Το «Μετωπική με τον Θεό» είναι ένα
ιδιαίτερο ψυχόδραμα, αντιπροσωπευτικό αυτού που η Τζένη Κοσμίδου ονομάζει εξομολογητικό θέατρο.
Αυτή η μορφή θεάτρου επιδιώκει μέσα από μια εκ βαθέων εξομολόγηση ενός η παραπάνω πρωταγωνιστών, να αφυπνίσει, να προβληματίσει, να γοητεύσει και να συνεπάρει τον θεατή κάνοντας τον συνένοχο στην δική τους ιδιαίτερη κατάσταση. Στα μυστικά, τα θέλω, τις σκέψεις, τις φοβίες και τις βαθύτερες αναζητήσεις τους. Είναι ένα απόλυτο ξεγύμνωμα ψυχής, πέρα από κάθε εγωισμό η καθωσπρεπισμό.
Μιλώντας τώρα συγκεκριμένα για το εν λόγο έργο η συγγραφέας κάνει ξεκάθαρο πως δεν πρόκειται απλά για έναν θεατρικό μονόλογο. Είναι μία βαθύτερη αναζήτηση του σύγχρονου ανθρώπου στα πιο μύχια σημεία της ψυχής του, ξεδιπλώνοντας σκέψεις, αλήθειες και πεποιθήσεις που αν ανιχνεύσουμε στις αναμνήσεις μας θα δούμε ότι οι περισσότεροι είχαμε κάποια στιγμή προσδιορίσει αλλά ελάχιστοι είχαμε το θάρρος να τις διατυπώσουμε δυνατά.
Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για ένα κείμενο που σκοπό έχει να προσβάλει την ορθόδοξη χριστιανική πίστη ή να σκανδαλίσει. Τουναντίον έχει σκοπό να φέρει πιο κοντά στην αληθινή, ουσιαστική πίστη αυτούς που η τυπολατρική πίστη και εμμονή φρόντισε να απομακρύνει.
Η Άννα Βαγενά η οποία προλογίζει το συγκεκριμένο έργο γράφει χαρακτηριστικά:
«Είμαι περήφανη που προλογίζω αυτό το κείμενο. Η Τζένη Κοσμίδου είναι μια καλλιτέχνης με τα πιο δυναμικά στοιχεία, απ’ αυτά που χαρακτηρίζουν τη νέα γενιά του σήμερα.
Τόλμη, αντίδραση, αμφισβήτηση της θρησκείας, παράπονο, αναπάντητα ερωτήματα που ξεφεύγουν απ’ τις τυποποιημένες απευθύνσεις που συνηθίζονται στα Θεία και ένα ηχηρό «Γιατί;» , ξεχύνονται ελεύθερα μέσα απ’ τον συνειδητοποιημένο λόγο της.
Αναρωτιέμαι πολλές φορές, αν σ’ αυτήν την γενιά έχουμε εμείς δώσει ότι της αξίζει για να πάρει τη σκυτάλη να συνεχίσει. Βλέποντας τα έργα, τις δημιουργίες, και τον τρόπο που σκέφτονται και δρουν- το κυριότερο-, άνθρωποι νέοι όπως η Τζένη Κοσμίδου, ησυχάζω. Ησυχάζω γιατί το ακούραστο και ανήσυχο πνεύμα που την διακατέχει, είμαι σίγουρη πως θα την αναγκάσει να συνεχίσει να δημιουργεί, να μην σταματά να αναρωτιέται και να απορεί ακόμα και για τα πιο απλά θέματα που συναντά στη ζωή που όσο αναλύονται διαφαίνεται η πολυπλοκότητα τους
Η γραφή της είναι άμεση και ευχάριστη. Ελπίζω να έχω την τιμή να προλογίσω και άλλα κείμενα της, μα προπάντων ανυπομονώ να τα διαβάσω.
Τέλος έχω να πω μόνο ότι, όταν ένα παιδί θυμώνει με τον Θεό, έχει δίκιο το παιδί.»
Η Τζένη Κοσμίδου επισημαίνει στον πρόλογο του βιβλίου της την ανάγκη της να ευχαριστήσει την Άννα Βαγενά και τον Στράτο Τζώρτζογλου για την συνεισφορά τους στο εν λόγο βιβλίο. Συγκεκριμένα λέει:
«Θα ήθελα να ευχαριστήσω την κυρία Άννα Βαγενά για την τιμή που μου έκανε να κοσμήσει με τον πρόλογο της το βιβλίο μου. Νιώθω την ανάγκη να την ευχαριστήσω ακόμα για την ώθηση που μου δίνει να προχωρήσω με την πίστη της σε εμένα και την δουλειά μου, για τις γνώσεις που μου έχει μεταλαμπαδεύσει ως σήμερα αλλά και για αυτές που είμαι σίγουρη πως θα μου χαρίσει στο μέλλον γιατί η συνεργασία με καλλιτέχνες τέχνης και ζωής όπως η κυρία Βαγενά, είναι το μεγαλύτερο σχολείο, όχι μόνο για έναν ηθοποιό αλλά και για έναν άνθρωπο.
Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καλό μου φίλο Στράτο Τζώρτζογλου που όταν σε μία συζήτηση μοιράσθηκα μαζί του αρκετές από τις σκέψεις που διατυπώνονται μέσα στη «Μετωπική» με προέτρεψε να τις οργανώσω και να τις μετατρέψω σε άλλο ένα θεατρικό έργο δίνοντας έτσι την ευκαιρία και σε άλλους ανθρώπους να τις μοιρασθούν μαζί μου, όχι φυσικά για να πεισθούν αλλά για να έχουν την ευκαιρία να αναρωτηθούν. Γιατί όποιος ρωτά, ψάχνει και αναζητά σε αυτή την ζωή, αυτός στο τέλος κατακτά και την αλήθεια.»
Η σύλληψη και ο σχεδιασμός του εξώφυλλου είναι μία καλλιτεχνική δημιουργία του Διονύση Βεργίνη.
Η καλλιτεχνική φωτογραφική απεικόνιση της ηθοποιού, συγγραφέως και σεναριογράφου Τζένης Κοσμίδου είναι ένα έργο του Τάκη Φωτεινού.
Το βιβλίο εκδόθηκε με την ευγενική χορηγία της Collagen Power από τις εκδόσεις Έναστρον.
