Μετά από δύο χρόνια (πότε πέρασαν;) στην Αθήνα, κάργα επιτυχημένα χρόνια, ήρθε ο καιρός και της Θεσσαλονίκης. Αναφέρομαι στον "Πουπουλένιο" του του Μάρτιν Μακ Ντόνα που σκηνοθέτησε ο Κ. Μαρκουλάκης. Νομίζω ότι ό,τι και να γράψω θα είναι το λιγότερο κοινότοπο. Είναι όλα γνωστά και ακόμη πιο γνωστό είναι το θετικό τσεκάρισμα του κόσμου που από την αρχή τοποθέτησε σε ξεχωριστή θέση τον "Πουπουλένιο".
Στη Θεσσαλονίκη, θα ανέβουν Χατούριαν, Τουπόλσκι και λοιποί μετά το Πάσχα, δηλαδή μετά τις 12 Απρίλη. Στο Αριστοτέλειον.
Αγαπημένοι Θεσσαλονικείς, κρατήστε τα παρακάτω λόγια (μου) και τους φιλικούς μας χαιρετισμούς.
Η βία, αυτή με τα πολλά πρόσωπα, μπορεί να αναχαιτιστεί. Είσαι άνθρωπος και έχεις καρδιά που δε βολεύεται; Την έκανες σκόνη τη βία. Η οικογένεια, αυτός ο πρώτος κόσμος των πρώτων μας χρόνων. Με τη δεδομένη σοφία. Ποια σοφία; Άνθρωποι που ταλαιπωρήθηκαν, περπάτησαν ξυπόλητοι αναθεματίζοντας τον πρώτο αυτό μικρόκοσμο. Γιατί απλά δεν ήταν "κόσμος". Και δε "στόλισε" με ηρεμία κανένα τους όνειρο.
Χρύσα Φ.
