Βασίλης Μαυρογεωργίου: «Όταν ήμουν στην δραματική έπρεπε
να παρουσιάσουμε ένα παραμύθι. Εγώ στην αρχή ξεκίνησα να κάνω τη Σταχτοπούτα, μετά βρήκα κάποια τραγούδια του Κώστα -ήμασταν φίλοι απ’ την Ικαρία- και του ζήτησα να με αφήσει να τα χρησιμοποιήσω. Έγραψα λοιπόν ένα παραμύθι βάζοντας τα τραγούδια στη σειρά. Μετά άρχισα να γράφω το κείμενο, ο Κώστας το ίδιο, δημιουργήσαμε ένα έργο μαζί... Η αισθητική ήταν ένα συνοθύλευμα από τα κόμιξ που διάβαζα εγώ, τα τραγούδια του Κώστα, τη συνύπαρξή μας... Και κάπως έτσι φτιάξαμε έναν δικό μας κώδικα που ουσιαστικά μπλέκει την αφήγηση με τη δράση και σου δίνει μια ελευθερία πάνω στη σκηνή...»
