Παραδείγματα υπεράσπισης δημόσιων χώρων υπάρχουν πολλά.
Και τώρα με την κρίση η διάθεση για υπεράσπιση είναι πιο έντονη από ποτέ. Στην Ιταλία οι καταλήψεις εγκαταλειμμένων θεάτρων έχουν πάρει διαστάσεις κινήματος. Ένα ποτάμι από το Μιλάνο μέχρι την Σικελία. Οι καταλήψεις αυτές συνδυάζουν την καλλιτεχνική δράση με την πολιτική παρέμβαση γι’ αυτό και μπορούν να κρατούν τη δυναμική τους ακλόνητη. Αυτοδιαχειριζόμενες, υπερασπίζονται όλες την έννοια του "συλλογικού αγαθού" ("bene comune"). Το υπέροχο είναι ότι πολλές από αυτές τις συλλογικότητες βρίσκονται στη φάση της θεσμοποίησης. Της αναγνώρισης δηλαδή από τις τοπικές αρχές της δράσης τους. Στην Ελλάδα οικείο μας είναι μόνο το παράδειγμα του θεάτρου «Εμπρός». Εμπρός λοιπόν, της γης οι καλλιτέχνες! Άντε!
Χ. Φ
