Τη μαύρη κωμωδία του Τζο Όρτον «Loot – Τα λάφυρα» σε σκηνοθεσία Μάκη Παπαδημητρίου παρουσιάζει στην Κεντρική Σκηνή του, το Θέατρο του Νέου Κόσμου. Το Loot (Τα λάφυρα) του Τζο Όρτον που γράφτηκε το 1964 είναι το σήμα κατατεθέν της μαύρης κωμωδίας και μιλάει με σατυρικό και ανελέητα κωμικό τρόπο για την κοινωνική συμπεριφορά, τη στάση μας απέναντι στο θάνατο, την καθολική εκκλησία και την ακεραιότητα ή όχι της εξουσίας και δη της αστυνομίας απέναντι στο έγκλημα.
Επίσης ξεκινάει η παράσταση των Γιώργου Κατσή και Κωνσταντίνου Πλεμμένου, "Στεν.", βασισμένη στο διήγημα του Θανάση Βαλτινού, "Η Κάθοδος των εννέα" στο Bios. Μια πλασματική μαρτυρία ενός στρατιώτη του Δημοκρατικού στρατού που ακολουθεί άλλους οχτώ συντρόφους στην πορεία τους στην Πελοπόννησο για αναζήτηση της σωτηρίας στη θάλασσα. Οι εννιά σύντροφοι δεν τα καταφέρνουν και από αυτούς μόνο ένας θα επιζήσει και θα καταγράψει το βίωμά του, θα μιλήσει για την ήττα και την οπισθοχώρηση.
"Το Πορτραίτο της Ντόρα", έργο μίας από τις σημαντικότερες θεατρικές φωνές της Γαλλίας, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα από την ομάδα Λωτοφάγοι, στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων. Η γαλλίδα συγγραφέας, συνοδοιπόρος του Théâtre du Soleil της Ariane Mnouchkine και σημαντική θεωρητική του φεμινιστικού κινήματος, βασίζεται εδώ σε μία από τις πρώτες συνεδρίες της ιστορίας της ψυχανάλυσης. Αφιερωμένο στη θεραπεία της δεκαοχτάχρονης Ιda Bauer, το Πορτραίτο της Ντόρα ανατρέχει στις απαρχές της ψυχαναλυτικής θεωρίας και εστιάζει στα κενά, τις αντιφάσεις και τις προκαταλήψεις της φροϋδικής μελέτης, παρουσιάζοντας μια εναλλακτική εκδοχή των γεγονότων από την οπτική γωνία του κοριτσιού.
Μια ιστορία που γεννήθηκε από τη ζωή και την τέχνη του Max Ernstμε τίτλο "O αιγόκερως" σε σκηνοθεσία Γιώργου Σίμωνα παρουσιάζεται στο Rabbithole. Σε ένα σκοτεινό και απομονωμένο περιβάλλον ενός ιδιόμορφου ιδρύματος θηλέων, οργανώνεται μια θεατρική παράσταση με θέμα τον έρωτα και τον θάνατο. Οι εσώκλειστες κορασίδες, προσπαθούν μέσω της παράστασης να φτάσουν στο σημείο που έφτασε ο προστάτης τους, ο μεγάλος Αιγόκερως: να συγχωνεύσουν τέχνη και ζωή μέσω της Μαγείας και να αποδράσουν σε μια άλλη πραγματικότητα.
Μια παράσταση αλληλεγγύης για το περιοδικό δρόμου “Σχεδία”, προσφέρουν την Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου στις 9.00, το βράδυ, οι ηθοποιοί και οι συντελεστές του θεάτρου “Προσκήνιο», της οδού Καπνοκοπτηρίου. Στη σκηνή, το έργο του Ρουμάνου συγγραφέα Ματέι Βισνιέκ, «Η λέξη Πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα», ένα γκροτέσκο, σουρεαλιστικό, αλλόκοτο και ονειρικό έργο που προκαλεί γέλιο και συγκίνηση, καταγράφοντας τη ζωή σε ζωντανή μετάδοση.
Στη Θεσσαλονίκη, συγκεκριμένα στο Αριστοτέλειον, μετακομίζουν " Τα ραδίκια ανάποδα" του Γιώργου Γαλίτη σε σκηνοθεσία Βλαδίμηου Κυριακίδη για λίγες παραστάσεις. «Τα ραδίκια ανάποδα» είναι ένα συμπίλημα από δεκατρείς μονολόγους, αυτονόητα κωμικούς, που δίνουν λόγο σε φαινομενικά άσχετους μεταξύ τους χαρακτήρες –έναν ράπερ, έναν στρατηγό, έναν δημόσιο υπάλληλο, έναν μάγειρα, έναν Ρωμαίο συγκλητικό, έναν ηγούμενο, έναν κλέφτη και κάμποσους άλλους. Η κοινή συνισταμένη όλων αυτών των τύπων είναι πως έχουν αποδημήσει εις Κύριον και πλέον βλέπουν τα πράγματα από απόσταση και τα ραδίκια, αυτονοήτως, ανάποδα.
Α.Κ.
