23 Αυγούστου 1893: Ο Σπυρίδων Περεσιάδης ολοκληρώνει το θεατρικό έργο Γκόλφω.
Η Γκόλφω αφορά ένα βουκολικό δραματικό ειδύλλιο σε πέντε πράξεις του Σπύρου Περεσιάδη. Γράφτηκε και πρωτοπαρουσιάστηκε θεατρικά στην Ακράτα, τον τόπο διαμονής του συγγραφέα το 1893. Πολύ σύντομα όμως παραστάθηκε στις Αθηναϊκές σκηνές, στην υπόλοιπη ελληνική επαρχία αλλά και σε πόλεις του εξωτερικού με έντονο ελληνικό στοιχείο (Σμύρνη, Οδησσό, Παρίσι). Η απήχηση που γνώρισε το έργο ήταν τόσο μεγάλη, ώστε οι μικροί θίασοι να το θεωρούν «Σωσίβιο των θιάσων», το έργο δηλαδή που πάντα θα εξασφαλίσει θεατές. Για αυτόν τον λόγο άλλωστε μεταφέρθηκε λίγα χρόνια μετά και στον κινηματογράφο (1914).
1893, Ακράτα, ερασιτέχνες ηθοποιοί
10 Αυγ. 1894, Αθήνα, θέατρο Παράδεισος, θίασος «Πρόοδος» του Δημήτρη Κοτοπούλη
1911, Αθήνα, «Δημοτικό Θέατρο Αθηνών» (500ή παράσταση)
26 Ιανουαρίου 1913, Θεσσαλονίκη, θέατρο «Εδέμ», Εθνικός Δραματικός Θίασος
1967, Αθήνα, Πεδίο του Άρεως, Λαϊκό θέατρο του Μάνου Κατράκη
Καλοκαίρι του 1974, «Μια ζωή Γκόλφω» (διασκευή) , «Άλσος» Παγκρατίου, θίασος: «Ελεύθερο Θέατρο»
2004-2007, Goλfω, διασκευή από τη θεατρική εταιρία Χώρος (παραστάθηκε στο ΚΘΒΕ, στο Φεστιβάλ Αθηνών κ.α)
2013, Γκόλφω, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου, Εθνικό Θέατρο
Ο Σπυρίδων Περεσιάδης γεννήθηκε στο Μεσορρούγγι του νομού Αχαΐας. Μετά το πέρας των εγκύκλιων σπουδών του εργάστηκε ως δημόσιος υπάλληλος. Μεγάλο μέρος της ζωής του πέρασε στην Ακράτα, όπου εξέδωσε το εβδομαδιαίο έντυπο Αστραπή και πήρε μέρος ως ερασιτέχνης ηθοποιός σε θεατρικές εκδηλώσεις της πόλεις. Στην Ακράτα έγραψε τα πρώτα του έργα Μαργαρίτα, Γκόλφω, Σκλάβα και Εσμέ. Η Γκόλφω παραστάθηκε από ερασιτεχνικό θίασο της πόλης με επιμέλεια του συγγραφέα. Μετά την επιστροφή του στην αθήνα συνέχισε να γράφει έργα για το θέατρο ενώ εξέδωσε και μια ποιητική συλλογή με τίτλο Καινούριες δάφνες, εμπνευσμένη από τις ελληνικές νίκες στους βαλκανικούς πολέμους. Σημειώνεται πως ο Περεσιάδης είχε προβλήματα όρασης από την παιδική του ηλικία και όλα τα έργα του τα συνέθεσε όταν πια είχε τυφλωθεί. Το συγγραφικό έργο του Περεσιάδη κινείται στο χώρο του δραματικού ειδυλλίου, όπως διαμορφώθηκε κυρίως από το έργο του Δημητρίου Κορομηλά Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας. Ο αισθηματικός και έντονα μελοδραματικός τόνος των έργων του Περεσιάδη τα κατέστησαν ιδιαίτερα δημοφιλή στο λαϊκό κοινό.
