; Η φωτιά συμβολίζει την εξουσία ή όχι; Δίνει την εξουσία στο λαό ή όχι;
ΑΙΣΧ.: Σωστά όσα λέτε, αλλά...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Ο Καύκασος συμβολίζει τα Γιούρα... ή όχι;
ΑΙΣΧ.: Ποια Γιούρα;
* ΛΟΓΟΚΡ.: Μη μου παίζεις τον βλάκα εμένα...
ΑΙΣΧ.: Ακούστε, το έργο γράφτηκε...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Το έργο είναι ύποπτο κι απαγορεύεται να ξαναπαιχτεί!
ΑΙΣΧ.: Τι;
* ΛΟΓΟΚΡ.: Γιατί δεν γράφεις για την Εθνική Κυβέρνηση, ε; Αν είσαι Ελληνας και πατριώτης, αυτό πρέπει να κάνεις! Οχι να μου γράφεις αναρχικά κι οχλοκρατικά έργα! Χαμένα κορμιά όλοι σας!
ΑΡΙΣΤ.: Νομίζω πως κάποιο λάθος γίνεται. Ακούστε, παρακαλώ, εμείς είμαστε αρχαίοι...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Κι επειδή είστε αρχαίοι, νομίζετε πως θα τη γλιτώσετε; Βρε, δεν θα γλιτώσει κανείς! Ή θα μπείτε όλοι στο νόημα της 21ης Απριλίου ή θα σβήσετε όλοι σας... Πήγαινε στη γωνία!
ΑΙΣΧ.: Προτιμώ να φύγω...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Να πας πού; Στο εξωτερικό να βρεις τη Μελίνα, για ν' αρχίσεις κι εσύ να λες ότι δεν υπάρχει ελευθερία στην Ελλάδα;
ΑΙΣΧ.: Υπάρχει ελευθερία;
* ΛΟΓΟΚΡ.: Τι είπες;
ΑΙΣΧ.: Ρωτώ αν υπάρχει ελευθερία!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Βρε κακόπιστε άνθρωπε, αφού δεν υπάρχει ελευθερία, πώς είμαι ελεύθερος εγώ; Ποιος μ' εμποδίζει να σκέφτομαι, να λέω και να κάνω ό,τι θέλω; Θες όσα είπα εδώ μέσα να βγω και να τα φωνάξω στο δρόμο; Και τι στοίχημα πας ότι κανείς δεν θα μου το απαγορεύσει, κανείς δεν θα με σύρει στο στρατοδικείο, ε; Πού βλέπετε, βρε διεστραμμένοι συκοφάντες, την έλλειψη ελευθερίας; Αλλ' αν νομίζετε ότι θα χάνω την ώρα μου να σας κάνω ανθρώπους, είστε πολύ γελασμένοι! Κι όποιος ξαναπεί ότι δεν υπάρχει ελευθερία θα τον κάνω να ψάχνει και να μην τη βρίσκει ούτε στην εγκυκλοπαίδεια! (Στον Αισχύλο) Πήγαινε στη γωνία! (Στον Αριστοφάνη) Ωστε εσύ είσαι ο εξυπνάκιας ο Αριστοφάνης, ο αθυρόστομος!
ΑΡΙΣΤ.: Μάλιστα, εγώ είμαι...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Στάσου προσοχή, εδώ δεν είναι θέατρο, εδώ είναι υπουργείο!
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: Νομίζω ότι σειρά έχει ο Σοφοκλής και μετά εγώ. Ο Αριστοφάνης ήρθε μετά.
* ΛΟΓΟΚΡ.: Υποδείξεις δεν θέλω. Τη σειρά θα την αλλάζω όπως θέλω εγώ.
