Ο Άρης Ρέτσος επιστρέφει στον κινηματογράφο , σαν σκηνοθέτης της
ταινίας "Καλλιόπη", ενώ επανεμφανίζεται σαν ηθοποιός μετά την
"Φωτογραφία" του Ν. Παπατάκη (1986).
Καιρός ήταν!
Η ταινία "Καλλιόπη" είναι μία κινηματογραφική μεταφορά από τον Α. Ρέτσο,
του θεατρικού έργου "Το Τάβλι" του Δ. Κεχαίδη.
Υπόθεση
Η ταινία "Καλλιόπη" είναι κινηματογραφική διασκευή από τον Άρη Ρέτσο του θεατρικού έργου του Δ. Κεχαίδη "Το Τάβλι".
Μισογκρεμισμένο υπόστεγο... κάπου στην Αθήνα.
Άστεγοι... σκιές που σέρνονται ή σιωπούν, από κάτω, σαν φαντάσματα. Ακινησία. Ζοφερό, αυγουστιάτικο απόγευμα, ζέστη, άπνοια, ιδρώτας , σειρήνες περιπολιών που «καθαρίζουν» την πόλη ....ανελέητα τζιτζίκια. Ένα τάβλι ακούγεται σε μια γωνιά. Δυο άντρες στα όρια της φτώχειας, της ανέχειας και της εξαθλίωσης, καθορίζουν την Μοίρα μιας γυναίκας και καθορίζονται. Καφές κρύος.
Εξοντωτική πάλη για μια θέση, για μια καλύτερη ζωή στο σήμερα. Η Καλλιόπη το εργαλείο, το τρόπαιο, το θύμα και ο θύτης. Στέλνεται εκεί που δεν θα έπρεπε να πάει. Ο λαχειοπώλης, ο Κόλιας ο σύζυγος της παλαιάς κοπής φασίστας, με ύποπτη δράση, μέχρι σήμερα κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και δίνει την άδεια του. Ο Φώντας ο αδερφός της Καλλιόπης, άνεργος ,νέος πρώην φοιτητής , ο οικότροφος ,το βάρος και το ξωτικό του σπιτιού, ακαθορίστου τώρα ηλικίας είναι αυτός τελικά που συλλαμβάνει το σχέδιο. Να στείλουν την μοναδική γυναίκα του σπιτιού, την Καλλιόπη στον «γέρο να πάρουν τα λεφτά για να στήσουν μια δουλεία».
Γκρίζος ήδη στο χρώμα του περιθωρίου ο Φώντας έχοντας μισοσαλέψει από την ανέχεια, ζητιάνος και έρμαιο χωρίς υπόληψη στην πιάτσα με ξαφνικές κρίσεις ενοράσεις πλούσιας ζωής έχει ασπαστεί πλέον το δόγμα ότι χωρίς λεφτά είσαι ένα τίποτα και... έξω από αυτό δεν μπορεί να δει.... τίποτα!
Οι ήρωες κάτω από το βάρος της εξοντωτικής ανέχειας, φτώχειας και δυστυχίας για σωτηρία σκαρφαλώνουν στα όρια του ανέφικτου, του φανταστικού, της ύβρης. Ξεπουλώντας την Καλλιόπη, παραληρούν, συγκρούονται, οραματίζονται, χωρίς να αντιληφθούν (παρά μόνο αργά) ότι χάνουν και ότι τους απέμεινε: την τιμή και την αξιοπρέπεια τους.
Εξωστρεφείς και γελοίοι, σαν κωμικοί, βαμμένοι με το άσπρο των ταινιών του βωβού κινηματογράφου από την μια. Εσωστρεφείς, σκοτεινοί και ακίνητοι, διαλυμένοι στο πουθενά, σαν ήρωες του Μπέκετ, σε υπαρξιακό παιχνίδι χαμένο από την αρχή. Παλεύουν λυσσαλέα να σταθούν.
Πάνω σ’ ένα τσαλακωμένο σχέδιο χέρια και ζωές παίζουν και παίζονται. Ντόρτια ή εξάρες; Το λαχείο το δαιμόνιο, η το DNA της φυλής; Φώντας ή Κόλιας; ‘Η Καλλιόπη; Η Ελλάδα του χθές του σήμερα ή του αύριο;
Όπως και να' χει το “Greek Dream” φαίνεται ακόμα να χωράει σε ένα υπόγειο .
Και η τιμή του καφέ ποιά θα είναι; 3 ευρώ 30.000 ευρώ; ή 3... ζωές;
Μοιραίο παιχνίδι, τζόγος ή πλάκα;
Συντελεστές
Συγγραφέας: Δ. Κεχαίδης
Κινηματογραφική διασκευή: Άρης Ρέτσος
Σκηνοθεσία \ Μουσική \ Μοντάζ: Άρης Ρέτσος
Ηθοποιοί: Βασίλης Νανάκης, Ηλίας Κούτλας, Άρης Ρέτσος, Αντωνία Βασιλάκου, Χρήστος Βελέτζας.
Κάμερα: Απόστολος Πάσος
Σκηνικά – διαμόρφωση χώρου: Γιάννης Αργυρόπουλος
Φωτισμοί: Αχιλλέας Τσιαμάντας
Μακιγιάζ: Έλλη
Ηχοληψία: Στέφανος Πηγάνης
