Οι "Ήρωες" τελειώνουν. Το πιστεύεις; Βρίσκω τον Κωνσταντίνο Καϊκή, Βουκουρεστίου και Πανεπιστημίου γωνία, με μία τσάντα στον ώμο και έναν χυμό ρόδι στο χέρι. Πες Κωνσταντίνε, πες!
"Μια φορά κι εναν καιρό σ' ένα μικρό παλάτι, μία γυναίκα που δεν είχε ηλικία παρά μόνο αγάπη, έμπνευση κι όρεξη για δημιουργία, πήρε όλα τα μπαγκάζια της κι εγκαταστάθηκε στο όμορφο παλατάκι. Αφού το επισκεύασε, άνοιξε τις πόρτες του περιμένοντας με μια ανυπόμονη χαρά, να δώσει και να πάρει. Ήταν τόσο φιλική με τον κόσμο που όλοι θέλανε να την επισκέπτονται και να μείνουν εκεί, μαζί της! Όσο περνούσε ο καιρός, κάποιοι έμεναν, άλλοι έφευγαν κάποιοι ξαναγύριζαν. Πάντα όμως έμενε ένας πυρήνας-ο βασικός. Η καλή της φίλη, το άλλο της μισό, η Νατάλια Μπρατούσκα Σεϊτανίδη Αλεξέγεβνα ήταν πάντα κοντά της, δεν την εγκατέλειψε ποτέ. Όλοι ήταν εκεί! Η Μπέλα, η Ρούζιτσα, ο Νεκτάριος, η Κυρία Χ, ο Πάνος, ο Σάββας, ο μετανάστης, ο Γιώργος, ο Θοδωρής, ο Νικόλας, η Περηφάνεια, ο Σουρούπ, η Θοδώρα, η Ντέπυ, ο Αντώνης, ο Αλέξης, ο Στέφανος, ο βλάχος, η βλαχιά, η γκλαμουριά, η αλήθεια, το ψέμα. Ο Θάνος... Όλη η ζωή της ήταν εκεί!!!
Δεν είχε ιδέα πόσων χρόνων ήταν! 2; 3; 10; 100; Δεν είχε καμία σημασία. Ζούσε στη φαντασία ή στην πραγματικότητα; Δεν είχε καμία σημασία. Σημασία είχε πως ήταν οι δικοί της ήρωες!
Γιατί στους "ΗΡΩΕΣ", Χρύσα, είναι αλλιώς! Έτσι κι αλλιώς!!! Και ζούνε αυτοί καλά κι εμείς."
*"Ηρωες" της Ελένης Γκασούκα στο Μικρό Παλλάς.
Χ. Φ.