ΑΡΙΣΤ.: Δεν είναι τρόπος αυτός!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Τι είπες εσύ;
ΑΡΙΣΤ.: Είπα ότι δεν είναι τρόπος αυτός! Με τον Ευριπίδη δεν τα πήγαμε ποτέ καλά, δεν ανέχομαι να του μιλάς έτσι!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Εσύ τι είσαι, δικηγόρος του;
ΑΡΙΣΤ.: Είναι ο Ευριπίδης! Κι αυτός είναι ο Σοφοκλής! Κι αυτός ο Αισχύλος! Κι εγώ ο Αριστοφάνης! Είμαστε οι ένδοξοι πρόγονοί σας, απαιτούμε σεβασμό!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Πρώτον και κύριον, μη μου υψώνεις τη φωνή, γιατί σου τη βουλώνω διά παντός! Δεύτερον, αν είστε πρόγονοι κι απαιτείτε σεβασμό, εμείς είμαστε απόγονοι κι απαιτούμε την κατάργηση της παλαιάς φαυλοκρατίας και ρουσφετολογίας. Τρίτον, η 21η Απριλίου δεν πρόκειται ν' αφήσει τίποτα χωρίς τις απαραίτητες τροποποιήσεις. Τέταρτον, ήρθε η ώρα εσείς οι διανοούμενοι να πάψετε να κάνετε το διανοούμενο σ' εμάς τους στρατιωτικούς. Από δω και μπρος, εμείς οι στρατιωτικοί θα είμαστε απ' όλα! Πέμπτον, προσέχετε καλά, γιατί αν ξεψειρίσω τα κείμενά σας, μπορώ να βρω μέσα όσα κομμουνιστικά συνθήματα θέλω! Εκτον, σχεδόν όλοι σας έχετε συνεργαστεί με τον Μίκη Θεοδωράκη...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Εχει γράψει μουσική σε έργα σας, ναι ή όχι;
ΣΟΦΟΚΛΗΣ: Μην του αντιμιλάτε, αφήστε τον, δεν βλέπετε πως χειροτερεύουμε τη θέση μας;
* ΛΟΓΟΚΡ.: (Στον Αριστοφάνη) Εσύ έχεις γράψει την κωμωδία «Ειρήνη»;
ΑΡΙΣΤ.: Μάλιστα!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Εχεις πάει και στις πορείες ειρήνης;
ΑΡΙΣΤ.: Οχι.
* ΛΟΓΟΚΡ.: Είναι έργο φιλοπόλεμο ή ειρηνόφιλο;
ΑΡΙΣΤ.: Φυσικά ειρηνόφιλο!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Αρα, δηλαδή, άμα κατέβουν οι Σκύθες και μας σκλαβώσουνε, καλώς να 'ρθουνε...
ΑΡΙΣΤ.: Είπα εγώ τέτοιο πράγμα;
* ΛΟΓΟΚΡ.: Δεν είσαι εναντίον του πολέμου;
ΑΡΙΣΤ.: Να σας εξηγήσω...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Δεν χρειάζεται, εγώ τα παίρνω με την πρώτη...
ΑΡΙΣΤ.: Μα δεν καταλάβατε...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Εσύ δεν κατάλαβες, ότι μετά την 21η Απριλίου θα λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Θα μπει τάξη, κύριοι, τάξη! Αυτό, το ό,τι μου κατέβει το γράφω, να το ξεχάσετε. Αυτό το κάνω κριτική της κοινωνίας και λοιπά και λοιπά, τέλος! Και θέλετε να σας πω και κάτι άλλο; Ειδικά εσείς οι αρχαίοι κοιτάξτε να συνεργαστείτε με την Εθνική Κυβέρνηση, γιατί δεν σας βλέπω καθόλου καλά!
ΕΥΡ.: Τι κάναμε;
* ΛΟΓΟΚΡ.: Ποιος εφηύρε τη Δημοκρατία; Εγώ την εφηύρα; Ποιοι πρωτομιλήσανε για δημοκρατικές ελευθερίες και ισοπολιτείες και ελευθερία του σκέπτεσθαι και του λέγειν, ε; Ολ' αυτά που κοπανά ο ξένος Τύπος ότι τα καταργήσαμε, ποιος τα δασκάλεψε; Ε; Φουκαράδες μου, μην κοιτάτε που σας φερόμαστε ευγενικά επειδή είμαστε πολιτισμένοι! Αλλιώς ξέρετε τι φάκελο έχετε όλοι σας στην Ασφάλεια;
ΣΟΦ.: Φάκελο;
* ΛΟΓΟΚΡ.: Ο Σοφοκλής είσαι εσύ;
ΣΟΦ.: Μάλιστα...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Εχεις πει ουκ ολίγα εσύ!
ΣΟΦ.: Μα τον καιρό που τα έγραψα είχαμε το ελεύθερο να λέμε ό,τι θέμε...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Ακριβώς!
