Στο Bios σήμερα ξεκινάει η παράσταση της Cake Tree Theatre Company “ If only…”, μια μια επαναπροσέγγιση του κλασικού παραμυθιού των αδερφών Grimm, «Χιονάτη». Στημένη σε ένα περιβάλλον ονειρικής πραγματικότητας με την αισθητική του 1930, η παράσταση είναι μια μελοδραματική εκδοχή αυτού που συχνά θυμόμαστε ως ένα γλυκό παραμύθι.
Με αφετηρία το γνωστό θέατρο BAC του Λονδίνου, η παράσταση έχει περιοδεύσει το καλοκαίρι του 2012 μέχρι και την Κορέα όπου και έλαβε τα βραβεία Καλύτερης Παράστασης και Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο διεθνές Miryang Summer Arts Festival.
Η παράσταση δανείζεται το στυλ του βωβού κινηματογράφου για να αναπαραστήσει επί σκηνής μια ιστορία διαχρονική. Οι ηθοποιοί – ως περιοδεύων κωμικός θίασος – ανακαλύπτουν επί σκηνής την ιστορία στη μορφή καρτών και επιχειρούν να την εξιστορήσουν στους θεατές χωρίς την παραμικρή χρήση λόγου.
Στο θέατρο act στην Πάτρα η Μαρία Καλλιαμβάκου ανεβάζει ένα σπουδαίο κείμενο του Π. Ζίσκιντ « Το κοντραμπάσο», με τον Δημήτρη Τσαβάρα στον κεντρικό ρόλο. Το έργο αυτό είναι μια κραυγή διαμαρτυρίας ενάντια στη μοναξιά, την κοινωνική απομόνωση ενώ ταυτόχρονα είναι ένας ύμνος για τη μουσική και για τους ανθρώπους που ξέρουν να δίνονται σε αυτό που αγαπούν.
Ο ίδιος ο Πάτρικ Ζίσκιντ σημειώνει: «Η μουσική είναι κάτι ανθρώπινο. Πέρα και πάνω απ’ την πολιτική και την ιστορική επικαιρότητα. Και πανανθρώπινο, θα ’θελα να πω. Ένα συστατικό στοιχείο της ανθρώπινης ψυχής και του ανθρώπινου πνεύματος. Και μουσική θα υπάρχει πάντα και παντού, στην Ανατολή και στη Δύση, στη Νότια Αφρική, όπως και στη Σκανδιναβία, στη Βραζιλία και στο Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ. Διότι η μουσική έχει ακριβώς μεταφυσικό χαρακτήρα. Καταλαβαίνετε, μετα-φυσικό, δηλαδή πέρα ή πάνω απ’ την καθαρά φυσική ύπαρξη, υπεράνω της εποχής, της ιστορίας και της πολιτικής, πέρα απ’ τον πλούτο και τη φτώχεια, απ’ τη ζωή και το θάνατο. Η μουσική είναι αιώνια».
Α.Κ.
