Γεννήθηκε στην Πάτρα. Στη "Ραμόνα" ήταν συγκλονιστική. Και στη "Στέλλα. Και στο "Αχ". Ακουλουθούν φράσεις της που βρήκαμε, όταν γράψαμε "Λένα Δροσάκη" και μετά πατήσαμε enter.
Λατρεύω τη μουσική γιατί είναι ο πιο ωραίος τρόπος έκφρασης. Μου αρέσει πολύ η «βρωμιά» που βγάζουν οι Βlack Keys, παράλληλα με μια παιδικότητα και μπορώ να ακούω στο repeat Mulatu Astatke.
Μου αρέσει πολύ η κωμωδία, η οποία είναι πολύ δύσκολη. Θεωρώ ότι έχω πλάκα. Μου αρέσει να γελάω. Τα αντιμετωπίζω όλα έτσι.
Όταν είδα το ρόλο της Οφηλίας έπαθα σοκ. Πραγματικό σοκ όμως. Έκλαιγα με αναφιλητά, έτρεμα ολόκληρη, η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει. Ήταν κάτι εξωπραγματικό. Σαν να με έβλεπα πάνω στη σκηνή. Σαν αυτός ο ρόλος να φτιάχτηκε για να με κάνει να νιώσω.
Με απογοητεύει η κακή πλευρά των ανθρώπων που βγαίνει στην επιφάνεια εξαιτίας του φόβου. Το θαύμα υπάρχει μέσα στον καθένα από μας.
Αν νιώθω για ένα πράγμα περήφανη για μένα είναι ότι μέχρι εδώ το πάλεψα. Και από ‘δω και πέρα, το ίδιο ακριβώς σκοπεύω να κάνω.