ΣΟΦ.: Φάκελο είχε όποιος δεν έλεγε ό,τι σκεπτόταν...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Ε, γι' αυτό επενέβη ο στρατός, για να σταματήσει το κακό που αρχίσατε πρώτοι εσείς!
ΕΥΡ.: Είμαστε χαμένοι!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Φυσικά είστε χαμένοι! Αλλά επειδή έχετε ταλέντο, η Εθνική Κυβέρνηση απεφάσισε να σας βοηθήσει.
ΑΙΣΧ.: Να συνεργαστούμε!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Δεν είστε οι πρώτοι, κι άλλοι δεχτήκανε να συνεργαστούνε, άνθρωποι ανώτεροί σας, ή τουλάχιστον ισότιμοι, και επιπλέον σύγχρονοι, τωρινοί!
ΑΡΙΣΤ.: Και τι ακριβώς πρέπει να γράφουμε...;
* ΛΟΓΟΚΡ.: Τι; Παραδείγματος χάριν, κι οι τέσσερις μαζί θα μπορούσατε να μου γράφετε κάθε μέρα ένα οκτάστιχο που να υμνεί την 21η Απριλίου!
ΣΟΦ.: Αυτό μας υποβιβάζει!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Δεν πειράζει!
ΣΟΦ.: Η δουλειά μας δεν είναι να κάνουμε οκτάστιχα!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Εμείς οκτάστιχα θέμε!
ΣΟΦ.: Το ταλέντο μας είναι για πολύ περισσότερα!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Εμείς δεν θέμε περισσότερα, λιγότερα θέμε! Αν νομίζετε ότι είναι δικαίωμα του καθενός να αναπτύσσεται όσο θέλει, γελιέστε. Από δω και μπρος, όποιος δεν προσφέρει στην πατρίδα όσο λιγότερα μπορεί, αλίμονό του!
ΑΙΣΧ.: Τα λιγότερα;
* ΛΟΓΟΚΡ.: Οσο το δυνατόν λιγότερα! Αλλωστε το λέει κι η παροιμία: «όποιος θέλει τα πολλά, χάνει και τα λίγα». Τα περισσότερα είναι διαφθορά, ο τόπος προτρέχει, παίρνουν αέρα τα μυαλά του, νομίζει ότι είναι ίσα με τους άλλους τόπους, επικρατούν οι έξυπνοι, οι ισχυροί μένουνε πίσω, η χώρα χάνει την ισορροπία της!
ΣΟΦ.: Ακούστε, παρακαλώ...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Επ' αυτού δεν θέλω καμία κουβέντα, και οι εξυπνάδες να λείπουν!
ΑΙΣΧ.: Μα εμείς θεωρούμεθα μεγαλοφυΐες...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Δεν θέμε μεγαλοφυΐες! Εδώ δεν είναι Αμερική ούτε Ευρώπη!
ΑΡΙΣΤ.: Ας μην επιμένουμε, ο άνθρωπος είναι σαφής.
* ΛΟΓΟΚΡ.: Δεν θέμε τη μεγαλοφυΐα σας, τη φίρμα σας θέμε.
ΑΡΙΣΤ.: Ορίστε, έγινε ακόμη σαφέστερος. Εγώ προτείνω να δεχτούμε. Ενα οκτάστιχο την ημέρα, έτσι να κλάσουμε, το βγάζουμε...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Τώρα συνεννοούμεθα!
ΑΡΙΣΤ.: Μακάρι!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Και για να είμαστε όλοι πιο εντάξει, προτείνω να κάνουμε μια δοκιμή...
ΑΡΙΣΤ.: Να κάνουμε...
ΕΥΡ.: Ας κάνουμε...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Βγάλτε χαρτί και μολύβι, τις καταλήξεις θα σας τις δώσω εγώ...
ΑΡΙΣΤ.: Είστε όλοι έτοιμοι; Εντάξει, γράφουμε...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Η πρώτη κατάληξη να είναι «εικοστή πρώτη Απριλίου»... (Σκέφτεται)
ΑΡΙΣΤ.: Και η δεύτερη;
* ΛΟΓΟΚΡ.: Να τελειώνει κι αυτή σε «-λίου»
ΑΡΙΣΤ.: Του Πηλίου, του χαλίου, του ηλίου...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Του ηλίου. Η τρίτη κατάληξη να είναι «Ελλάς» και η τέταρτη...
