Το πρώτο σχεδίασμα της Ερωφίλης είχε γίνει στην Κρήτη
και ήταν «γεμάτη» από Κρήτη. Ο σκηνοθέτης, Σίμος Κακάλας είχε ενσωματώσει στην παράσταση πολλή μουσική και τραγούδια. Είχε παρουσιαστεί στα Ζωνιανά και τα ορεινά χωριά του νησιού και ήταν μια παράσταση ειδικά φτιαγμένη για εκείνο το κοινό. «Θύμιζε καλοκαιρινό πανηγύρι», λέει ο σκηνοθέτης. Στο δεύτερο σχεδίασμά του, το οποίο παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του Ελληνικού Φεστιβάλ, η μουσική και το τοπικό χρώμα δίνουν τη θέση τους στην αφηγματικότητα και της θεατρικότητα. Η τελική εκδοχή της Ερωφίλης είναι περισσότερο «θέατρο» από τα δύο προηγούμενα σχεδιάσματα. Είναι μία σαφώς συντομότερη εκδοχή της –Eρωφίλη synopsis - και πιο σύγχρονη. Η μουσική είναι σημερινή. Γραμμένη από τον Νίκο Βελιώτη, ο σκηνοθέτης την αντιμετωπίζει ως τον τέταρτο ηθοποιό της παράστασης δίνοντάς της τεράστια σημασία. Ακόμη και ο δεκαπεντασύλλαβος συγχρονοποιείται και για κάποιο λόγο τον αποδέχεται το κοινό σαν κάτι πέρα για πέρα οικείο.
