«Από πολύ μικρή, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,
ήθελα να γίνω ηθοποιός. Ο πατέρας μου ήταν οδοντίατρος και για κάποιο διάστημα ζούσαμε σε ένα μεγάλο διαμέρισμα στη Σολωμού. Θυμάμαι τον εαυτό μου όταν οι γονείς μου έκαναν τη μεσημεριανή σιέστα να φεύγω, να πηγαίνω στο ιατρείο του πατέρα μου, να κατεβάζω μπουκαλάκια και να παίζω θέατρο, με διαφορετικές φωνές.»
Η Μπέτυ Αρβανίτη στο ένα χέρι κρατά το βραβείο «Κάρολος Κουν» και στο άλλο τη ζωή. Έτσι είναι.
Χ.Φ
Comments
RSS feed for comments to this post