Η Λήδα Τασοπούλου γεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα.
Σπούδασε στην Αρσάκειο Παιδαγωγική Ακαδημία, αλλά και μουσική (φλάουτο και βιολί με υποτροφία του Ωδείου Αθηνών), καθώς και κλασικό χορό (αλλά και σύστημα Γκράχαμ, τζαζ κ.λπ.). Στη συνέχεια, σπούδασε στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο, όταν ήταν μαθήτρια ακόμη (από το πρώτο έτος) συμμετείχε στο Χορό σε παραστάσεις του Εθνικού: στον «Ιππόλυτο», στην «Άλκηστη», στον «Κύκλωπα», στις «Βάκχες», όλες σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου με τον οποίο αργότερα συνέδεσε, μέχρι και την τελευταία στιγμή, τη ζωή της, αλλά και τη θεατρική της πορεία. Επαγγελματικά πρωτοεμφανίστηκε με το «Αμφι-Θέατρο», που ίδρυσαν μαζί με τον Σπύρο Ευαγγελάτο, σκηνή στην οποία ανέλαβε και θέση αναπληρωτή καλλιτεχνικού διευθυντή.
Έπαιξε σε όλες τις παραγωγές του «Αμφι-Θεάτρου», όπως στον «Ερωτόκριτο», στον «Τίτο Ανδρόνικο», στον «Ταρτούφο», στην «Ειρήνη», στις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, στους «Επιτρέποντες» του Μενάνδρου, στον «Άμλετ», στα «Εγκλήματα και εγκλήματα» του Στρίντμπεργκ, στο «Πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» του Ο' Νιλ και στα «Δεσποινίς Τζούλια», «Ορέστεια», «Ιφιγένεια εν Ταύροις», «Όπερα της πεντάρας», «Μαρία Στιούαρτ», «Φάουστ» κ.ά.
Το 1994 της απονεμήθηκε το έπαθλο «Μαρίκα Κοτοπούλη» για την ερμηνεία της στο ρόλο της Αγνής, στο «Ονειρόδραμα». Το 1996 η Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων της απένειμε το Α΄ Βραβείο γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στη «Θεοφανώ» του Άγγελου Τερζάκη.
Υπήρξε διευθύντρια του Εργαστηρίου Υποκριτικής Τέχνης για το θέατρο και την όπερα του «Αμφι-Θεάτρου» (1989 - 1992) και δίδαξε υποκριτική στα τμήματα θεατρικών σπουδών των Πανεπιστημίων Αθηνών και Πελοποννήσου (Ναύπλιο). Το 1982 προσκλήθηκε να διδάξει μονολόγους από αρχαία κείμενα σε πανεπιστήμια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ακόμα, δίδαξε σε διεθνή φεστιβάλ (Σαντιάγο, Βουδαπέστη, Κάιρο, Μόσχα, Βόννη).
Συμμετείχε σε τριάντα διεθνή φεστιβάλ και των πέντε ηπείρων, ενώ το 1993 στο Φεστιβάλ των Εθνών στη Χιλή, ως «Ηλέκτρα» και «Ιφιγένεια εν Ληξουρίω», ως Αρετούσα στον «Ερωτόκριτο», στους «Επιτρέποντες», αλλά και στο μονοθέαμα «Προς ύστατον φως», που παρουσίασε σε Γερμανία, Ισπανία, Ρωσία, Ιρλανδία και Κύπρο.
Τα τελευταία χρόνια σκηνοθέτησε τέσσερις παραγωγές, δείχνοντας προσωπικό όραμα και θέτοντας την προσωπική της σφραγίδα. Στο σύγχρονο γερμανικό έργο «Αστραπές χωρίς βροντή», «Ο δρόμος της Μήδειας είναι μονόλογος» - σε δική της σύνθεση κειμένων για τους «Θεατρικούς Μονολόγους» της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας -, στο γαλλικό «Τρεις κύβοι ζάχαρη για τον καφέ της Κίρκης» και το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Μπέκετ.
Το καλοκαίρι του 1998 έπαιξε στην «Ιστορία του Στρατιώτη» του Ιγκόρ Στραβίνσκι, που παρουσίασε το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στη Μικρή Επίδαυρο, ενώ το 2001 πρωταγωνίστησε στην παράσταση «Ώρα απιέναι - H ζωή του Σωκράτη», παραγωγή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Ηρώδειο. Μέχρι και το τέλος της ζωής της η Λήδα Τασοπούλου δεν έπαψε να παίζει αδιάκοπα στο θέατρο, παρά την κλονισμένη κατάσταση της υγείας της. Το καλοκαίρι του 2005 έκανε την τελευταία εμφάνισή της στην παράσταση ''Οιδίππους επί Κολονώ''. Στις 12 Σεπτεμβρίου του 2005 έφυγε από την ζωή σε ηλικία μόλις 52 ετών, ύστερα από επτάχρονη γενναία μάχη με τον καρκίνο. Έπαιξε για 30 και πλέον χρόνια σε δεκάδες τραγωδίες. Ήταν για 27 χρόνια παντρεμένη με τον Σπύρο Ευαγγελάτο, σπουδαίο σκηνοθέτη. Μαζί ίδρυσαν το Αμφ-θέατρο, το θέατρο στο οποίο η Λήδα ερμήνευσε όλους τους μεγάλους ρόλους.
