Το 1934 η παλιά καρβουναποθήκη της οδού Ιπποκράτους θα μετατρεπόταν σε θεατρικό χώρο για να φιλοξενήσει θεάματα βαριετέ από ιταλικούς περιπλανώμενους θιάσους.
Έτσι ξεκινάει η ιστορία του θεάτρου Ακροπόλ.
Το 1941 το Ακροπόλ έγινε καλοκαιρινό θέατρο με την είσοδο του από την αριστερή στοά της πολυκατοικίας επί της οδού Ιπποκράτους, στον αριθμό 9-11. Μετά τον Β” Παγκόσμιο πόλεμο το θέατρο έγινε συνώνυμο του οικογενειακού λαϊκού θεάματος. Τη δεκαετία του ’50 και του ’60 φιλοξένησε θεαματικές παραστάσεις, συναυλίες ορχηστρών και φαντασμαγορικά μπαλέτα. Εξάλλου, το 1957 πήρε την τελική του μορφή όπως την ξέρουμε σήμερα με τις εισόδους από τις δύο στοές και τα θεωρεία και τον εξώστη εσωτερικά.
Στη σκηνή του θεάτρου Ακροπόλ ανέβηκαν μερικοί από τους σπουδαιότερους πρωταγωνιστές: ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, η Ρένα Βλαχοπούλου, η Σπεράντζα Βρανά, ο Νίκος Σταυρίδης, ο Ντίνος Ηλιόπουλος και ο Γιάννης Γκιωνάκης. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιήθηκε ως στέγη της Λυρικής Σκηνής για παραστάσεις οπερέτας.
Σήμερα, το Ακροπόλ, ανανεωμένο και πλήρως εκσυγχρονισμένο, έχει μπει σε μια σύγχρονη, δυναμική φάση λειτουργίας, ανοίγοντας τις πόρτες του στο ευρύ κοινό με παραστάσεις ουσίας και επίκαιρου προβληματισμού από το διεθνές και Ελληνικό δραματολόγιο. Βασικό όχημα της ανανέωσής του είναι ο συνασπισμός μιας ομάδας σημαντικών καλλιτεχνών που με τη διεισδυτική και ουσιαστική ματιά τους έρχονται να δώσουν νέα ώθηση στο θεατρικό χάρτη της Αθήνας.
Καλλιτέχνες, όπως ο Σπύρος Ευαγγελάτος, ο Στάθης Λιβαθινός, ο Σωτήρης Χατζάκης, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Στρατής Πασχάλης, ο Νίκος Μαστοράκης, ο Τάκης Τζαμαργιάς, η Σοφία Σπυράτου και άλλοι συνεργάζονται με τον Θεατρικό Οργανισμό Ακροπόλ και στις τρεις σκηνές του.
