«Η πρώτη μου εμπειρία ήταν στο Δημοτικό
και ήταν δυσάρεστη, γιατί έκανα τον «παλιό το χρόνο», ένα σκετς χριστουγεννιάτικο και κάποια στιγμή ξεχνάμε όλοι τα λόγια μας, οπότε ξαφνικά άρχισα κι αυτοσχεδίαζα και έλεγα δικά μου λόγια. Ήταν η πρώτη φορά που ταυτόχρονα τρομοκρατήθηκα αλλά και ένιωσα μέσα μου ότι κάτι κατάφερα. Από εκεί και πέρα στο Γυμνάσιο ανακοινώθηκε από τη διεύθυνση ότι θα γίνει μια παράσταση με θέμα την επανάσταση του ’21, θα κάναμε τους Σουλιώτες. Εγώ ήμουνα πάρα πολύ ντροπαλή, πήγαιναν άλλα παιδιά στο γραφείο και έλεγαν «θέλω να πάρω μέρος», εγώ όμως δεν μίλαγα καθόλου, καθόμουν εκεί πέρα και δεν τολμούσα να πω ότι θέλω να πάρω μέρος. Δεν ξέρω, τελικά κάτι σαν με έσπρωχνε. Μέχρι τότε δεν είχα καμία επαφή, μέχρι τα 14. Καμία απολύτως. Ούτε είχα πάει θέατρο με τους γονείς μου, τίποτε τέτοιο, που συνήθως συμβαίνει.».
Η Μαρία Κίτσου είναι από τα πιο όμορφα κομμάτια του θεατρικού παρόντος. Με φρεσκάδα, τόλμη, σεμνότητα και θέληση.
Χ.Φ
