Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Sold out με… Δηλητήριο!
Κάποιοι λατρεύουν τα κατά Κωνσταντίνο Ρήγο «Κόκκινα Φανάρια», άλλοι τα κράζουν. Με απόλυτη μανία οι μεν, με απόλυτη μανία οι δε. Οι πρώτοι γουστάρουν που φωτίζει με σκληρό φως νέον την αλήθεια του έργου για τους αδιέξοδους έρωτες-δηλητήριο κι οι δεύτεροι χύνουν κιλά δηλητήριο επειδή γυμνώνει τους περισσότερους - σχεδόν όλους - τους ηθοποιούς του, με κάποιους να ρουφάνε κόκα με τεράστια καλαμάμια.
Οι πρώτοι κλαίνε βλέποντας την - καλύτερη από όλες - Θεοδώρα Τζήμου να λέει από βαθιά μέσα της το «Αν φύγεις θα φαρμακωθώ, Ντόρη» δένοντάς το με το «πειραγμένο» θεϊκά «Δηλητήριο» του Καρβέλα κι άλλοι μένουν στον…Καρβέλα και στο ότι το Εθνικό δεν μπορεί να αγκαλιάζει τόσο ακραίες προτάσεις.
Οι μεν σαγηνεύονται από την υποκριτική ποίηση που φέρει και καταθέτει η Μαρία Κίτσιου, από το μέτρο που διαθέτει η Κωνσταντίνα Μιχαήλ, από το κύρος και την ακρίβεια του Νίκου Ψαρρά, από την δεινότητα που έχει ο Παναγιώτης Μπουγιούρης,απ’τη δυναμική της Δημητροπούλου.
Οι δε μένουν στους πόντους και το στυλ των κοριτσιών, στον κάμεραμάν που’ναι επί σκηνής, στο ότι προδόθηκε η εποχή, ότι χάλασε η μανέστρα απ’την ταινία.Οι πρώτοι πυρπολούνται από την εμπύρετη και γερή ομάδα - υπάρχουν δυστυχώς και οι αδύναμοι κρίκοι- οι δεύτεροι θέλουν στην πυρά τον ίδιο τον Ρήγο.
Όπως και να’χει, το Κοτοπούλη-Ρεξ τιγκάρει καθημερινά, ορδές κόσμου παίζουν στα ταμεία, η παράσταση είναι sold out σε μια περίοδο που οι περισσότεροι χτυπάνε μύγες. Οι θεατές είτε για να αποθεώσουν, είτε για να κράξουν τα σπάνε στα «Κόκκινα Φανάρια». Κι αυτό σίγουρα μετράει!
