Ένα χιουμοριστικό περιστατικό από τα γυρίσματα της ταινίας “Μικροί Μεγάλοι Εν Δράσει” διασώζει ο Γιώργος Λαζαρίδης στο βιβλίο του “Φλας Μπακ – Μια Ζωή Γυρίσματα”.
Το περιστατικό επιλέχτηκε όχι μόνο γιατί είναι απολαυστικό, αλλά και γιατί απεικονίζει σε μεγάλο βαθμό το χαρακτήρα των τριών πρωταγωνιστών της ταινίας: του Λάμπρου Κωνσταντάρα, του Βασίλη Αυλωνίτη και της Μαίρης Αρώνη.
Έχουμε ορίσει άφιξη ηθοποιών για τις εννιά το πρωί και ο Κωνσταντάρας, όπως και ο Αυλωνίτης, πάντα συνεπείς, είναι εκεί από τις οχτώ και μισή, αλλά η Αρώνη αργεί. Πάει δέκα, κοντεύει έντεκα και δεν εμφανίζεται, οπότε αρχίζει ένας δικαιολογημένος εκνευρισμός, όταν σε μια στιγμή λέει ο Κωνσταντάρας βαλτός από τους άλλους:
-Κατάλαβες, κύριε, εμ αργεί και μας έχει εδώ στημένους, εμ θα πρέπει να της κάνουμε και χειροφίλημα…
-Τι χειροφίλημα; Λέει αγριεμένος ο κατά τα άλλα καλοκάγαθος Αυλωνίτης, που δεν έχει όμως ποτέ ξαναδουλέψει με την Αρώνη.
-Έτσι είναι, Βασίλη μου, συνεχίζει ο Κωνσταντάρας. Η κυρία Αρώνη είναι του Εθνικού, παίζει στην Επίδαυρο, άρα θέλει χειροφίλημα…
-Δεν είσαι καλά, ρε, που θα τη χειροφιλήσω κιόλας που μ’ έχει στημένο από το πρωί. Δεσπότης είναι ή μητροπολίτης;
Στο μεταξύ μπαίνουν και οι άλλοι στο ψιλό γαζί με στόχο τον Αυλωνίτη.
-Δε γίνεται να μην της κάνεις χειροφίλημα, Βασίλη! Είναι ικανή να θυμώσει και να φύγει… Έτσι το έχουνε στο Εθνικό: καλημέρα και χειροφίλημα…
Τούρκος ο Αυλωνίτης.
-Εγώ χειροφίλημα κομμένη! Άμα δε σας κάνω, φωνάχτε άλλον, άσε δηλαδή που θα τ’ ακούσει και χύμα μόλις έρθει… Ποια νομίζει ότι είναι η μαντάμ;
Κάποια στιγμή καταφθάνει η Αρώνη, αεράτη, φουριόζα, αξιαγάπητη, μπαίνει στην «Ωμπέρζ» και μόλις βλέπει τον Αυλωνίτη ορμάει πάνω του χωρίς να μας πει καλά καλά ούτε μια καλημέρα. Τον αγκαλιάζει ενθουσιασμένη κι αρχίζει να του λέει, εντελώς βέβαια απροειδοποίητη για όσα έχουν προηγηθεί:
-Βασίλη Αυλωνίτη! Δεν ξέρεις πόση είναι η χαρά μου που θα παίξω μαζί σου! Είσαι ο αγαπημένος μου, είσαι σπουδαίος κωμικός, είσαι μεγάλος ηθοποιός κι αυτό ήταν πάντα το όνειρό μου, να παίξω μια μέρα με τον Βασίλη Αυλωνίτη…
Και δεν του τα έλεγε ψέματα όλα αυτά ούτε και για να δικαιολογήσει την αργοπορία της. Τα έλεγε γιατί τα πίστευε. Και τότε είδαμε όλοι μας το πιο… τρελό εκείνης της μέρας.
Ο Αυλωνίτης, που πραγματικά τα είχε χάσει μπροστά σ’ αυτό το χειμαρρώδη ενθουσιασμό, της αρπάζει το χέρι και της λέει:
-Κυρία Μαιρούλα μου! Το χεράκι σου να σου φιλήσω… Δώσ’ μου το χεράκι σου, γιατί κι εγώ αυτό έλεγα τόση ώρα, πότε θα ‘ρθεις να σε γνωρίσω κι από κοντά…
Πηγή φωτογραφίας: ethnos.gr