ΑΡΙΣΤ.: Κοιλάς, μαρμελάς, μπελάς, νερουλάς, πολλάς...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Προτιμώ το «μπελάς» ή το «πολλάς».
ΑΡΙΣΤ.: Και «μαρμελάς» είναι καλή...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Το «μπελάς» έχει πιο ουσία και το «πολλάς» είναι πιο δυναμικό. Πάμε παρακάτω... «Σωτηρία»... κι άλλη μια λέξη να τελειώνει σε «-ρία»;
ΑΡΙΣΤ.: Μαρία...
ΣΟΦ.: Κυρία...
ΑΙΣΧ.: Ευκαιρία...
ΕΥΡ.: Μπαταρία...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Μπαταρία, που έχει κάτι απ' τον αιώνα μας! Η επόμενη να είναι «του κράτους».
ΑΡΙΣΤ.: Και μένει μία ακόμα που να ταιριάζει με το «του κράτους»...
ΑΙΣΧ.: Τους Αποστράτους...
ΣΟΦ.: Τους Παπαστράτους...
ΑΡΙΣΤ.: Του παρακράτους...
ΕΥΡ.: Φαυλοκράτους...
ΑΡΙΣΤ.: Ξενοκράτους...
ΣΟΦ.: Ισοκράτους...
ΑΙΣΧ.: Δεινοκράτους...
ΑΡΙΣΤ.: Τα μακρά τους...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Ποιο;
ΑΡΙΣΤ.: Οπως λέμε, το κοντό του και το μακρύ του, θα μπορούσαμε να πούμε τα κοντά τους και τα μακρά τους...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Φαυλοκράτους, φαυλοκράτους - θέλω να χτυπάμε το κακό στη ρίζα του... Εχουμε οχτώ καταλήξεις;
ΑΡΙΣΤ.: Ακριβώς οχτώ!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Εμπρός μαρς! Εγώ ανεβαίνω στον Υπουργό να του πω ότι βάλατε μυαλό. Εσείς, εν τω μεταξύ, ετοιμάστε το οκτάστιχο. Σε δέκα λεπτά το θέλω, όχι σε έντεκα, σε δέκα! Και μια συμβουλή φιλική: βάλτε τα δυνατά σας. Ισως να έχω για σας μια ευχάριστη έκπληξη.
(Βγαίνει)
ΣΟΦ.: Δεν γίνεται τίποτα σε δέκα λεπτά!
ΑΡΙΣΤ.: Ας δοκιμάσουμε, κι αν βγει καμιά μπούρδα, κάνουμε άλλο... Λοιπόν, η πρώτη κατάληξις είναι «Απριλίου»...
(Σκέφτονται)
(Στον Αισχύλο) Σκέψου τίποτα!
ΑΙΣΧ.: Προσπαθώ...
ΕΥΡ.: Ω άσπρο ρόδον...
ΣΟΦ.: Ελα...
ΕΥΡ.: Ω άσπρο ρόδον, ω εικοστή και πρώτη Απριλίου...
ΑΡΙΣΤ.: Παρακάτω, παρακάτω...
ΑΡΙΣΤ.: Σφίξου λιγάκι!
ΣΟΦ.: Τα φύλλα...
ΑΡΙΣΤ.: Τα φύλλα, τα φύλλα... Ελα, έλα!
ΣΟΦ.: Τα φύλλα άνοιξες στο φως...
ΑΡΙΣΤ.: ...του εθνικού ηλίου!
ΕΥΡ.: Και έτσι η περιπεσούσα εις αμαρτίας... Δεν βγαίνει!
ΣΟΦ.: Πού μπλέκεις;
ΕΥΡ.: Στον τονισμό. Θα 'πρεπε να 'ναι «περιπέσουσα» κι όχι «περιπεσούσα».
ΑΡΙΣΤ.: Τόνισέ το όπως θέλεις, δεν θα καταλάβουν τίποτα...
ΕΥΡ.: Κι έτσι η περιπέσουσα εις αμαρτίας πολλάς, εσώθη ως εκ θαύματος...
ΣΟΦ.: ...η αιωνία Ελλάς!
