Ο γιατρός Ντορν μιλά με Τρεπλιεφ για το έργο που παρουσίασε.
ΝΤΟΡΝ
Λοιπόν, εμένα το έργο μου άρεσε πάρα πολύ. Είναι βέβαια κάπως παράξενο και δεν ξέρω και πως τελειώνει, αλλά μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Έχεις ταλέντο, πρέπει να συνεχίσεις...(Ο Τρεπλιεφ του σφίγγει το χέρι δυνατά και τον αγκαλιάζει απότομα) Παραείσαι όμως ευαίσθητος. Και δάκρυα, βλέπω...Τι ήθελα να πω; Το θέμα σου το άντλησες από το χώρο των αφηρημένων ιδεών κι έτσι έπρεπέ να κάνεις. Ένα έργο τέχνης πρέπει οπωσδήποτε να περιέχει κάποια μεγάλη ιδέα. Όποια κι αν είναι αυτή. Μόνο ό,τι είναι σοβαρό, είναι και ωραίο...Πολύ χλωμός μου φαίνεσαι.
ΤΡΕΠΛΙΕΦ
Δηλαδή εσείς λέτε - ότι πρέπει να συνεχίσω;
ΝΤΟΡΝ
Ναι...Αλλά να μιλάς μόνο για πράγματά σημαντικά, αιώνια. Εγώ, ξέρεις, τη ζωή μου τη φχαριστήθηκα, δεν έχω παράπονο. Αν όμως είχα δοκιμάσει την πνευματική ανάταση που νοιώθει ο καλλιτέχνης τη στιγμή της δημιουργίας, νομίζω πως θα περιφρονούσα το σαρκίον μου κι ό,τι σχετίζεται μ αυτό και θα προσπαθούσα να πετάξω όσο γίνεται πιο ψηλά, μακριά από τούτη τη γη.
ΤΡΕΠΛΙΕΦ
Με συγχωρείτε, η Νίνα που είναι;
ΝΤΟΡΝ
Και κάτι ακόμα: Η ιδέα που εκφράζει το έργο σου πρέπει να είναι ξεκάθαρη, συγκεκριμένη. Πρέπει να ξέρεις για ποιό λόγο γράφεις. Γιατί αν προχωρήσεις στο δρόμο της τέχνης χωρίς συγκεκριμένο στόχο, θα χαθείς, το ταλέντο σου θα είναι η καταστροφή σου.
Το απόσπασμα είναι από τον "Γλάρο" του Αντον Τσέχωφ σε μετάφραση της Ξένιας Καλογεροπούλου από τις Εκδόσεις Κέδρος.
