Στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης ο Β. Νικολαΐδης μετά την επιτυχημένη του « La strada» στο θέατρο Βικτώρια, σκηνοθετεί την « Τελευταία μαγνητοταινία του Κραππ» του Μπέκετ με τον Πάνο Σκουρολιάκο στον ομώνυμο ρόλο. Έργο – σταθμός, το κείμενο του Μπέκετ πραγματεύεται καταστάσεις μοναξιάς και διάσπασης προσωπικότητας από τις οποίες υποφέρει ένας άνθρωπος που δεν έχει ούτε κοινωνικό, ούτε βιολογικό, ούτε θρησκευτικό στόχο. Κατά καιρούς ο Κραππ προσπάθησε να βρει νόημα στον έρωτα και στη δημιουργικότητα, αλλά δε τα κατάφερε. Το μόνο που τον ανακουφίζει πλέον είναι το τελετουργικό της μαγνητοταινίας. Είναι το ίδιο το τελετουργικό των γενεθλίων του, αλλά και το άνοιξε-σβήσε του μαγνητοφώνου, οι φράσεις του οποίου επαναλαμβάνονται…
Μια παράσταση που βασίζεται σε αυτοτελή κείμενα της γνωστής blogger Niemands Rose σε σκηνοθεσία Εστέρ Αντρέ Γκονζάλες με τίτλο "Τα φώτα στο βάθος" ξεκινάει στο Από Μηχανής θέατρο. Μια παράσταση που προσκαλεί τον θεατή να «χάσει το χρόνο του», να «πάρει το χρόνο του», να κάνει χώρο, να κοιτάξει τον εαυτό του και τον «Άλλο» στο βάθος της νύχτας, στο βάθος της απελπισίας, του εγκλήματος, της αδικίας… και να ανακαλύψει ίσως, στο βάθος, στην άλλη άκρη, τα μικρά φώτα της μοιρασιάς, της αγάπης και της χαράς για τη ζωή, που μας φωνάζουν, εκεί μακριά…
Η Νάντια Φώσκολου στο Θέατρο Μεταξουργείο σκηνοθετεί ίσως το καλύτερο έργο του Φασμπίντερ, το «Ελευθερία στη Βρέμη». Ο κορυφαίος εκπρόσωπος της γερμανικής αβάν-γκαρντ ανατέμνει τις διαπροσωπικές σχέσεις για να αναδείξει τη σαρωτική δύναμη της εξουσίας και τη μάχη του ανθρώπου απέναντι στον άνθρωπο. Με όχημα την αληθινή ιστορία μιας κατά συρροή δολοφόνου του 19ου αιώνα, ο Φασμπίντερ γράφει ένα έργο «κλασικό», αποτυπώνοντας με δωρική λιτότητα την εναγώνια αναζήτηση της Γκέσε Γκότφριντ να κατανοήσει τον κόσμο και να ζήσει ειρηνικά με τους «άλλους.
Στο Fabrica Athens παρουσιάζεται το έργο του Δ. Κατσιμίρη «Η αυτοκτονία μου» σε σκηνοθεσία Δ. Σταμούλη. Ένας νεαρός άντρας αυτοκτονεί μέσα στο υπνοδωμάτιό του και καταλήγει στην Κόλαση. Εκεί τον υποδέχεται μία αινιγματική γυναίκα, η οποία έχει υπό την προστασία της όλους τους αυτόχειρες που καταλήγουν εκεί. Αυτή η γυναίκα του παρέχει συναισθηματική και ερωτική ικανοποίηση, ασφάλεια και πληρότητα. Οι μέρες περνούν υπέροχα μαζί της στην Κόλαση, ώσπου ένα γεγονός ανατρέπει την ιστορία.
Ένας αλλόκοτος θίασος αποφασίζει να διηγηθεί μια ιστορία με το δικό του τρόπο, ένα μύθο από τη νορβηγική μυθολογία στην παράσταση «Ο ψαράς και το τρελώνιο» στο studio Vix Motrix στη Θεσσαλονική σε σκηνοθεσία Νίκου Ορτετζάτου.
Η χοροθεατρική παράσταση «Έρμα [ballast]» των Αθανασίας Κανελλοπούλου και Θύμιου Aτζακά παρουσιάζεται στη baumstrasse. Το έργο «έρμα [ballast]» κινείται στα σύνορα μεταξύ χοροθεάτρου και μουσικού θεάτρου. Πραγματεύεται τον κατακερματισμό του «εαυτού» και τις ρωγμές που έχουν ανοίξει στη φυσική και πνευματική ενότητα της συνείδησης. Υποβάλλει το θεατή σε ένα πλέγμα παραστατικών τελετουργικών (rituals), καθώς μέσα από μία «κύηση», όπου κυριαρχεί το άχρονο και αδιάσπαστο στοιχείο, αναδύεται η λεπτοφυής δύναμη της γυμνής ψυχής.
Α.Κ
