Η είδηση ότι ο Λευτέρης Βογιατζής
σκέφτεται να ανεβάσει ξανά το Θερμοκήπιό του - μια παράσταση απ’ τις καλύτερες των τελευταίων χρόνων με τον ίδιο σε μια απ’ τις πληρέστερες και πιο ακριβές ερμηνείες του -, μας γέμισε όλους με χαρά.
Η επιτυχία του έξοχου «Αμφιτρύωνά» του το καλοκαίρι τον γέμισε με χαρά, ήθελε όμως και το θεατράκι του της οδού Κυκλάδων να πάει καλά. Οι «Ψευδαισθήσεις» που έκανε σ’αυτό η άξια Κατερίνα Ευαγγελάτου δεν τράβηξαν στην δεύτερη χρονιά τους, αποφασίστηκε να κατέβουν και έμενε κενός ο χώρος-δημιουργώντας μια σειρά από προβλήματα οικονομικά, τεχνικά αλλά και ψυχολογικά στον Λευτέρη.
Περνούσα και έβλεπα την πόρτα κλειδωμένη. Στα χρόνια που λειτουργεί το εν λόγω θεατράκι,υπήρχε πάντα φως μέσα-όπως υπήρχε και κινητικότητα. Χρόνια τώρα. Το μηχανάκι του ήταν από έξω, μαζί με άλλες μηχανές συνεργατών του και συχνά-πυκνά υπήρχαν μπάζα από τις δεκάδες γερές αλλαγές που έκανε στον χώρο-γκρέμιζε για κάθε του παράσταση την σκηνή αλλά και την πλατεία πολλές φορές…Το σκοτάδι δεν μου άρεσε καθόλου. Δεν το θέλω σκοτεινό του Κυκλάδων.Το θέλω με φως. Το θέλω Φάρο στην πολιτιστική μας ζωή - όπως ήταν πάντα. Κι ένα περασμένο απόγευμα πέρασα απ’έξω.
Φως ξανά. Η πόρτα κλειστή αλλά χωρίς λουκέτο. Κι η είδηση ότι ήταν εκείνος μέσα και έκανε πρόβες για το «Θερμοκήπιο» ήταν η πιο χαρμόσυνη. Γιατί ναι, όντως ξεκίνησε πρόβες. Ο Λευτέρης [μας] ,βρήκε την δύναμη και το σθένος να γυρίσει στο Κυκλάδων του, να παραμερίσει το πρόβλημα υγείας του και να αρχίσει και πάλι πρόβες - τις πολύωρες, εξοντωτικές πρόβες του για να βρεθεί και πάλι στην σκηνή που τον παρηγορεί.
Όπως παρηγορεί κι εμας η σκέψη πως μέσα στο τόσο σκοτάδι, επιστρέφει εκείνος για να φωτίζει-ζεστάνει τις καρδιές μας με τον τρόπο που γνωρίζει μόνον αυτός.
Δεν ξέρω πότε θα ξεκινήσει-η σύντροφος ζωής του και δεξί του χέρι σε όλα Ειρήνη Λεβίδη θα μας ενημερώσει για να σας ενημερώσουμε. Σημασία έχει πως γυρνάει στην σκηνή. Με το συγκλονιστικό «Θερμοκήπιό» του…
