Ο εξαίρετος ηθοποιός και πολύ καλός φίλος και συνεργάτης του Δημήτρη Χορν, Γιάννης Μιχαλόπουλος αναφερόμενος στη σχέση που τον συνέδεε με τον σπουδαίο ηθοποιό, λέει:
"Ο Χορν ήταν σπουδαίος ηθοποιός και δεξιοτέχνης μεγάλος. Κάποια στιγμή απομακρύνθηκα, πήγα σε άλλες δουλειές, συνεργάστηκα με σπουδαίους ηθοποιούς, αλλά έτσι ποτέ. Σαν κι αυτούς ποτέ! ...Η ωραιότερη παράσταση που έχω δει στο θέατρο ήταν ένα μπουλβάρ που παίζανε οι δυο τους, Λαμπέτη-Χορν, το «Ξενοδοχείο η ευτυχία» του Μαρκ-Ζιλμπέρ Σοβαζόν. Ητανε μάθημα υποκριτικής.
Μάλιστα ως ζευγάρι, η Λαμπέτη με τον Χορν, με είχαν παντρέψει με τη σύζυγό μου, Ελένη.
...Ο Χορν δεν είχε καλές σχέσεις με το χρήμα. Του άρεσε να έχει χρήματα, αλλά να τα ξοδεύει. Να τα σκορπάει. Να δίνει εδώ, να δίνει εκεί. Δεν μάζευε χρήματα. Του άρεσε η μεγάλη ζωή. Ηθελε να έχει λεφτά για να περνάει καλά. Ηταν εξαίρετος σαν άνθρωπος. Εξαίρετος. Και γενναιόδωρος άνθρωπος. Τον είχαν μυριστεί ότι δίνει λεφτά. Κάποιος του είχε γράψει και του ζητούσε να του αγοράσει ένα φορτηγό! Υπήρχε ένας άλλος που πήγαινε κάθε τόσο με το ίδιο μοτίβο και του ζητούσε λεφτά με το πρόσχημα ότι πέθανε ο πατέρας του. Ο Χορν του έδινε πάντα. «Ξέρω, ξέρω...», έλεγε.
Τα λεφτά τα είχε για να τα ξοδεύει, όχι για να τα αποθηκεύει. Ο Χορν είναι ο πιο χαριτωμένος άνθρωπος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Στα διαλείμματα μας παρίστανε διάφορα πράγματα από τη δική του την εμπειρία. Μας έδειχνε π.χ. πώς δίδασκε χορό ο Μουζενίδης, υποδυόταν τη μάνα Καλουτά, διάφορους τύπους από το θέατρο - ήταν εξαιρετικός μίμος άμα ήθελε. Είχε πάρα πολύ χιούμορ. Ατελείωτο. Και αυτοσαρκαζόταν. Ηταν όμως και φοβερός πλακατζής επί σκηνής. Στο «Γαλάζιο φεγγάρι», που παίζαμε οι τέσσερις, Λαμπέτη, Παππάς και Χορν, έπρεπε να πω τρεις αράδες και δεν με άφηνε. Πότε μου έκανε τη Ροζαλία Μίκα, μια παλιά ηθοποιό που είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο να εκφέρει τον λόγο, πότε μου έκανε σεξουαλικά υπονοούμενα. Αλλά και τον Παππά κατάφερνε να τον κάνει να γελάσει εν ώρα παράστασης, που ήταν ο πιο σοβαρός".
Από άρθρο της Α. Κάραλη
στο ΕΘΝΟΣ
