"Μυθοποιημένα" κορίτσια με φιόγκους, γυαλιστερά μαλλιά και εξωπραγματικές μεσούλες. "Μυθοποιημένα" κορίτσια που γίνονται σύζυγοι και μαμάδες. Γύρω τους φωνές που η ένταση τους αυξάνεται με τα χρόνια. Έχουν την χροιά της αποδοχής. Η Τζένη ήταν η κανονική Ευγενία. Με αστείο επώνυμο: Καρπούζη, μεσολογγίτικο που αργότερα έγινε Καρέζη. Όπου υπάρχει "ρ" σε λέξη...
Η Τζένη είχε πρόσωπο μελετημένης αρμονίας και μάτια πρασινομπλέ. Όμορφα μάτια. Από αυτά που όσα χρόνια και να περάσουν ο Έλληνας θα βρίσκει πιο σπάνια από τα "πεζά" σκούρα μάτια.
Είχε ωραία φωνή, κωμικό ψεύδισμα και ένα κύρτωμα τόσο όσο για να μπορέσει να καμφθεί η τελειότητά της.
Ήταν καλή ηθοποιός. Είχε γεννηθεί χειμώνα και αγαπούσε το καλοκαίρι.
Έβρισκε πεντανόστιμα τα λουκούμια, έπαιζε τάβλι, μπορούσες να την "αγγίξεις", αν έκανες μια γύρα στα στενά της Τσαγκαράδας όπου ήταν το σπίτι της.
Αφοσιώθηκε στον Καζάκο. Ήταν το τεράστιο "Ρωμιάκι" του Μεγάλου μας Τσίρκου. Τη θυμούνται όλοι.
Προχθές μου μιλούσε η Μάγδα για μια παράσταση του Τσίρκου στα Γιάννενα μπροστά σε ένα κοινό αποτελούμενο μόνο από φοιτητές. 1973.
Η Τζένη, ο άλλος πόλος. Η Αλίκη ο μαγνήτης των πιο εξωστρεφών.
Σοβαρή την αποκαλούσαν την Τζένη. Έτσι αποκωδικοποιούσε η εποχή το σκούρο χρώμα και το "εντός τόπου και χρόνου".
Η Καρέζη είχε ξεκάθαρη πολιτική θέση. Η σοβαρότητα στο ζενίθ..
Πέθανε νέα, το καλοκαίρι του 1992 από καρκίνο. Ενώ γνώριζε..
Είχε ακόμη χρόνια μπροστά της.
Η Αλίκη κυριεύεται από μεταφυσικότητα. Της λέει κάτι για "καλή αντάμωση".
Έφυγαν και οι δύο Ιούλιο. Με τέσσερα χρόνια διαφορά.
Με θυμάμαι να κλαίω.
Σε ένα κουτί με παλιά πράγματα έχω κρατημένη σελίδα εφημερίδας αφιερωμένη στα δύο αυτά κορίτσια.
Χειρόγραφη λεζάντα δική μου. "Αλίκη + Τζένη".
Το "λι" το είχα γράψει με ήτα.
