Ο Μάκμπεθ, αν και πρόκειται για την συντομότερη τραγωδία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, αποτελεί ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του διεθνούς θεάτρου. Ωστόσο, το έργο αυτό στον κόσμο του θεάτρου θεωρείται καταραμένο. Ουσιαστικά ο θρύλος λέει ότι κάνεις δεν πρέπει να αναφέρει τον τίτλο του έργου, γι’ αυτό οι Άγγλοι το αποκαλούν συνήθως «το σκωτσέζικο», το «ακατανόμαστο» ή το «καταραμένο». Η κατάρα αφορά μόνο στο να μην ειπωθεί ο τίτλος κι όχι στη σκηνική του πραγμάτωση.
Αυτό συμβαίνει, γιατί λέγεται, πως ο Σαίξπηρ χρησιμοποίησε στο κείμενο του πραγματικά ξόρκια μαύρης από μάγισσες, γεγονός που υποτίθεται πως εξαγριώνει τις μάγισσες προκαλώντας τες να καταραστούν το έργο και τους συντελεστές του. Έτσι, αν κάποιος πει το όνομα του έργου μέσα στο θέατρο (εάν το πει εκτός η κατάρα δεν πιάνει!) τότε πιστεύεται πως η παραγωγή καταδικάζεται σε ατυχία, με αποτέλεσμα σωματικές βλάβες ή ακόμα και θάνατο σε μέλη του θιάσου. . Ήδη από την πρώτη του παρουσίαση τον Αύγουστο του 1606, ο ηθοποιός που έπαιαζε την Λαίδη Μάκβεθ πέθανε στην πρεμιέρα. Το 1934 4 ηθοποιοί που έπαιζαν τον Μάκβεθ Μάκβεθ επίσης πέθαναν μέσα στην ίδια εβδομάδα.
Κι αυτές είναι μόνο μερικές από τι πολυάριθμες ιστορίες που περιλαμβάνουν από ξαφνικές ασθένειες και τραυματισμούς μέχρι θανάτους, αυτοκτονίες, καταρρεύσεις σκηνικών, αποτυχίες πρεμιέρας, ένοπλες διαμαρτυρίες ακόμα και ακραία καιρικά φαινόμενα
Φυσικά ,όπως είναι λογικό, έχουν επινοηθεί και διάφορες μέθοδοι για να λυθούν τα ξόρκια. Ένας τρόπος είναι το πρόσωπο που πρόφερε τον τίτλο, να εγκαταλείψει αμέσως το θέατρο, να κάνει τρεις φορές το γύρο του εξωτερικού χώρου, να φτύσει πάνω από τον αριστερό του ώμο, να πει μια βωμολοχία και στη συνέχεια να περιμένει να τον φωνάξουν πίσω στο θέατρο. Μία άλλη δημοφιλής πρακτική είναι να εγκαταλείψει την αίθουσα, να χτυπήσει τρεις φορές και όταν του ανοίξουν να απαγγείλει ένα στίχο από τον «Άμλετ», ή από τον «Έμπορο της Βενετίας» που πιστεύεται ότι είναι το τυχερό έργο του Σαίξπηρ.
Οι ορθολογιστές αποδίδουν τους τραυματισμούς και τις κακοτυχίες αφενός στο γεγονός πως το έργο περιλαμβάνει πολλές σκηνές μάχης και συνεπώς την χρήση αιχμηρών , πράγμα εξαιρετικά επικίνδυνο, ειδικά σε παλαιότερες εποχές που και ο φωτισμός ήταν ανεπαρκής, γεγονός που αυξάνεται την πιθανότητα ατυχημάτων. Παρόλ’ αυτά, η κατάρα αυτή φαίνεται να μην έχει εμποδίσει παραγωγούς και ηθοποιούς από το να επενδύσουν στο έργο αυτό, το οποίο κατατάσσεται σε ένα από τα πιο επιτυχημένα και δημοφιλή έργα τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
A.K
