Ακόμα κι αν κάποιος δεν έχει διαβάσει κανένα από τα έργα του ή τα χρονογραφήματά του, αποκλείεται να μη γνωρίζει την ιδιαίτερη περίπτωση του Δημήτρη Ψαθά μέσα από τις ταινίες και τα θεατρικά του έργα που συνεχώς ανεβαίνουν επί σκηνής. Ο Ψαθάς καταγράφει μια Ελλάδα που βγαίνει από τον Πόλεμο και προσπαθεί να αναδιοργανωθεί και να προχωρήσει, στιλιτεύοντας με λεπτό χιούμορ και σατιρική διάθεση τα κακώς κείμενα. Βαθύς γνωστης της Ιστορίας ο ίδιος, χωρίς ποτέ να γίνεται διδακτικός, φέρνει στο φως τις πραγματικές αιτίες των γεγονότων και των καταστάσεων που περιγράφει. Ξέρει να δημιουργεί κλασικούς τύπους, εύκολα αναγνωρίσιμους, που όμως δε τους στερεί την ανθρωπιά, γι' αυτό τα έργα του παραμένουν πάντα διαχρονικά και επίκαιρα.
Ο Ψαθάς κατάφερε να ξεφύγει από τα στενά όρια της ηθογραφίας και δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι κατά βάση είναι ένας συγγραφέας με πολιτική διάσταση, με την ευρύτερη έννοια, αφού μέσα από τα κείμενα του σκιαγραφεί την εικόνα μιας κοινωνίας που ακόμα κλυδωνίζεται και ψάχνει να βρει την ταυτότητά της.
O Δημήτρης Ψαθάς γεννήθηκε το 1907 στην Τραπεζούντα του Πόντου.Μετά τη μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του. Από το 1925 εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε διάφορες αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά (Ελεύθερο Βήμα, Αθηναϊκά Νέα, Ελευθεροτυπία, Ταχυδρόμος), και χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους κορυφαίους του χρονογραφήματος.
Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1937, με την έκδοση της συλλογής ευθυμογραφημάτων «Η Θέμις έχει κέφια». Ακολούθησαν πολλά ανάλογα έργα, όλα στο χώρο της σατιρικής ευθυμογραφίας, με κορυφαία τη «Μαντάμ Σουσού» του 1940.
Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1940 με την κωμωδία «Το στραβόξυλο», που ανέβηκε από το θίασο του Βασίλη Αργυρόπουλου και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Ακολούθησαν έργα όπως: «Φον Δημητράκης», «Μικροί φαρισαίοι», «Ένας βλάκας και μισός», «Η Χαρτοπαίχτρα», «Ξύπνα Βασίλη», που γνώρισαν επιτυχία στη σκηνή και πολλά μεταφέρθηκαν στον κινηματογράφο με ανάλογη επιτυχία.
Τη δραματική περίοδο της ιταλογερμανικής κατοχής, ο Δημήτρης Ψαθάς περιέγραψε με το δικό του τρόπο στα βιβλία του «Χειμώνας του '41» (1945), «Αντίσταση» (1945) και «Χιούμορ μιας εποχής» (1946). Ταξίδεψε σε Γαλλία, Αγγλία, Αμερική, Τουρκία, Αίγυπτο και περιέλαβε τις εντυπώσεις του στα βιβλία «Κάτω από τους Ουρανοξύστες» (1950), «Στη χώρα των μυλόρδων» (1951) και «Παρίσι, Σταμπούλ κι άλλα εύθυμα ταξίδια» (1951), που συνδυάζουν δημοσιογραφικά και ευθυμογραφικά στοιχεία με κοινωνικά και πολιτικά σχόλια.
Πέθανε στις 13 Νοεμβρίου 1979, όμως τα έργα συνεχίζουν να ζουν στις θεατρικές σκηνές του τόπου μας, κερδίζοντας την αγάπη του κοινού.
