Πάμε λίγο πίσω, 17 χρόνια πριν, όταν η Κάτια Δανδουλάκη ετοιμαζόταν να ερμηνεύσει τη Λυσιστράτη με το Εθνικό Θέατρο και να κάνει το ντεμπούτο της στην Επίδαυρο.
Γι αυτήν την παράλληλη εμπειρία που βίωνε για πρώτη φορά στη θεατρική της πορεία,η ηθοποιός είχε μιλήσει στο ΒΗΜΑ και τη Μ. Λοβέρδου σε μια συνέντευξη πλημμυρισμένη από τη "χαρά" της Επιδαύρου και την "δοκιμασία" του Αριστοφάνη.
«Ενιωσα ότι τώρα ήταν η στιγμή. Γι' αυτό και η αποδοχή της πρότασης από το Εθνικό έγινε ακαριαία. Αλλωστε δεν ήθελα να πάρω το βάπτισμα της Επιδαύρου με έναν ρόλο σε αρχαία τραγωδία. Σκεφτόμουν τις τραγικωμωδίες την "Ελενη" του Ευριπίδη, ίσως ή μια κωμωδία. Τελικά νιώθω μεγαλύτερη ασφάλεια με τον Αριστοφάνη» είχε εξομολογηθεί τότε η Κ. Δανδουλάκη.
Και ο χώρος, το αρχαίο θέατρο των 10.000 θεατών;
«Η Επίδαυρος είναι μια μεγάλη δοκιμασία. Για να την αντιμετωπίσω την έβγαλα από το μυαλό μου. Είπα ότι δεν θα αφήσω το δέος να με πάρει από κάτω. Η ευθύνη μου ήθελα να σταματά στον τρόπο που προσεγγίζω τον ρόλο και από εκεί και πέρα να λειτουργήσει το κέφι μου. Πιστεύω ότι έτσι μπορώ να υπηρετήσω καλύτερα την άποψή μου και την πίστη μου για το αρχαίο δράμα και την κωμωδία». Ο αρχικός της προβληματισμός για το αν θα έπρεπε ή όχι να κάνει μαθήματα φωνητικής και τραγουδιού τελικά υποχώρησε: «Σκέφθηκα ότι τα 25 χρόνια δουλειά που έχω στο θέατρο με έχουν μάθει πώς να στέλνω τη φωνή μου και πώς να συγκεντρώνομαι για τη στείλω. Είναι ένα καταστάλαγμα πείρας και το χρησιμοποιώ με μεγάλη συγκέντρωση. Ο,τι κάνω στη "Λυσιστράτη" το κάνω απόλυτα συγκεντρωμένη. Γύρισα το κουμπί που θα με έκανε να σκεφθώ το μέγεθος και τις απαιτήσεις του χώρου. Για μένα η Επίδαυρος σημαίνει μόνον χαρά».
Και συνεχίζει για τον Αριστοφάνη:
«Ο Αριστοφάνης απαιτεί τεράστιες αντοχές ανάσας και πρέπει να ομολογήσω ότι ο ρόλος του Τρουφαλδίνου τον χειμώνα με βοήθησε για να αντεπεξέλθω σε αυτήν την καλοκαιρινή μου δοκιμασία. Ο Αριστοφάνης χρειάζεται άλλες ικανότητες, μεγέθους ανάσας, έντασης φωνής, έντασης ψυχής και νεύρων. Και βέβαια χρειάζεται την πείρα σου. Πρέπει να μπορείς να απλώσεις την αλήθεια σου, και αυτή η αλήθεια να μη μοιάζει κούφια. Χαίρομαι γιατί με την κωμωδία προσπαθώ να φεύγω έξω και πέρα από τα όριά μου».
Πηγή φωτογραφίας: antonispetrides.wordpress.com
