«Η δωρεάν προετοιμασία υποψηφίων για
δραματικές σχολές, η δωρεάν είσοδος σε ανέργους, εφέδρους, παλιννοστούντες και μετανάστες, ανθρώπους σε φάση απεξάρτησης και ανθρώπους με χρόνια προβλήματα υγείας. Είναι η τιμολογιακή πολιτική που αντιστοιχεί στο πρόβλημα της κρίσης. Αυτές είναι δράσεις κοινωνικής πολιτικής που δεν είναι φιλανθρωπία ούτε γενικόλογος ανθρωπισμός αλλά άμεση αντίδραση στα σημερινά προβλήματα της κοινωνίας. Αυτό δεν αίρει τις υποχρεώσεις του κράτους. Όμως δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε το 3012 να γίνει η επανάσταση για να σιτίσουμε τους ανθρώπους που λιμοκτονούν τώρα. Γενικότερα όμως και η στρατηγική του ρεπερτορίου είναι σημαντική, γιατί οφείλει να συγχρωτίζεται με τις παραδόσεις και την κυτταρική μνήμη του κόσμου και να μην υποτιμά τον μέσο όρο. Έτσι αποφεύγουμε έναν ιδιότυπο αισθητικό ρατσισμό. Κι αυτό κοινωνική πολιτική είναι.»
