«Δεν ονειρεύομαι ούτε ρόλους ούτε έργα, ονειρεύομαι
συνεργασίες και τρόπους δουλειάς. Κεντρίζουν το ενδιαφέρον μου όμως πολλά έργα που δεν είναι αμιγώς ή καθόλου θεατρικά ή που παρουσιάζουν μια ιδιαιτερότητα, ας πούμε πολύ μεγάλη διάρκεια ή κάτι στη δομή τους που να σπάει τη θεατρική σύμβαση. Επίσης, συνήθως αγαπώ τα πρώτα και ελαφρά πιο «κακότεχνα» έργα σπουδαίων συγγραφέων περισσότερο από τα «αριστουργήματά» τους. Και λατρεύω τα μιούζικαλ. Φυσικά υπάρχουν και συγκεκριμένα κείμενα αλλά και ρόλοι που με συγκινούν βαθιά, ο «Ερωτόκριτος», το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», η «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή σε μετάφραση Χειμωνά, ο «Γλάρος», η «Ερωφίλη», το «Crave» (Λαχταρώ) και το «Blasted» της Σ. Κέιν, ο «Μάκβεθ», το «Διπλό Βιβλίο», η «Μεταμόρφωση» του Κάφκα, ο «Αίας», η «Ορέστεια», η «Αντιγόνη» στη μετάφραση του Ν. Παναγιωτόπουλου, όπως και το «Σύσσημόν» του, η ποίηση του Λειβαδίτη, τα έργα του Ευριπίδη, το «Έρως Ήρως» και η «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη, «Το Αμάρτημα της Μητρός μου», ο «Βόυτσεκ», η «Ιλιάδα» και η «Οδύσσεια», οι «Τέσσερις Τοίχοι» του Β. Χατζηγιαννίδη, το «Μονόγραμμα» και το «Άξιον Εστί» του Ελύτη, ο Τομ στον «Γυάλινο Κόσμο», ο Μεντβεντένκο, ο Άμλετ, ο Σαλιόνυ στις «Τρεις Αδερφές», η Κλυταιμνήστρα, η Ερωφίλη και ο Χάρος.»
Η Αγγελική Παπαθεμελή από τους «Pequod» μπορεί και ονειρεύεται.