ΑΡΙΣΤ.: Πάει το ένα τετράστιχο... Παρακάτω... Αισχύλε;
ΑΡΙΣΤ.: Ελάτε όλοι μαζί και με τον ίδιο λυρισμό.
ΣΟΦ.: Ο κόσμος ευωδίασε και ήρθε η σωτηρία...
ΑΡΙΣΤ.: ...και γέμισε η αδειανή τού έθνους μπαταρία. (Στον Αισχύλο) Βάλε κι εσύ ένα χεράκι!
ΕΥΡ.: Και στάθηκαν στα πόδια τους τα δυο πόδια του κράτους...
ΑΡΙΣΤ.: Μπράβο!
ΣΟΦ.: Και στάθηκαν στα πόδια τους...
ΕΥΡ.: ...τα δυο πόδια του κράτους...
ΑΡΙΣΤ.: Κι έτσι ξεψύχησε η ψυχή του άθλιου φαυλοκράτους!
ΑΙΣΧ.: Σκίστε το αμέσως!
ΑΡΙΣΤ.: Γιατί;
ΑΙΣΧ.: Είναι γελοίο, γελοιωδέστατο, είναι μνημείο κακογουστιάς και ηλιθιότητας! Αν το παρουσιάσουμε, θα περάσουμε από στρατοδικείο!
ΑΡΙΣΤ.: Εσείς τι λέτε;
ΕΥΡ.: Για διάβασέ το απ' την αρχή...
ΑΡΙΣΤ.: Μάλιστα... «Ω άσπρο ρόδον...»
(Η πόρτα ανοίγει και μπαίνουν ο Υπουργός κι ο Λογοκριτής.)
* ΛΟΓΟΚΡ.: Κύριοι, ο κύριος Υπουργός!
ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Η συγκίνησή μου είναι ανείπωτη βλέποντας τα πεπλανημένα τέκνα της πατρίδος να δείχνουν τη διάθεση να ανανήψουν. Υπήρξατε μολυσμένα μέλη ενός νοσούντος οργανισμού. Θεραπευθείτε!
* ΛΟΓΟΚΡ.: Είναι ήδη υπό θεραπείαν, κύριε Υπουργέ! (Στους ποιητές) Το οκτάστιχο είναι έτοιμο;
ΑΡΙΣΤ.: Ισως θέλει ακόμα ένα ρετούς...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Δεν πειράζει... Διάβαζε...
ΑΡΙΣΤ.: Μήπως...
* ΛΟΓΟΚΡ.: Διάβαζε, θα καταλάβουμε εμείς αν θέλει ρετούς...
ΑΡΙΣΤ.: «Ω άσπρο ρόδον / ω εικοστή και πρώτη Απριλίου
Τα φύλλα άνοιξες στο φως / του εθνικού ηλίου.
Κι έτσι η περιπέσουσα / εις αμαρτίας πολλάς
Εσώθη ως εκ θαύματος / η αιωνία Ελλάς!»
(Υπουργός και Λογοκριτής έχουν μαγευτεί.)
ΑΡΙΣΤ.: «Ο κόσμος ευωδίασε / και ήρθε η σωτηρία
Και γέμισε η αδειανή / του έθνους μπαταρία.
Και στάθηκαν στα πόδια τους / τα δυο πόδια του κράτους
Κι έτσι ξεψύχησε η ψυχή / του άθλιου φαυλοκράτους!»
(Ο Υπουργός χειροκροτεί σαν τρελός, ο Λογοκριτής τον μιμείται. Υστερα, ο Υπουργός χύνεται, αγκαλιάζει τους ποιητές και τους φιλά. Κλαίει από χαρά, σκουπίζει τα δάκρυά του.)
ΥΠΟΥΡΓΟΣ: Αριστούργημα, καταπληκτικό, ασύλληπτο, όνειρο... Κύριοι, η Εθνική Κυβέρνησις, που δικαιώθηκε σε όλους του τομείς της δραστηριότητός της, δικαιώνεται τώρα και στον τομέα της πνευματικής αναγεννήσεως. Με τέτοια οκτάστιχα, με τέτοια πνευματικά μνημεία, η Ελλάς θα σκορπίσει και πάλι το φως του πολιτισμού εις όλον τον κόσμον!
Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
