"Έφυγε" στις 19 Φεβρουαρίου 1970
Σπουδαίος ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου, από τους πρώτους που εντάχθηκαν, το 1931, στο νεοσύστατο τότε Εθνικό Θέατρο.
Από το 1957 που ξεκίνησε ο Αλέξης Σολωμός την προσπάθεια για την αναβίωση της Αττικής κωμωδίας, ο Νέζερ κατάφερε να παίξει και στις 11 σωζόμενες κωμωδίες του Αριστοφάνη, τόσο στην Επίδαυρο όσο και στο Φεστιβάλ Αθηνών.
Η Ελένη Χαλκούση περιγράφει τις προσπάθειές του.
Περασμένα τα ογδόντα του, με ένα νεφρό επί τριάντα χρόνια, δίχως χοληδόχο κύστη, με κιρσούς στα πόδια, με μια μετακατοχική περιπέτεια ομηρίας που τον τσάκισε, ύστερα από εξήντα χρόνων θεατρική ζωή, εξακολουθούσε να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των πρωταγωνιστών και να ξεσηκώνει τα πλήθη στην Επίδαυρο και στου «Ηρώδου του Αττικού» σε αληθινό παραλήρημα.
Με μπανταρισμένα τα γόνατα και τα σφυρά, διάνυε τροχάδην χιλιόμετρα (πρόβες, παραστάσεις) στην «αρένα» της Επιδαύρου (…), έφευγε από τις γενικές δοκιμές στις τέσσερις το πρωί (τότε δεν είχαμε «συνδικαλιστικά ωράρια»), ξαναρχόταν για πρόβα στο Ηρώδειο αυγουστιάτικα, ντάλα μεσημέρι, τελείωνε την πρόβα του στις επτά το απόγευμα, και στις οκτώμιση είχε πρεμιέρα, σε ρόλους ξεθεωτικούς όπως στη Λυσιστράτη, στις Εκκλησιάζουσες, στις Θεσμοφοριάζουσες, στις Σφήκες, στους Βατράχους, στον Πλούτο.
Κι όταν ο σκηνοθέτης του έλεγε:
-Καθίστε, κύριε Νέζερ, να επαναλάβουμε τη σκηνή χωρίς εσάς…
Θύμωνε, επιστράτευε όλες του τις δυνάμεις κι απαντούσε οργισμένος:
-Εμπρός! Ξαναπάμε!
Και ξανάρχιζε από την αρχή, κάθιδρος και ασθμαίνοντας.
ΕΛΕΝΗ ΧΑΛΚΟΥΣΗ «ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ»
Πηγή φωτογραφίας: elegantgypsy1.blogspot.gr
